Zo langzamerhand heb ik er een dagtaak aan om iedere keer weer de fabeltjes over de olie- en benzineprijs uit de wereld te helpen. Dit keer was het De Pers die zich liet misbruiken door United Consumers en de BOVAG. En niet gehinderd door enige drang om op zoek te gaan naar feiten hebben ze klakkeloos de persuitingen overgeschreven. Dus laat ik kort zijn. Nee, het is nog steeds niet de hoogste benzineprijs (voor inflatie gecorrigeerd). Dat zou iets van 1,74 moeten zijn. En ja, als de benzineprijs in 2008 werkelijk de olieprijs had gevolgd, zouden we een revolutie gehad hebben. Dus wees blij dat de oliemaatschappijen juist niet iedere verhoging in de olieprijs altijd helemaal doorberekenen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Een aantal Nederlandse journalisten is een aparte website gestart om positief nieuws te brengen. Een goed initiatief of juist het bewijs dat alleen ‘slecht’ nieuws verkoopt?
Begin jij 2011 met een positief gevoel? En hoe lang kun je dat vasthouden? Zodra je de ochtendkrant openslaat op maandag 3 januari, of op internet het nieuws over de Oudejaarsavond 2010 leest, vallen de doden en gewonden alweer om je heen. Een 13-jarige vuurwerkdode in Tilburg of 21 doden bij een bomaanslag op een Koptische kerk in Egypte, je wordt er niet optimistischer van. Maar journalisten zijn niet (allemaal) uit op het veroorzaken van een slecht humeur bij anderen. Op de eerste dag van het nieuwe jaar heeft een aantal journalisten zelfs een initiatief gestart dat je vrolijk zou kunnen maken. Op de website one11 delen zij positieve berichten.
Dagelijks melden wij journalisten al het leed in de wereld. Dit keer is de boodschap anders: mensen kunnen iets betekenen, mensen kunnen iets veranderen.
Aldus Bas Mesters, correspondent voor NOS en Nrc/Nrc.next in Italië, in de Volkskrant over het nieuwe initiatief. De krant noemt het ‘een journalistiek initiatief tegen het cynisme’. Mesters meldt via Twitter dat zeventig correspondenten en verslaggevers van alle Nederlandse nieuwsmedia in hun vrije tijd meewerken aan de website. Ik vind het een leuk initiatief. Maar ben ik te cynisch als ik vaststel dat het blijkbaar nodig is om een apart initiatief te starten? Waarom kunnen journalisten deze verhalen eigenlijk niet gewoon kwijt in de media waar ze nu voor werken?
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag Chris Aalberts met de achtste en voorlopig laatste in de serie over twitter, vandaag het verhaal achter twitter zelf.
De manier waarop politici met burgers communiceren is al decennialang hetzelfde: massamedia verzorgen berichtgeving over de politieke actualiteit, journalisten interviewen politici over hun standpunten en kranten publiceren opinieartikelen van volksvertegenwoordigers. Deze middelen zijn beproefd, maar lijken inmiddels hopeloos ouderwets. Waarom zou je als politicus wachten tot een krant je opinieartikel publiceert of je een interview aanbiedt? Waarom zou je wachten totdat journalisten over je schrijven op een manier waar je geen controle over hebt?
De moderne oplossing heet Twitter. In 2010 brak dit medium definitief door als middel voor politici om hun achterban op de hoogte te stellen van hun standpunten en bezigheden. Inmiddels heeft meer dan de helft van de Tweede Kamerleden een account en maakt daar bovendien regelmatig gebruik van. Wat levert Twitter in politieke zin op? Een analyse van diverse tweets geeft geen positief beeld.
Zomaar iets roepen
Politici gebruiken Twitter vooral om iets te roepen en zo allerlei standpunten te verspreiden. Of die standpunten juist zijn, maakt daarvoor niet uit. Farshad Bashir twittert over aanbestedingen, maar vermeldt niet dat zijn partij de discussie over aanbesteden al heel lang geleden verloor. Ineke van Gent twittert over de treinchaos op Utrecht CS, en suggereert dat ten onrechte de Tweede Kamer hier iets aan kan doen. Het CDA twittert over treinvertragingen, maar verzwijgt dat het niets doet om het openbaar vervoer te verbeteren. Sophie in ’t Veld pronkt met verlengd zwangerschapsverlof, maar vergeet te melden dat het een vorm van Europese regelgeving is waar burgers sterk tegen zijn.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Russische journalistes vieren vrijheid
Oh nee, de verjaardag van Poetin. Hoernalisten?
Perhaps the reluctance of Tea Party Republicans and even Democratic incumbents to sidestep the journalistic scrutiny is a sign of a robust, questioning, and skeptical press. Not a perfect press, mind you, as anybody who has eavesdropped on a recent political press conference can attest. But when politicians beat this sort of a retreat, they’re not signaling that they fear the questions but that they fear the answers.
In Amerika is het een opkomende trend: politici die in verkiezingstijd de pers mijden. Je kunt het uitleggen als een teken van een krachtig imago van journalisten. Ik zie het als iets negatiefs: democratisch gekozen – of nog te kiezen – volksvertegenwoordigers die weigeren zichzelf bloot te stellen aan kritische vragen is een slechte ontwikkeling. Slecht voor de journalistiek, omdat er geen nieuws gebracht kan worden. Slecht voor de kiezer, omdat niet duidelijk wordt of de beloftevolle kandidaten ook daadwerkelijk iets te leveren hebben. En last but not least: slecht voor de kandidaat, omdat de basis waarop hij of zij gekozen wordt steeds smaller wordt. Alleen maar verliezers dus.
Politici hebben autoverkopers van de laatste plaats in de betrouwbaarheidsindex gestoten, konden we de afgelopen dagen uitgebreid in de kranten lezen. Schokkend? Nou nee. De staat van de Nederlandse politiek is al tijden deplorabel, en zelfs als dat niet zo zou zijn, dan nog heerst er normaal gesproken een gezond wantrouwen tegenover politici. Maar misschien worden autoverkopers dan nog net iets minder betrouwbaar geacht. Op dit moment dus niet, en zijn politici slechts voor 12% betrouwbaar, en hebben autoverkopers 2% meer.
Interessanter aan het lijstje dat gepubliceerd is, zijn de andere beroepsgroepen die erop staan. Het valt op dat de beroepen waarin we hulpeloos en afhankelijk zijn goed worden gewaardeerd. Je hebt het er maar mee te doen, en kan over het algemeen de ene niet inruilen voor de andere. De brandweer, artsen, piloten en verpleegkundigen worden zijn voorbeelden van ‘betrouwbare’ beroepen.
Aan de onderkant van de lijst bungelen echter nog wel wat opvallende beroepen. Kijk, financieel adviseurs, daar kan ik me nog wel wat bij voorstellen. Hoewel, als 82% de persoon die zijn financiën doet niet vertrouwt, dan zit er iets goed fout. Of is het meer iets als ‘alle financieel adviseurs zijn onbetrouwbaar, behalve die van mij’?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“The measure taken to release the American journalists is a manifestation of the DPRK’s humanitarian and peaceloving policy.”
Het Noord-Koreaanse persbureau KNCA geeft op zijn in Japan gehoste retro-website zijn geheel eigen visie op de vrijlating van Amerikaanse journalisten na bemiddeling van Bill Clinton.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.