Duopolie | De één-armige econoom

Een wanhopige president Harry Truman vroeg zijn medewerkers ooit om een één-armige econoom, die niet altijd 'on the one hand...on the other hand' zou zeggen. Meer dan zestig jaar later lijkt er niet veel veranderd. Vorige week werd de Nobelprijs voor de economie toegekend aan economen met gedeeltelijk tegenstrijdige theorieën over financiële markten. De gevolgen waren sceptische bloggers en een paar negatieve commentaren op onze column over de efficiënte markthypothese. Dezelfde scepsis is voelbaar rondom het feit dat veel economen de crisis niet zagen aankomen en een recent schandaal waarin een invloedrijk artikel over de gevaren van overheidsschuld op een pijnlijke programmeerfout bleek te berusten. Er lijkt onder veel mensen een beeld te bestaan van economische wetenschap als een theoretische stijloefening die niets met “de echte wereld” te maken heeft. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de dag: falend macroeconomische beleid

[qvdd]Throughout modern economic history, whether in Western Europe in the 1920s, in the US and elsewhere in the 1930s, or in Japan in the 1990s, every major financial crisis-driven downturn has been followed by premature abandonment—if not reversal—of the macroeconomic stimulus policies that are necessary to sustained recovery.

Dit zegt Adam Posen, via Mark Thoma. Hij constateert dat economische crises meestal halfslachtig bestreden worden of men stopt te snel met het stimuleren van de economie waardoor herstel langer duurt dan nodig is.

Ook in de jaren dertig stopte President Rooseveld te snel met stimulering van de economie en begon te vroeg met bezuinigen. Het gevolg was de tweede “Roosveld recessie” van 1938.

Een ander goed voorbeeld is de crisis in de jaren 90 in Japan . Ook deze crisis was het gevolg van het uiteenspatten van een vastgoedbel die veel banken achterliet met slechte leningen. Door halfslachtig aanpakken van de banken (ook net als nu dus!) en het veel te laat en te weinig stimuleren van de economie heeft deze crisis meer dan 10 jaar geduurd.

Zie ook de GeenCommentaar van eerder deze week.

Wat is toch de reden dat dit iedere keer weer fout gaat? Komt het omdat economie geen wetenschap is? Of zijn het politieke belangen die het beleid de andere kant op sturen? Maar wie heeft daar toch belang bij? Iedereen heeft toch baat bij herstel van de economie? Of niet? Wat denkt U? En, van groot belang op dit moment, waarom wil deze regering zo graag bezuinigen?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“Wereldwijd kapitaal stijgt naar record”

Scan van FD vrijdag 29 juli 2011Ik was vrijdagmiddag even in de openbare bibliotheek (die gelukkig nog geld heeft voor abonnementen op dagbladen) en sloeg het Financieel Dagblad open. Mij viel direct het volgende artikel op:

Wereldwijde omvang van kapitaal stijgt naar record
Oude record van 2007 gepasseerd

De wereldwijde hoeveelheid kapitaal, eigen en vreemd vermogen, is vorig jaar met 5% ($ 11.000 mrd) gestegen tot $ 212.000 mrd. Dat is $ 10.000 mrd meer dan het oude record van 2007, aldus een gisteren gepubliceerd rapport van de studiedienst van adviesbureau McKinsey.
De groei is voor het grootste deel een gevolg van het koersherstel op de aandelenmarkten. Nieuwe aandelenemissies en betere winstverwachtingen krikten de marktkapitalisatie van beurzen met $ 6000 mrd op.

Het is toch wel een verrassend bericht. Met behulp van geld van Amerikaans en Europese belastingbetalers is in 2008 het financiële systeem gered, dat als een kaartenhuis in elkaar dreigde te vallen. De wereldwijde kapitaalmarkt heeft zich inmiddels helemaal herstel en groeit en bloeit als nooit tevoren. Maar de economieën in Europa, de VS en Japan zijn nog steeds niet hersteld van de gevolgen van de crisis ondanks het feit dat er geld in overvloed is, meer zelfs dan voor de crisis.

In Europa en de VS zijn overheden druk bezig zware bezuinigingsprogramma’s uit te voeren omdat er “geld te kort” is. Maar we kunnen dus constateren dat dat onzin is: er zweeft een recordbedrag aan geld boven de markt, meer dan er voor de kredietcrisis aanwezig was. Dit roept toch wel wat vragen op. Als er zoveel geld is waarom wordt er dan zo weinig geïnvesteerd?