Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Zomerquote | Kapitalisme en gratis limonade
“That’s not the spirit of giving. You can only really give when you give something you own. They’re giving away their parents’ things — the lemonade, cups, candy. It’s not theirs to give.” (SunTimes)
Verwilderd rechtsmensch Terry Savage is columniste bij de Sun-Times in Chicago. Afgelopen week zag ze kinderen limonade aanbieden langs de weg. Ze poelde haar kar aan de zijde van de weg en deed het raam open. Toen ze begreep dat de kinderen de limonade gratis weggaven werd het mevrouw Savage socialistisch rood voor de ogen. Dit was precies de luizige mentaliteit waar Amerika aan kapot gaat dacht ze: gratis dingen weggeven zoals uitkeringen en subsidies. Hierop besloot ze de goedwillende kinderen een ferm lesje kapitalisme te geven en bezorgde hen voor de rest van de dag een welverdiend rotgevoel. Nadat ze is weer was afgekoeld in haar airconditioned auto is Savage nog steeds trots op wat ze heeft gedaan en besluit ze er een column over te schrijven… sommige mensen zijn zóóó schaamteloos.
Mother Hale’s duizend baby’s
Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de zevende aflevering: Mother Hale.
Ik hoorde voor het eerst van Mother Hale toen we een kinderdagverblijf in de buurt zochten. Gek genoeg viel dat niet mee. Gezien de strenge veiligheidseisen willen veel dagverblijven geen baby’s: één leidster voor twee kids. Bij het Mother Hale Learning Center (ja, zelfs baby’s moeten al vroeg een competitive advantage te krijgen voor Yale of Harvard) zijn alle kinderen welkom.
Het kinderdagverblijf is wat je ervan verwacht, heel gewoontjes. Netjes, professioneel, duizenden regeltjes en duur. Dat is niet altijd zo geweest. De opvang heeft een roemruchtig verleden, een geschiedenis waar armoede en zelfredzaamheid twee in elkaar verstrengelde rode draden waren.
Het begon allemaal bij Clara ‘Mother’ Hale. Het is lastig om een stuk te schrijven over haar te schrijven zonder dat het een hagiografie wordt. Want sjonge, wat een verhaal.
Clara Hale (1905-1992) kwam zelf uit een arm, maar verstandig gezin in North Carolina. Met haar man verhuisde ze eind jaren twintig naar Harlem, New York. Haar man kwam al vroeg te overlijden en Hale stond er op het dieptepunt van de Grote Depressie alleen voor om haar twee kinderen op te voeden. Haar dochter behaalde een PhD op Columbia University, dus ze heeft iets goed gedaan. Overdag maakte ze huizen schoon. ’s Avonds bioscopen. Ondertussen paste ze af en toe op buurtkinderen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Kindersterfte controversieel
Sinds het kabinet viel is een waar circus onstaan over welke onderwerpen nu ‘controversieel’ zijn of niet: de kilometerheffing, AOW-leeftijd, de JSF. De ene partij wil zoveel mogelijk voorstellen bespreken, de andere liever helemaal niets. Controversieel zijn in principe alleen voorstellen waarvan verwacht mag worden dat ze met een ander kabinet een andere uitkomst zouden hebben.
Vreemd genoeg werden ook voorstellen om de kindersterfte aan te pakken controversieel verklaard. Een probleem dat een aanpak verdient: met een sterfte van 1 op de 100 geboorten scoort Nederland twee keer zo slecht als bijvoorbeeld Spanje en Luxemburg.
Terecht trekt Kamerlid Khadija Arib van de PvdA hierover aan de bel bij minister Klink. Sommige voorstellen kosten veel geld en zijn daarom controversieel, andere voorstellen kosten weinig. Sterker nog: als bevallen in het ziekenhuis standaard zou worden levert dat zelfs een kostenbesparing op.
Het is voor een aantal van de controversieel verklaarde voorstellen moeilijk voor te stellen dat zij bij een ander kabinet niet uitgevoerd zouden worden. Maar de kans dat Arib met dit slotoffensief iets kan bereiken is waarschijnlijk klein, omdat de Kamer eerder al tegen stemde en de situatie sindsdien niet lijkt veranderd.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
dagsluiting | Show au faso
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.