Dat het niet zo goed gaat, dat kwartje is nu wel gevallen. Maar we zijn er nog niet: de totale uitwerking van de crisis is nog lang niet duidelijk; de 'bodem' is nog niet bereikt. De crisis - lijkt het - krijgt steeds weer een nieuwe wending en blijft verrassen. Internationale samenwerking, investeringen en internationale uitbesteding van (economische) activiteiten hebben in belangrijke mate bijgedragen aan onze welvaart. Nu worden we vooral geconfronteerd met de keerzijde van deze eens productieve verwevenheid. Er is nu sprake van wat wel een systeem failure wordt genoemd, waarbij falende onderdelen van het financiële en economische systeem, door middel van een kettingreactie en lawine-effecten, steeds weer nieuwe falende onderdelen veroorzaken. En dat proces lijkt maar niet te stoppen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
VPRO’s Tegenlicht zoekt deze weken naar de nieuwe contouren van de wereld na de kredietcrisis: wat wordt de world’s next economic supermodel? Overleeft het kapitalisme? Verschuift de macht van het Westen naar Azië en verschuift de macht binnen landen ook? Blijft in Europa het sociale vangnet bestaan? Of is het straks ook hier ieder voor zich?
In dat kader is het wellicht interessant om te zien dat het kraken van huizen in de VS momenteel een grote vlucht neemt (bron: IPS). De nieuwe havenots die uit hun huis gezet zijn omdat er door banken beslag op is gelegd kraken een van de 19 miljoen leegstaande panden in de VS. Niet alleen maatschappelijke organisaties helpen dakloze gezinnen bij het kraken. Zelfs een Democratisch congreslid riep onlangs op niet het eigen huis te verlaten als er beslag op werd gelegd maar om je eigen huis te kraken.
Zou het ‘kraakmodel’ de world’s next economic supermodel kunnen worden? Of zien we hier slechts een tijdelijke trend opweg naar de herverdeling van alle bewoonbare grotten op aarde?
Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Goed, we zitten dus in een recessie, en het wordt nog wel een depressie, als we de verhalen mogen geloven. En wat nu, bezuinigen of juist stimuleren? De Volkskrant rekent ons voor dat de overheid twaalf miljard moet bezuinigen, maar dat de economie daar zo’n klap van krijgt dat er nog eens acht miljard extra bezuinigd moet worden.
Twintig miljard, dat is ruim 11 procent van de totale begroting van 179 miljard euro over 2009. Eén groot ministerie of twee a drie wat kleinere. Percentages en bedragen die tot een paar maanden, zelfs weken, geleden ondenkbaar waren.
Laten we er eens een wisdom of crowds-polletje op los laten. Moet er volgens u bezuinigd worden, en áls we gaan bezuinigen, waar moet dat geld dan vandaan komen? Hieronder twee polletjes, één met enkele keuze, één multiple choice. Eens kijken waar onze reageerders, die zichzelf in diverse, al dan niet ivoren, torens bevinden staan. Wordt het ontwikkelingssamenwerking, of toch defensie?
Moeten we gaan bezuinigen?
Moeten we gaan bezuinigen?
( polls)
Als we gaan bezuinigen, waarop dan?
Waarop moeten we bezuinigen?
( polls)
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Crosspost: Het nu volgende stuk van Joost verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Goed, we zitten dus in een recessie, en het wordt vanzelf nog wel een depressie, als we de verhalen mogen geloven. En wat nu, bezuinigen of juist stimuleren? De Volkskrant rekent ons voor dat de overheid 12 miljard moet bezuinigen, maar dat de economie daar zo’n klap van krijgt dat er nog eens 8 miljard extra bezuinigd moet worden.
20 miljard, dat is ruim 11 procent van de totale begroting van 179 miljard euro over 2009. Eén groot ministerie of twee a drie complete wat kleinere. Percentages en bedragen die tot een paar maanden, zelfs weken, geleden ondenkbaar waren.
Laten we er eens een wisdom of crowds-polletje op los laten. Moet er volgens u bezuinigd worden, en áls we gaan bezuinigen, waar moet dat geld dan vandaan komen? Hieronder twee polletjes, één met enkele keuze, één multiple choice. Eens kijken waar onze reageerders, die zichzelf in diverse, al dan niet ivoren, torens bevinden staan. Wordt het ontwikkelingssamenwerking, of toch defensie?
Moeten we gaan bezuinigen?
Moeten we gaan bezuinigen?
(polls)
Als we gaan bezuinigen, waarop dan?
Waarop moeten we bezuinigen?
(Polls)
Crosspost: Het nu volgende stuk van Steeph verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Financiële instellingen moest je de afgelopen jaren vooral niet hinderen met belastingen of sturing. Ze maakten immers fantastische nieuwe financiële producten die de gehele wereldeconomie opstuwden. Een remming zou zelfmoord zijn voor de economie in een land.
Nu blijkt al die groei gebakken lucht te zijn geweest die sneller verdwijnt dan ze kwam. De bankiers die er jarenlang van geprofiteerd hebben genieten nu na en de rest van de belastingbetalers kan voor de schade opdraaien.
Een beter moment voor een discussie over het introduceren van de Tobin Taks is er niet. Maar dan niet de Tobin Taks 1.0. Die richtte zich te zeer alleen op de valutahandel. Een oplossing voor een probleem uit het verleden.
Wat we nodig hebben is een Tobin Taks 2.0. Een kleine belasting op alle financiële handelstransacties tussen banken en wat dies meer zij. Pakketje leningen doorschuiven? 1%. Short gaan op Aegon? 0,5%. Miljard Yen omzetten naar Euro? 0,1%. En zo verder.
De percentages hoeven niet eens zo hoog te zijn om effect te hebben. Op het hoogtepunt van de pre-kredietcrisis hausse wisselden sommige banken iedere nacht een kwart van hun korte termijn verplichtingen uit. Dat wordt snel minder rendabel.
En het primaire doel van de belasting is dan niet zozeer een zware rem zetten op de handel, want dat lijkt nogal moeilijk te zijn, maar meer om een garantiepot op te zetten. Prima dat banken leuke dingen verzinnen, maar de staat (en de belastingbetaler) kan alleen garant staan als ze wat risico-afdrachten hebben ontvangen. Het belasten van de “gewone” winst is daarvoor onvoldoende.
Geen Tobin Taks, geen redding van banken in de toekomst. Gewoon bij wet vastleggen.
Verder zal het natuurlijk wel een rem hebben op de complexe producten die snel van eigenaar wisselen. De stapeling van belastingen bij iedere overdracht maakt dat onaantrekkelijk. Maar dat is, gegeven de ervaring van de afgelopen jaren, alleen maar een gunstige bijkomstigheid.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
[Personal Credit Crisis Horror] Ontslagen bij Barclays: niet eens je jas en iPod mogen ophalen bij je bureau | Lezersservice sidebar poll: “Kent u ontslagen in uw omgeving?”
