Zeven lobbyisten per Tweede Kamerlid
, door
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Legale corruptie
, door
Politiek draait om geld. En niet alleen het verdelen van geld, maar vooral ook het binnen harken ervan. We mogen het opperwezen op onze blote knietjes bedanken dat de Nederlandse politiek nog niet en masse overvoerd wordt door het grote geld – of ben ik erg naïef? Natuurlijk, de PVV zit in zijn maag met de nieuwe transparantiewet waardoor duidelijk wordt dat Greet gefinancierd wordt door een paar rijke zionisten/islamhaters in de VS. CDA weigert nog steeds de gulle gever (100.000 euro mensen) te onthullen: nou ja, als iemand een bodemloze put wil financieren.
Hoe anders is het in de VS. Obama zou, beloofde hij plechtig, de financiering van verkiezingen aanpakken. Dat was een prioriteit. Het is er echter niet van gekomen. Even geen prioriteit, plus Obama is zelf behoorlijk goed in het fundraisen. Sterker nog, sinds het Hooggerechtshof heeft bepaald dat bedrijven ook personen zijn en dus mogen doneren wat ze willen, is het hek van de dam. Newt Gingrich kreeg onlangs even vijf miljoen dollar om vileine spotjes in te kopen waarin Mitt Romney werd weggezet als een zakkenvuller. De ironie ontgaat nogal wat mensen geloof ik. De megadonatie kwam van 1 persoon. Wat die er voor terug wil, dat merken we wel als Newt in het Witte Huis zit. En als er weer een nieuwe president zit, is het business as usual. Wetgeving is te koop en hervormingen lijken verder weg dan ooit.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 26-10-2022
Klimaatverandering is vooral een politiek probleem
, door
1,2 miljard mensen zijn voor water afhankelijk van de bergen van het Hindu-Kush gebergte. Door sneeuw in de winter, die smelt in de lente en de zomer zijn de bewoners van dat gebied het hele jaar door verzekerd van een constante toevoer van water. De opwarming van het aarde verandert dat ingrijpend. Sneeuwval zal plaatsmaken voor regenval en waar er in eerste instantie een overschot aan water ontstaat door het smelten van gletsjers, zal op lange termijn een tekort aan water zijn, omdat de gletsjer verdwijnt. Volgens prof. dr. Lennart Olsson, hoogleraar Fysische Geografie aan de Universiteit van Lund en oprichter-directeur van het Lund University Centre for Sustainability Studies (LUCSUS), is dit slechts een van de voorbeelden van de gevolgen van klimaatverandering op het leven op aarde.
In de wetenschappelijke wereld is er brede consensus over de aard en betekenis van het woord ‘klimaatverandering’. Die consensus berust op drie pijlers: het klimaat verandert op dit moment op een fundamentele manier die niet door natuurlijke variatie te verklaren valt; broeikasgassen zijn verantwoordelijk voor klimaatverandering; en de enorme toename in broeikasgassen wordt veroorzaakt door fossiele brandstoffen en boomkap. Wetenschappelijke rapporten leiden keer op keer tot de conclusie dat de mens een aanzienlijke bijdrage levert aan de opwarming van de aarde. Hoe kan het dan toch dat er maatschappelijk gezien nog zoveel scepsis is rondom klimaatverandering en het menselijk aandeel daarin?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De bittere opstelling van de suikerlobby
, door
Ik geef toe: het was nieuw voor mij. Nog niet eerder zag ik een productschap een beroep doen op het rechtvaardigheidsbeginsel wanneer het gaat om verplichte etikettering. Maar als je dit konijn uit de hoge hoed uit één hoek kon verwachten, was het wel die van de suikerlobby. Die heeft tenslotte spreekwoordelijk lange armen.
Waar gaat het om? De Europese Unie heeft te langen leste besloten een vuist te maken en iets te doen wat in Nederland al onbegrijpelijk lang wordt nagelaten door clubs als bijvoorbeeld het Voedingscentrum: duidelijk maken dat wij als consumenten niet alleen moeten letten op verzadigd vet en op zout, maar ook op suiker. Net zo slecht, stelt nieuwe Europese regelgeving. Dat moet straks ook verplicht vermeld worden.
Dat is tegen het zere been. Het Platform Suiker en Voeding vindt dat het allemaal nog lang niet vaststaat dat suiker zo slecht voor ons is en lijkt daarin gesteund te worden door niemand minder dan prof. Katan, natuurlijk niet de minste als het om voedingsleer gaat. Maar eens even kijken wat één en ander waard is.
Om te beginnen maar eens uitvissen wat dat Platform Suiker en Voeding nou eigenlijk is. Daar kom je snel achter: deze club blijkt nog maar twee jaar geleden te zijn opgericht specifiek met het oog op het counteren van ongewenste regelgeving op het gebied van suikerconsumptie. Dat blijkt tenminste uit de onomwonden geformuleerde doelstelling: “beïnvloeding op het gebied van wetgeving, beleidsadviezen en -voornemens en nota’s/standpunten m.b.t. voeding in relatie tot suikers teneinde ongewenste maatregelen cq. besluiten te voorkomen”. Duidelijke taal, dunkt me: het Platform wil resoluut de voet dwars zetten als iemand zou willen beweren dat suiker misschien wel niet zo goed voor ons is. Logisch, als je bestaat uit louter suikerproducenten en -verwerkers.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Laat Lomborg ook eens naar de olie- en kolenlobby kijken
, door
Als de milieubeweging en bedrijven die verdienen aan hernieuwbare energie, samen de duurzame passie preken, moet iedereen op zijn kippen passen. Dat vindt het Deense orakel Bjørn Lomborg. Maar zoals het een goed orakel betaamt laat zijn betoog de lezer in verwarring: welke van zijn vele beweringen zijn juist en waardevol, wat zijn halve waarheden of missers?
Het klopt dat het persbericht waarmee het IPCC zijn speciale rapport over duurzame energie lanceerde, de lading niet dekt, zoals Lomborg stelde. Het persbericht belichtte vooral het meest optimistische van de 164 duurzame-energiescenario’s die het IPCC bestudeerde. Bovendien was het rapport nog niet beschikbaar toen het persbericht uitkwam. Spindoctoring! Een Greenpeaceactivist die aan het rapport meeschreef! Zo kauwt Lomborg eerdere op blogs geuite beschuldigingen na.
Timing noch inhoud van het persbericht blijkt beïnvloed door Greenpeace. Het is een standaard en door de IPCC-leden (landen) ondersteunde praktijk dat een persbericht uitgaat zodra de samenvatting voor beleidsmakers is goedgekeurd. Het persbericht is na een doorwaakte nacht gemaakt door de voorlichter van UNEP die op dat moment beschikbaar was. Deze verkoos een journalistieke boven een evenwichtige aanpak: liever een spraakmakend punt voorop dan al die saaie nuances. Procedureel correct, maar de leiding van het IPCC had dit onevenwichtige persbericht niet moeten laten passeren, al was het maar om critici niet zelf de rotte eieren aan te reiken om het IPCC mee te bekogelen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
(Astro) Turf Wars: wie instrueert uw lokale trol?
, door
Dwangmatige drammers, copy-paste profeten, mensen die totaal immuun voor feiten of waarheidsvinding lijken en in discussies op het internet enkel uit zijn op het framen van hun tegenstander. Hun favoriete onderwerpen zijn: klimaatverandering, islamisering en de Linkse Kerk in het algemeen. U kent ze vast wel. Wij ook, er is er zelfs eentje die we een permanente ban hebben moeten geven omdat zijn/haar aanwezigheid iedere zinnige discussie onmogelijk maakte. Je kan zulke mensen negeren of bannen. Maar de vraag waarom deze mensen dit gedrag vertonen blijft daarmee onbeantwoord. Het fanatisme doet soms vermoeden dat ze betaald krijgen en/of dat er een organisatie achter zit. Hoe houden ze het anders vol, want het gaat vaak om duizenden reacties op tientallen blogs en fora? De film (Astro) Turf Wars nam dit fenomeen onder de loep en wat bleek: in Amerika spenderen bedrijven miljoenen dollars aan het organiseren van fake burgerbewegingen. De Australische filmmaker Taki Oldham dook in de wereld van de Tea Party, klimaatontkenners en tegenstanders van de Health Care hervormingen. Stuk voor stuk lijken ze op het eerste gezicht authentieke grassroots bewegingen: boze burgers opgestaan uit de samenleving. Maar in werkelijk zijn het strak georkesteerde protesten waar bedrijven veel geld inpompen. Geen grassroots maar kunstgras dus, oftewel in het engels: astroturf. Onlangs bleek nog dat de financiering van de klimaatontkenningslobby acht maal het budget van de milieubeweging overschrijdt. (Astro) Turf Wars laat zien hoe toekomstige trollen worden geïnstrueerd hoe ze ‘polls kunnen fucken’ en internetdiscussies verstoren. “We manipulate the medium … that’s how you control the online dialogue” zo stelt een van de instructeurs en zo verzuipen wij in de propaganda, wordt echte democratie praktisch onmogelijk en groeit de plutocratie.
Pesticidenlobby zit vuistdiep in beleidscircus
, door
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.