Zomerquote | Kapitalisme en gratis limonade

"That's not the spirit of giving. You can only really give when you give something you own. They're giving away their parents' things -- the lemonade, cups, candy. It's not theirs to give." (SunTimes) Verwilderd rechtsmensch Terry Savage is columniste bij de Sun-Times in Chicago. Afgelopen week zag ze kinderen limonade aanbieden langs de weg. Ze poelde haar kar aan de zijde van de weg en deed het raam open. Toen ze begreep dat de kinderen de limonade gratis weggaven werd het mevrouw Savage socialistisch rood voor de ogen. Dit was precies de luizige mentaliteit waar Amerika aan kapot gaat dacht ze: gratis dingen weggeven zoals uitkeringen en subsidies. Hierop besloot ze de goedwillende kinderen een ferm lesje kapitalisme te geven en bezorgde hen voor de rest van de dag een welverdiend rotgevoel. Nadat ze is weer was afgekoeld in haar airconditioned auto is Savage nog steeds trots op wat ze heeft gedaan en besluit ze er een column over te schrijven... sommige mensen zijn zóóó schaamteloos.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mother Hale’s duizend baby’s


Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de zevende aflevering: Mother Hale.

Ik hoorde voor het eerst van Mother Hale toen we een kinderdagverblijf in de buurt zochten. Gek genoeg viel dat niet mee. Gezien de strenge veiligheidseisen willen veel dagverblijven geen baby’s: één leidster voor twee kids. Bij het Mother Hale Learning Center (ja, zelfs baby’s moeten al vroeg een competitive advantage te krijgen voor Yale of Harvard) zijn alle kinderen welkom.

Het kinderdagverblijf is wat je ervan verwacht, heel gewoontjes. Netjes, professioneel, duizenden regeltjes en duur. Dat is niet altijd zo geweest. De opvang heeft een roemruchtig verleden, een geschiedenis waar armoede en zelfredzaamheid twee in elkaar verstrengelde rode draden waren.

Het begon allemaal bij Clara ‘Mother’ Hale. Het is lastig om een stuk te schrijven over haar te schrijven zonder dat het een hagiografie wordt. Want sjonge, wat een verhaal.

Mother Hale met enkele van haar kinderenClara Hale (1905-1992) kwam zelf uit een arm, maar verstandig gezin in North Carolina. Met haar man verhuisde ze eind jaren twintig naar Harlem, New York. Haar man kwam al vroeg te overlijden en Hale stond er op het dieptepunt van de Grote Depressie alleen voor om haar twee kinderen op te voeden. Haar dochter behaalde een PhD op Columbia University, dus ze heeft iets goed gedaan. Overdag maakte ze huizen schoon. ’s Avonds bioscopen. Ondertussen paste ze af en toe op buurtkinderen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kindersterfte controversieel

Sinds het kabinet viel is een waar circus onstaan over welke onderwerpen nu ‘controversieel’ zijn of niet: de kilometerheffing, AOW-leeftijd, de JSF. De ene partij wil zoveel mogelijk voorstellen bespreken, de andere liever helemaal niets. Controversieel zijn in principe alleen voorstellen waarvan verwacht mag worden dat ze met een ander kabinet een andere uitkomst zouden hebben.

Vreemd genoeg werden ook voorstellen om de kindersterfte aan te pakken controversieel verklaard. Een probleem dat een aanpak verdient: met een sterfte van 1 op de 100 geboorten scoort Nederland twee keer zo slecht als bijvoorbeeld Spanje en Luxemburg.

Terecht trekt Kamerlid Khadija Arib van de PvdA hierover aan de bel bij minister Klink. Sommige voorstellen kosten veel geld en zijn daarom controversieel, andere voorstellen kosten weinig. Sterker nog: als bevallen in het ziekenhuis standaard zou worden levert dat zelfs een kostenbesparing op.

Het is voor een aantal van de controversieel verklaarde voorstellen moeilijk voor te stellen dat zij bij een ander kabinet niet uitgevoerd zouden worden. Maar de kans dat Arib met dit slotoffensief iets kan bereiken is waarschijnlijk klein, omdat de Kamer eerder al tegen stemde en de situatie sindsdien niet lijkt veranderd.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Instant Godwinnen met Simonis

Strepen aan de hemel. Remsporen in het slipje. “Wir haben es nicht gewusst” aldus kardinaal Simonis gisteravond bij Pauw en Witteman (verzetskrant Parool) en hiermee maakte de kerkelijke onderknuppel een Instant Godwin op de nationale televisie. Terwijl zelfs niet-katholieken al decennialang op de hoogte zijn van het seksueel misbruik in de katholieke kerk heeft een kardinaal die zijn gehele leven al tot over zijn rode oortjes in Roomse sferen zit nog nooit iets doorgehad?! Maak dat de katholieken wijs! Vervolgens voegde Adrianus Simonis hier aan toe dat hij niet verwacht dat de Paus een brief aan de Nederlandse slachtoffers gaat schrijven: ”Hij kan moeilijk aan elk land een brief sturen”. Terwijl Sinterklaas: die échte kindervriend alle kinderen altijd een brief terugstuurt is die omhooggevallen Wehrmacht-soldaat in het Vaticaan (stormfront.org) te belazerd om wat Wiedergutmachung te praktiseren? Bij de baard van de pedofiele profeet: houdt het dan nooit op?!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ga eens boeven vangen

Een gelukkig gezinnetjeDit keer niet tegen de politie gericht, maar tegen de Jeugdgezondheidszorg (JGZ) en Jeugdzorg (JZ). De laatste weken duiken er verontrustende berichten op in de media waarbij overenthousiaste JGZ- en JZ-medewerkers brave vaders en moeders er onterecht van beschuldigen dat ze hun kinderen verwaarlozen of mishandelen.

Wie wantrouwen zaait, zal wantrouwen oogsten. De JGZ en JZ lijken steeds meer samen te smelten. Daar waar het namelijk de natuurlijke taak van de Jeugdzorg is om problemen op te sporen, doen tientallen beroepsgroepen in de jeugdgezondheidszorg dat inmiddels ook. Velen daarvan werken met meldplichten en protocollen als ze ‘niet-pluis’-gevoelens hebben. Een greep uit het rijke aanbod: tandartsen, eerste hulpposten, juffen en meesters, school maatschappelijk werkers, jongerenwerkers, kraamhulpen, consultatiebureau-artsen en –verpleegkundigen, gemeentelijke interventieteams (ja de tandenborsteltellers). Er ontstaat een ronduit negatieve benadering jegens gezinnen. Wie problemen zoekt, zal ze immers vinden. Desnoods leg je een gezin net zo lang onder een vergrootglas totdat je een probleem hebt gevonden.

Een aantal voorbeelden: Eén op de tien meldingen van kindersmishandeling is onterecht, meldde Trouw begin februari in een fraai achtergrondverhaal. Nog eens vijftien procent van de meldingen kan niet bevestigd worden. Dat is dus een mix van schuldigen en onschuldigen. Dat kan gebeuren, maar al die gezinnen worden in elektronische dossiers geboekt als verdacht. Je weet immers maar nooit. Gezinnen gaan daar echter aan kapot, boekstaafde de krant.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende