Berichtgeving over woningprijzen lijkt het gedrag van kopers te beïnvloeden. En dat is een probleem als nieuwsberichten op gekleurde data worden gebaseerd. Huizen in Amsterdam-West zijn alweer duurder dan voor de crisis, zo viel vorige week te lezen in een artikel in het Parool, dat nog het meest weg heeft van een makelaarsbrochure waarmee een wijk moet worden aangeprezen. Vanwege de krapte op de markt steeg de prijs per vierkante meter in de Bellamybuurt met zelfs ruim 15% sinds 2011, van 4.500 euro naar 5.200 euro. Dat zijn nog eens cijfers! Maar kloppen ze ook? De markt loopt zeker vlotjes in de genoemde buurt. Gekeken naar het woningaanbod in de Kinkerbuurt – de Bellamybuurt is niet als zodanig op Funda te vinden – is er in het afgelopen jaar bijna zesmaal zoveel verkocht als er nu te koop staat. Dat is een zeer goede score, waarmee deze buurt binnen Amsterdam het best scoort na Tuindorp-Buiksloot. Maar anders dan het artikel in het Parool beweert, was volgens Funda de gemiddelde vraagprijs van een verkochte woning in 2014 slechts 4.043 euro per vierkante meter (mediaan: 3.980). Dat zou dus een daling van zo’n 11 procent betekenen sinds 2011, of een vergelijkbare prijs ten opzichte van afgelopen twee jaar.
In 5 minuten wordt duidelijk gemaakt dat in de VS de democratie niet meer bestaat. Tenminste, niet voor de onderste 90% van de samenleving. Beleid wordt gemaakt ongeacht hun mening. De bovenste 10% echter…
Hoe? Lobby.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
NIEUWS - De EU is vergeven van de lobbyisten en dat blijkt al jaren reuze effectief te zijn. Geen wonder dat de entertainmentindustrie al jaren zijn geld daaraan spendeert in plaats van aan het bedenken van verdienmodellen die recht doen aan de echte wereld. Op 1 januari wordt er via de EU weer een fijne regel doorgedrukt waarmee de grote jongens in de industrie de kleintjes uit de markt drukken.
Wat is er precies aan de hand? Voor kleine ondernemers bestaat in de meeste (alle?) EU-landen, en ook in Nederland, de kleine-ondernemersregeling. Die houdt in dat als je weinig verdient met je handeltje, je niet de hele rompslomp van periodieke aangiftes en betalingen hoeft te doen. Daarbij gaat het om nog geen 2000 euro aan te betalen btw. Kom je daarboven, dan moet je gewoon betalen – en vaker dan eens per jaar aangifte doen.
Wie hebben daar voordeel bij? Het gaat in elk geval niet om mensen die er een dikke boterham mee verdienen. Het gaat zelfs niet om sappelende zzp’ers die er net van kunnen leven. Integendeel, het gaat meestal om ‘handel’ die het hobbyisme amper ontgroeid is. Muzikanten bijvoorbeeld, die van hun zuurverdiende centjes muziek opgenomen hebben en daar online een paar centen mee verdienen om hun hobby te bekostigen. Echt, als je onder de kleine ondernemersregeling valt ga je ook van die vrijstelling voor btw-afdracht niet rijk worden.
Maar een nieuwe EU-richtlijn schrijft nu voor dat die kleine-ondernemersregeling geheel vervalt als je ook maar één digitale verkoop doet naar een EU-land. Eén verkochte download naar Cyprus kan je dus pakweg 1500 euro btw kosten over normale, fysieke verkopen. Maar dan ben je er nog niet, want omdat je niet meer voor de kleine-ondernemersregeling in aanmerking komt moet je ineens elke drie maanden aangifte gaan doen. Zelfs als je drie keer per jaar moet aangeven dat je een digitale omzet van nul euro hebt behaald. O ja, en of je tien jaar lang van elke digitale verkoop twee of drie bewijzen van woonplaats van de koper wilt bewaren. Hallo, di-gi-taal jongens. IP-adressen kunnen variëren, niet iedereen heeft of gebruikt een account met landextensie en zo zijn er nog wel wat hindernissen te bedenken voor een regeltje dat ofwel bedacht is door bureaucraten zonder clue, ofwel is voorgekauwd door lobbyisten die het zo onwerkbaar mogelijk wilden maken.
COLUMN - Door het schimmige proces van benoemingen zorgen de regeringsleiders ervoor dat de EU zich steeds verder van de kiezer vervreemdt.
Voor de EU zou deze week in het teken van benoemingen staan. Er vond echter maar één benoeming plaats. Zoals verwacht werd Juncker inderdaad voorzitter van de Europese commissie. De rest van de functies bleek vooralsnog te moeilijk om in te vullen. De regeringsleiders zijn er onderling nog niet uit.
Omdat Juncker toevallig precies de kandidaat is die het Europees Parlement eerder naar voren schoof, zien sommige commentatoren dit als een soort democratische doorbraak. Maar dat is natuurlijk onzin. Het benoemingsproces is en blijft uitermate schimmig, en kan bij de euro-kritische burger alleen maar irritatie en onbegrip opleveren. Het model van een set regeringsleiders die in een duister wandelgangencircus de topfuncties verdelen is dan ook volkomen ongeloofwaardig voor een Unie die door wil gaan als ‘democratisch’.
Sommigen menen dat het beter zou zijn als de mensen voor topfuncties gekozen zouden worden door het Europees Parlement. Maar om het vertrouwen van de bevolking terug te winnen lijkt mij dat niet genoeg. Dat parlement schuift immers nu Juncker naar voren omdat hij de leider is van de grootste fractie. Maar omdat we als bevolking voor het parlement alleen maar op landgenoten mogen stemmen heeft het merendeel van de kiezers nooit op deze kerel kunnen stemmen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
The Guardian bericht vandaag over een duidelijk gevalletje ‘wij van wc-eend’. De EU expertcommissie die moet adviseren over het de mogelijke risico’s van schaliegas wordt geleid door zes leden, waarvan er drie afkomstig zijn van Cuadrilla en ConocoPhilips (beide actief in schaliegas), twee van pro-schaliegas ministeries in het Verenigd Koninkrijk en Polen, en als laatste een adviseur van de lobbygroep Schale Gas Europe.
De expertcommissie overzien en beoordelen het werk van de werkgroepen, die alleen op uitnodiging toegankelijk zijn. In de werkgroepen zaten zo’n 70 vertegenwoordigers namens de industrie en 10 namens de milieubeweging. Reden voor de milieubeweging om zich volledig uit deze werkgroepen terug te trekken.
ANALYSE - Financieel nieuws vangt onze aandacht met relevante ontwikkelingen en bewegingen in economische data. Het houdt onze aandacht echter te kort vast om er echt wijzer van te worden. Daarbij racen media om een scoop te scoren en besteden ze te weinig tijd aan het geven van duiding en diepgang bij de gigantische stroom aan berichten.
Ik wil graag uitleggen hoe dit komt en wat hier mis mee is, aan de hand van een simpele goocheltruc. Hierbij zal ik een muntje wegtoveren door deze hard tegen mijn elleboog aan te wrijven. Omdat ik dit stuk onder een krappe deadline schrijf is het geen vlekkeloos filmpje geworden (les 1: geen bericht is perfect), maar bear with me:
Les 2: de zender van het bericht bepaalt welke beweging de aandacht krijgt
De hoeveelheid data die je zou kunnen gebruiken om nieuws te maken is immens. Nieuwsredacties komen er schijnbaar niet vaak aan toe om aan deze bak met data te schudden tot er relevant en betrouwbaar nieuws uit komt rollen. In plaats daarvan maken zij gretig gebruik van een onuitputtelijke stroom persberichten waarin interessante bewegingen voor de pers worden uitgelicht.
Deze persberichten zijn vrijwel altijd voor- of door belanghebbenden opgesteld. Zij bepalen dus welke beweging de volle aandacht gaat krijgen van de media en dus ook van jou. Zo bepalen zij dat je leest dat een hypotheek nog nooit zo voordelig was vanwege de lage rente en zij bepalen dat jij leest dat er inmiddels 130 miljard euro is verdampt op de woningmarkt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Er zijn nu minimaal 5200 lobbyisten volgens het transparantieregister van de EU. Dat is dus minimaal 7 lobbyisten op iedere Europarlementariër (dat zijn er 751).
Update: er stond eerst 10 lobbyisten op iedere EP. Maar daar zaten dubbeltellingen in.
Update 2: De registratie blijkt nog verre van volledig te zijn. Dus dit is een ondergrens.
Europarlement bevriest voor tweede keer budget voor adviesgroepen EU-commissie. Omdat die propvol zitten met teveel mensen uit het bedrijfsleven die een belang hebben bij opstellen/veranderen EU-wetten. Geen balans.
Alle beschikbare data over lobbyisten bij de EU nu op 1 site. En Shell en Philips staan in de top 25.
Ee bericht van afgelopen zaterdag op NOS.nl:
Zo’n twintig Nederlandse Russen richten vandaag een pro-Russische actiegroep op. Ze streven naar ‘objectievere berichtgeving’ over de rol van Rusland in Oekraïne. Verder willen ze nieuwsberichten gaan vertalen en evenementen organiseren.
“We willen de feiten weergeven over wat er gebeurt in Oekraïne. Nu gebeurt dat veel te weinig. In de kranten staat bijvoorbeeld dat het om pro-Russische demonstranten gaat. Dat klopt niet. Het zijn mensen die een onafhankelijke staat willen”, zegt initiatiefnemer Erik Havenaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.