“Pietenonderzoek kinderombudsman was kringgesprek”
Eigenlijk vier kringgesprekken, maar toch…
Het heeft iets weg van een wedstrijd. Een soort talentenjacht, waarvan de audities inmiddels achter de rug zijn. Maar liefst eenenzestig potentiële methodes die het pesten op scholen definitief moeten tegengaan in de toekomst, werden onlangs stuk voor stuk gepresenteerd aan een vakkundige jury. Deze zorgvuldig geselecteerde mensen, met aantoonbare kennis van de heersende pestproblematieken, hebben zich gebogen over de aangedragen pestmethodes. Na veel discussievoering over doelgerichte en geïndiceerde interventies, preventieve en curatieve aanpakken, deugdelijke pestindicatoren en empirische aanpakken, werden de overgebleven halve finalisten bekend gemaakt. Dertien anti-pestmethodes voldeden in meer of mindere mate aan de eisen van het deskundige ‘pestpanel’. Binnenkort zal bekend worden gemaakt met welke methodes elke school vanaf schooljaar 2015/2016 zal móeten gaan werken om het pesten tegen te gaan.
Eigenlijk vier kringgesprekken, maar toch…
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
DATA - Tweeduizend ‘verweesde’ asielkinderen krijgen alsnog een verblijfsvergunning. Dat blijkt uit een analyse van de nieuwste cijfers van het aantal asielaanvragen over 2013. Het gaat hier om kinderen die in eerste instantie geen toegang tot Nederland kregen –door een uiterst streng toelatingsbeleid. Dat beleid was in 2009 ingesteld door Albayrak (PvdA), maar werd eerst door Leers (CDA) en vervolgens Teeven (VVD) versoepeld.
De Kinderombudsman (KO) schreef in juni vorig jaar een vernietigend rapport over de situatie waarin kinderen verkeerden die niet naar hun ouder(s) mochten:
Het Verdrag voor de Rechten van het Kind schrijft voor dat een kind het recht heeft om op te groeien bij de ouders, tenzij dit niet in het belang van het kind is. De Nederlandse overheid heeft onder dit verdrag de verplichting om aanvragen tot gezinshereniging met spoed, menselijkheid en welwillendheid te behandelen. De Kinderombudsman constateert dat aan geen van deze verplichtingen is voldaan.
Dat is niet mis en ronduit beschamend voor ieder land en helemaal voor een land als Nederland. Het was het door Albayrak (PvdA) ingezette beleid dat tot deze situatie heeft geleid, zoals blijkt uit de volgende cijfers van de KO:
Op grond hiervan concludeert de KO:
Nederland heeft geen ombudsman voor kinderen, en dat moet veranderen. Vindt PvdA’er Khadija Arib, en met haar een meerderheid in de Tweede Kamer en minister Rouvoet (CU, Jeugd en Gezin). U zegt: een kinderombudsman? Dat is iemand die kinderen, jongeren en volwassenen helpt bij vragen over kinderrechten. Die oplet of iedereen kinderrechten respecteert. En die regelmatig advies over kinderrechten geeft aan de regering.
Europa telt inmiddels 35 instituten voor kinderombudsmannen in 25 landen. Nederland loopt dus achter, en dat is al jaren een bron van ergenis voor Unicef en het kinderrechtencomité van de Verenigde Naties.
Om te begrijpen waarom citeer ik graag het jaarverslag van 2007 van de gewone, nationale Ombudsman: “Op 21 januari 2008 presenteerden UNICEF Nederland en Defence for Children International Nederland de resultaten van hun gezamenlijke onderzoek naar kinderrechten in Nederland. De conclusie was dat Nederland de rechten van kinderen onvoldoende naleeft. Vooral in het vreemdelingenbeleid, de gezondheidszorg en de jeugdzorg schiet de naleving van de rechten tekort. De onderzoekers bepleiten daarom de aanstelling van een kinderombudsman.”
Maar goed, het is nu dus bijna zover. PvdA, SP, PVV, GroenLinks en D66 zijn in ieder geval vóór de komst van de kinderombudsman. Maar nu doet zich de vraag voor: wie? Want wie oh wie moet de belangen van kinderen gaan behartigen? Moeten we dan denken aan iemand als Ron Boszhard? Bram van der Vlugt? Of de burgemeester van Pluk van de Petteflet?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“Wij gaan er inmiddels wel vanuit dat de schatting van 337.000 kinderen op 1 miljoen vluchtelingen die in 2015 richting Europa kwamen, aan de lage kant is. Ik gebruik nu het cijfer van één op de twee vluchtelingen. Dat betekent dat de omvang van het probleem met de alleen reizende kinderen óók veel groter is dan tot nu toe werd aangenomen. Maar hoe groot, dat blijft volstrekt onduidelijk.”
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Zo meldt de Volkskrant:
De manier waarop het kabinet het kinderpardon uitvoert, roept nieuw, snel groeiend verzet op. De Kinderombudsman sluit zich met een ongebruikelijke stap aan bij de protesten van mensenrechtenorganisaties en steeds meer burgemeesters: hij gaat tientallen dossiers openbaren van kinderen die in zijn ogen onterecht buiten de boot vallen. ‘Zo wordt duidelijk over wie het nu eigenlijk gaat.’
Kinderombudsman Marc Dullaert vindt het ‘idioot’ dat asielkinderen die langer dan vijf jaar in Nederland zijn toch worden uitgezet omdat zij onder toezicht van een gemeente stonden, in plaats van onder het vereiste rijkstoezicht. ‘Deze kinderen waren gewoon op school ingeschreven, gingen naar sportclubs, er was contact met een maatschappelijk werker. Zij waren dus wel degelijk in het zicht van de overheid’, zegt de Kinderombudsman.
Hij vindt dat staatssecretaris Fred Teeven van Justitie met twee maten meet: ‘De gemeenten zijn ook de overheid. Bij de aankomende decentralisatie gelden ze wel als decentrale overheid en bij het kinderpardon niet.’