Duitsland houdt de 17 kerncentrales die het land rijk is langer open. Daarmee wordt het nog geen tien jaar oude besluit van de Rood-Groene regering dat de centrales tot 2020 een voor een van het net zouden gaan, ongedaan gemaakt. De regering van Angela Merkel besloot vannacht dat de oudere centrales acht jaar langer open mogen blijven, de nieuwere 14 jaar. Dat betekent dat de laatste kerncentrale volgens deze plannen pas in 2036 de deuren zal moeten sluiten en niet al in 2022.
[qvdd]
Ook als zijn kabinet de volle periode blijft zitten, is het voor Rutte op zijn zachtsgezegd een uitdaging om de vergunning te krijgen.
Jan-Jaap Eikelboom, woordvoerder van VROM, denkt dat het niet mogelijk is om een nieuwe kerncentrale in vier jaar te regelen, wat Rutte wel van plan lijkt te proberen.
Hier stond eerst een andere quote, maar dat was dezelfde als gisteren, dus maar even vervangen door een spannende nieuwe!
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Zeer opmerkelijk bericht: het CDA wil graag twee extra kerncentrales bouwen. Verhagen uitte het voornemen van de partij om nieuwe vergunningen af te geven tijdens een bezoek aan de reactor in Petten.
Reden voor de nieuwe centrales zou zijn dat de Nederlandse energievoorraden onder druk komen te staan de komende dertig jaar. Het voorstel is goed getimed: uit een onderzoek in opdracht van EZ en VROM, aangevuld met een analyse van het SCP, zou blijken dat tweederde van de bevolking voor kernenergie is. En eigenlijk zijn de papieren van kernenergie als alternatief helemaal niet zo slecht.
De grondstof kan in landen als Australië en Canada betrokken worden, terwijl olie uit allerlei dubieuze staten komt. De opslag van kernafval heeft tot nu toe niet tot veel problemen geleid, en de veiligheid van de centrales schijnt ook stukken beter te zijn. De kosten zijn vergelijkbaar met een kolencentrale, en op de kleine hoeveelheden zeer giftig restafval na is een kerncentrale zeer milieuvriendelijk. En zoals Verhagen al opmerkte gebruiken we nu wel gewoon geïmporteerde kernenergie, en dat is toch wel een beetje hypocriet.
Zoals te verwachten stribbelen ‘groene’ groeperingen, zoals GroenLinks, tegen. Verbeterde veiligheid ten spijt, een nieuw Tsjernobyl zal veel doden veroorzaken en een flink deel van ons toch al zeer kleine landje onbewoonbaar maken. Nog altijd gebeuren er allerlei kleinere ongelukken met kerncentrales, dus zo heel denkbeeldig is dat niet.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Over een onderwerp dat gaat over onze economie, onze veiligheid en de toekomst van onze planeet, kunnen we niet blijven hangen in de oude bedompte discussies tussen links en rechts, tussen milieuactivisten en ondernemers. […] Deze ene kerncentrale zal de uitstoot van broeikasgassen jaarlijks met 16 miljoen ton terugbrengen. Dat is te vergelijken met het van de weg halen van 3,5 miljoen auto’s.
Obama stelt voor om zes nieuwe kerncentrales te gaan bouwen in de VS.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.