David Harvey, auteur van A brief history of neoliberalism legt uit wat er volgens hem verkeerd is aan het huidige kapitalistische systeem. Je hoeft het niet met hem eens te zijn (hij bekijkt de crisis vanuit een marxistisch perspectief) maar de vraag die hij stelt zijn is wel terecht: hoe hebben we het we het zo ver kunnen laten komen dat we onze maatschappij zodanig inrichten dat niet de politiek maar de markt bepaalt hoe wij de maatschappij inrichten. In Harvey's termen: het kapitaal regeert. Maar kijk zelf naar deze prachtige animatie waarin de huidige crisis wordt uitgelegd, ook geschikt voor liberalen:
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De krant is een meneer zeggen ze wel eens, maar gisteren was de NRC een ouwe heer.
In het redactioneel van 23 mei 2011 over de verkiezingen in Spanje en elders in Europa stelt zij dat er een trend is waar te nemen:
Partijen die nu in crisistijd verantwoordelijkheid dragen, worden gestraft.
Volgens NRC-Handelsblad is hiervoor een “simpele verklaring”:
Veel burgers voelen zich niet verantwoordelijk voor de economische crises en geven liever de schuld aan de regeringspartij die voorhanden is. Maar er is meer aan de hand. In Spanje werden de verkiezingen overvleugeld door het jeugdprotest dat, als een kopie van de beweging in Egypte, de pleinen van de grote steden bezet houdt. De boodschap van dit protest is vooral: Tegen! De jongeren zijn tegen de twee grote partijen die afwisselend regeren en meer of minder corrupt zijn. Ze zijn tegen een gedereguleerde economie die hun flexibele arbeidscontracten wegsnijdt en ook geen betaalbare woningen produceert.
Dat oogt een beetje verwend.
Dat zittende regeringen worden afgestraft voor de slechte economie is een natuurlijk een open deur. Maar wat wordt er bedoeld met “liever de schuld geven”, en welke verantwoording moet de burger dan nemen?
In Spanje is de nood op dit moment heel groot met een werkloosheidspercentage van maar liefst 21%. De reden dat de werkloosheid zo hoog is is dat een implosie van de huizenmarkt in Spanje heeft plaatsgevonden. Deze is het gevolg van de monetaire politiek van de ECB. Ook de oplossing van deze crisis wordt door het zelfde monetaire beleid geblokkeerd. Het land moet “als straf” voor het wanbeleid van die zelfde ECB hard bezuinigen waardoor de economie alleen maar verder krimpt. Is het vreemd dat burgers hun ongenoegen uitten over het dereguleren en bezuinigen die de crisis alleen maar erger maken?
De Tweede Kamer is vanochtend bijeen geroepen voor geheim spoedoverleg met minister De Jager en Nout Wellink. Dat zou kunnen duiden op een nieuwe steunronde voor Griekenland (bron: FD). Als straks Griekenland weer een extra euro-injectie krijgt dan willen Portugal en Ierland ook weer? Iets waar Echte Finnen niks in zien. Terwijl in Europa druk wordt vergaderd vecht men in Athene met de politie. Worden die bailouts een verhaal met een open eind, is de situatie out of control? Hier is in ieder geval een open draad…
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Een gastbijdrage van Maarten van der Molen, Hans Stegeman, werkzaam bij de Rabobank. Het stuk is overgenomen van economiesite Me Judice.
Wie de discussie over de Nederlandse woningmarkt de afgelopen jaren gevolgd heeft gaat geloven dat er in Nederland in de afgelopen twintig jaar op alle fronten alleen maar verkeerde keuzes zijn gemaakt. Veel te hoge hypotheken, absurde huizenprijzen enhet overheidsingrijpen op de woningmarkt, zoals hypotheekrenteaftrek en overdrachtsbelasingmaakt het een rommeltje. De Rabo-economen Van der Molen en Stegeman stellen dat een aantal, door velen als slecht beoordeelde instituties op de woningmarkt, de komende tijd hun waarde zullen bewijzen als de rente oploopt.
Verandert er al wat?
De bruto schuld van mensen met een koophuis was in 2010 meer dan 600 miljard euro, waarvan meer dan de helft aflossingsvrij. In nagenoeg geen enkel ander land is de hypotheekschuld ten opzichte van de waarde van de woningen hoger (IMF, 2011). Dat deze hoge hypotheekschuld grotendeels fiscaal gedreven is, dat is duidelijk. En dat dit zeker op de wat langere termijn een risico vormt is inmiddels ook een bekend inzicht (DNB, 2011).
Maar het nieuwe voornemen om gedurende de looptijd van de hypotheek minstens de helft van de marktwaarde af te lossen is een eerste stap om de bruto schuldposities af te bouwen. Nog steeds niet waar Nederland wezen moet, maar we zijn wel op de goede weg. Daarnaast zorgen de nieuwe Nibud-berekeningen voor de verstrekkingsnormen onder de Nationale hypotheekgarantie ervoor dat mensen minder kunnen lenen. Dus de brutoschulden van huishoudens worden nu al lager. Daarnaast wordt deze hoge hypothecaire schuld gecompenseerd door vermogenscomponenten als spaargeld en pensioensopbouw. Wanneer de financiële schuld en financiële bezittingen met elkaar worden verrekend, sparen Nederlandse huishoudens in internationaal perspectief veel (Eurostat, 2011).
Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden ligt de redactie vandaag op zijn gat. Maar nog veel erger zijn de hardnekkige geruchten dat de Verenigde Staten vanaf vandaag toch echt naar de afgrond denderen. De kredietbubbel lijkt nu pas volledig te barsten nu openlijk getwijfeld wordt aan de kredietwaardigheid van het land van de Onbegrensde Opnamelimiet. Gelukkig houdt u: trouwe lezer ons hiervan op de hoogte door middel van indringende linktips. Het scherpzinnige topic hierover kunnen wij vandaag helaas niet voor u bakken. Maar de ingrediënten zijn er:
◙ Standard & Poor’s geven een ‘negative outlook’ voor de AAA kredietwaardigheid status van de Verenigde Staten. Dat betekent dat er een kans van één op drie is dat binnen twee jaar de kredietwaardigheid naar beneden wordt bijgesteld. Is dit dan ’t echte begin van het einde van de VS?
◙ “De schuldenberg in Amerika stijgt elke seconde van de dag en bedraagt nu bijna $ 14 biljoen of $ 14.000 miljard”.
◙ In the U.S. only Little People Pay Taxes and the U.S. spends $88,000 a year to incarcerate 1 adult and only $9,000 a year to educate 1 child. The End.
disclaimer: Sargasso is niet aansprakelijk voor een eventueel Einde of Verlies van Amerika. Ook nemen wij afstand van iedere insinuatie dat wij een Einde van Amerika toejuichen laat staan zouden willen bespoedigen met het doorplaatsen van nieuwslinks.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“Italy’s per-capita GDP growth was 5.4% in the 1950s, 5.1% in the 1960s, 3.1% in the 1970s, 2.2% in the 1980s and 1.4% in the 1990s. A rough-and-ready extrapolation of this decade-long continued slowdown would lead to expect no more than 0.5% in the 2000s.” (EconPapers, via)
De Italiaanse econoom Francesco Daveri voorspelde een lage economische groei voor Italië in het eerste decennium van de 21ste eeuw. Hij deed deze voorspelling in 2006 op basis van een trend in historische cijfers. Uiteindelijk zat hij er niet ver naast: de Italiaanse economie groeide de laatste tien jaar slechts 0,6%. Maar nu het tweede decennium: weet Italië deze neerwaartse trend van de afgelopen decennia om te buigen? Standard & Poor’s Ratings heeft er voorlopig geen vertrouwen in en stelde haar verwachting van de Italiaanse kredietwaardigheid gisteren naar beneden bij. Zonder economische groei kan Italië de rente over haar staatsschuld niet betalen. Een schuld die voor een belangrijk deel in handen is van buitenlandse banken, velen malen groter is dan die van Spanje en waarbij de Griekse staatsschuld een olijvenpit lijkt. Daarom is niet Spanje maar Italië ‘de olifant in de euro kamer’. Als het Italië de komende maanden niet lukt de essentiële groei te realiseren dan zijn in de eurozone de rapen gaar.
Spaanse jongeren verklaren zich illegaal
De jongeren die al dagen protesteren tegen de werkloosheid in Spanje, blijven op de pleinen en straten, ondanks een verbod, omdat dit weekeinde verkiezingen worden gehouden.
Om 24.00 uur hielden ze 1 minuut stilte en verklaarden zich daarna illegaal. Het is nu afwachten wat de autoriteiten zullen doen. Berichten in de media verschillen. De politie zal ze bekeuren of het leger zal ingezet moeten worden.
