Gokken en schulden verbergen, bankiers anno nu
Het Bankingblog dat Joris Luyendijk op de site van de Guardian bijhoudt verbijstert mij elke post weer. Ergens wist ik wel dat de banksector rot en verdorven was, maar wat er uit de mond van de werknemers van de Londense banken klinkt is toch telkens net wat rotter dan je zou verwachten.
Oplichting, verbergen van schulden, gokken met enorme bedragen en afhankelijk zijn van algoritmen en systemen die niemand meer snapt zijn daar normaal. Ze verpakken deze activiteiten mooi, dat dan weer wel. De banken behandelen hun personeel ook nog als oud vuil dat ze zonder nadenken buiten zetten. Nadat die flink gefêteerd zijn, dat dan weer wel.
Ik weet weinig van banken, heb middelbare schooleconomie. Luyendijks blog lees ik sinds het verhaal van de ex-vriendin van een bankier er op verscheen. Ik wilde wel eens weten wat een van mijn vriendinnen wiens wederhelft onlangs naar the City was vertrokken te wachten zou staan (veel ellende). Die post maakte me tot een vaste lezer.
Dat veel banken ’te groot zijn om om te vallen’ en dat deze bedrijven landen ‘in gijzeling houden’ wist ik al uit de sombere beschouwingen in de kranten rond de crisis van 2008/2009 en daarna. Maar het waren vage bewoordingen, over een wereld die ver van mij af stond. Het Bankingblog geeft de sector een gezicht.