"Het is het Happy Meal van het goeddoen". Renske de Greef bekritiseerde gisteren in het NCRV zomerprogramma On Air het steeds populairder wordende vrijwilligerstoerisme. Schoolverlaters die zelf een schooltje gaan bouwen in Cambodja of van 9 tot 5 kindjes wiegen in een van de zeventien 'weeshuizen' in een Afrikaans kustdorpje. De bekroning op een vrijwilligersvakantie is doorgaans het aan de haak slaan van een 'Masai krijger' in de disco. Deze jonge mensen missen volgens de Greef de expertise en ervaring voor banen die ze ook nog eens inpikken van de lokale bevolking. Bovendien gaat een gemeenschap zich richten op het vluchtige geld van het vrijwilligerstoerisme door bijvoorbeeld allerlei weeshuizen te vullen met kinderen die gewoon ouders hebben. Dat draagt nu niet bepaald bij aan een duurzame ontwikkeling van een lokale economie in ontwikkelingslanden. De Greef schreef er een boek over: En je ziet nog eens wat. Het budget voor ontwikkelingssamenwerking zal door het toekomstig kabinet waarschijnlijk worden gedecimeerd. Het afschaffen van handelbarrieres en marktverstorende subsidies in het Westen zal door de economische crisis natuurlijk niet worden aangepakt. Het enige wat dan overblijft is Happy Meal Vrijwilligerstoerisme. Iedere generatie/volk/wereld krijgt wat het verdient...
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Jesse Klaver (23) is de enige kandidaat om voorzitter te worden van CNV-jongeren, de jongerenvakbond van het christelijk-sociale CNV. Tot 1 augustus blijft Klaver voorzitter van DWARS, de jongerenorganisatie van GroenLinks.
De voordracht van Klaver heeft echter tot onrust geleid in (bevindelijk) christelijke kringen. Een handvol leden van CNV-jongeren heeft al protest aan getekent tegen de voordracht, zo meldt het ‘christelijk-betrokken’ Nederlands Dagblad. De reden hiervoor is dat Klaver breekt met de weg die CNV-Jongeren in de laatste jaren is ingeslagen: Klaver wil ‘minder het accent leggen op’ het christelijke karakter van de jongerenvakbond en een sterkere nadruk leggen op milieu. Dat stelde hij in een interview met het datzelfde Nederlands Dagblad.
De huidige jongerenvakbondsvoorzitter Klaas Pieter Derks, zelf afkomstig uit het christelijk-sociale PerspectieF, heeft juist geprobeerd het christelijke karakter van de jongerenvakbond te benadrukken. In hetzelfde interview zegt Jesse ‘Sotomayor‘ Klaver: “Hoewel ik respect heb voor christenen die dat belangrijk vinden, zeg ik nooit dat ik christen ben of dat ik dat niet ben. Ik geef mijzelf geen label.” Een uitermate diplomatiek antwoord. In plaats daarvan benadrukt hij de mix van culturen waarin hij is opgegroeid en hoe hij bidt tot zijn voorvaderen.
De keuze voor de, laten we zeggen, niet orthodox gereformeerde Klaver lijkt opmerkelijk. Maar is misschien ook wel veelzeggend over de koers die de CNV-jongeren willen inslaan. Van de twee grote vakbonden in Nederland (CNV en FNV) is de CNV niet alleen de christelijke, maar ook de meer pragmatische en progressieve. Zo richtte het CNV als eerst een jongerenvakbond op om op te komen voor arbeidsrechten van jongeren in tijden van vergrijzing. (Opvallend trivium: het FNV is de eerste Nederlandse vakbond met een aparte bond voor 50plussers, ik bedoel maar.)
Nederlandse vakbonden hebben een luxeprobleem: Alle echt belangrijke zaken zijn gerealiseerd. Goede lonen, vakantiedagen, collectieve regelingen en inspraak in arbeidsvoorwaarden zijn wettelijk geregeld. Er is feitelijk niets meer om tegen te vechten, behalve dan, verandering. Juist omdat alles goed is geregeld, is elke verandering in het systeem een aantasting van de rechten van de leden. Als belangenbehartiger van hun bestaande leden doen de vakbonden het dus goed, maar voor de nabije toekomst zijn er een paar forse uitdagingen om te trotseren, anders kan de vakbond als instituut, samen met haar steeds meer vergrijzende leden, met pensioen.
Als eerste probleem is er de leeftijdsopbouw van de vakbondsleden: Weinig jongeren en veel leden in de leeftijd 45-65. Veel van de oudere leden gaan de komende vijf tot tien jaar met pensioen, een hele generatie gaat uitstromen. Vakbonden en sociale fondsen proberen al door middel van allerlei projecten jongeren voor de traditionele sectoren te behouden omdat ze weten dat er over twee tot drie jaar een schrijnend tekort aan werknemers hebben vanwege de pensioen-uitstroom. Maar deze werknemers uit traditionele beroepen zijn vaak ook vakbondslid waardoor er een demografische (en contributietechnische) ramp op de loer ligt.
Om financieel overeind te blijven is het voor vakbonden dus nodig om meer jonge leden binnen te halen, maar jongeren zijn niet meer zomaar te porren voor betaalde lidmaatschappen en dit heeft een aantal redenen: De drempels die er vroeger waren om je te verenigen (zaaltje, coordinatie, communicatie via folders) zijn door de komst van internet vrijwel verdwenen. Iedereen kan een groep gelijkgestemden bereiken en bundelen op Hyves, LinkedIn en Facebook. De centrale, bemiddelende rol die de vakbond hierin speelde is feitelijk overbodig geworden.
Toch hebben werkgevers en werknemers afspraken gemaakt om nieuwkomers buiten de deur te houden: Meepraten over een CAO mag pas als je twee jaar bestaat als nieuwe ‘vakbond’ en aanspraak maken op subsidie kan pas als je daadwerkelijk een CAO mede hebt afgesloten. Het AVV heeft aan den lijve ondervonden dat je als nieuwe partij niet zomaar kunt aanschuiven. Ook niet na twee jaar wachten overigens.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Als je aan geweld in uitgaansgebieden wilt aanpakken dan zul je wat moeten doen aan bovenmatig drinken …. dan zul je moeten zorgen dat degenen die veel alcohol gebruiken daar op kunnen aanspreken en daar mogelijk een straf op kunnen laten volgen…. Van jongeren kun je niet zien of ze dronken zijn of niet, daarom moeten er blaastesten [voor voetgangers] komen…. De Kennelijke Staat is geen betrouwbare maat…. In bepaalde gebieden waar het gebruik van alcohol een groot probleem is voor de openbare orde moeten gemeenten de mogelijkheid krijgen om blaastesten te kunnen afnemen… Een norm voor de hoeveelheid drank die gedronken mag worden is nog niet vastgesteld.”
Komt de massale steun voor de PVV niet vanwege de groeiende overlast door Kutjochies? Kutjochies leek me een betere term dan Rotjochies (te Pietje Bell) of Kutmarokkanen (want vraag aan het gemiddelde Kutjochie om Rabat aan te wijzen op een kaart en je bent al een bledder), laat staan een Kutmoslim. Mensen zijn graag geneigd verschillende onderbuikgevoelens aaneen te schakelen, meestal dankzij het media-infuus. Islam – Mohammed B – WTC – 9/11 – Terrorisme – Van Gogh – Wilders – Marokkanen. De waarheid is veel banaler. In ons dagelijks leven hebben we te maken met het schimmige winkelcentrum, diefstal, het getreiter in het portiek en overlast op het plein. Niks geen radicale islam.
Als we nu eens hardop zeiden dat de oorzaak van een hoop overlast in de publieke ruimte gewoon door Kutjochies komt. Of ze nu van autochtone of allochtone komaf zijn. Ik ben van mening dat we niemand tegen de schenen schoppen als we ons de komende jaren zouden richten op de Kutjochies. Radicaal? Ja. Geradicaliseerde moslims? Ik dacht niet dat Tante Bep daar iets van merkt in het winkelcentrum in Vlaardingen. Gewoon, Kutjochies.
Wie twijfelt aan de basisprincipes van de multiculturele samenleving, moet eens een kijkje nemen in ‘Prachtwijk’ De Baarsjes in Amsterdam-West. Op een zonnige dag is er op het Columbusplein een bonte mengeling van culturen zichtbaar. Kinderen en volwassenen dartelen door elkaar, met en zonder hoofddoeken, halal- en niet-halal sandwiches. Niets naargeestigs aan. Daar kan niemand zich een buil aan vallen, ook geen PVV-er. Maar buiten het zicht, op de hoeken van de minder vrolijke straten drommen de Kutjochies samen.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Brechtje, dat eerder op haar eigen blog verscheen.
Er wordt op dit moment behoorlijk op haar gespuugd, op FNV- voorzitter Agnes Jongerius. Vooral jongeren hebben het met haar gehad, omdat ze teveel op zou komen voor de verworven rechten van haar verouderde achterban. Daarop schreef een jonge FNV-er weer een reactie, die zelfs het NOS-journaal haalde.
En toch heb ik stiekem best wel sympathie voor haar. Omdat ze zich er weinig van aantrekt. Omdat ze het ‘gespin’ rondom het crisis-akkoord naar zich toegetrokken heeft, en haar versie van de compromis goed naar buiten bracht, waardoor maar weer eens pijnlijk duidelijk werd dat er bij het kabinet van een heldere en toekomstgerichte visie geen sprake was maar dat het akkoord van compromissen aan elkaar hing. Maar ook, omdat ik vind dat ze wel een beetje gelijk heeft.
Gelijk? En dat terwijl we nota bene al 9 miljard toeleggen op de AOW? Ja, toch wel. Want het belangrijkste argument dat nu wordt aangevoerd om langer door te werken, namelijk dat we allemaal ouder zouden worden, is een drogreden. Trouw berichtte dat al maanden geleden, en ook vandaag weer. Mensen worden namelijk helemaal niet zo veel ouder. Dat lijkt maar zo, omdat de kindersterfte enorm is afgenomen. Op 0-jarige leeftijd hebben we inderdaad een hogere levensverwachting. Dat komt omdat kinderen tegenwoordig meer kans maken volwassenheid te halen. Maar als ze eenmaal volwassen zijn, en dus werken, is de levensverwachting helemaal niet veel hoger. Sinds de invoering van de AOW in 1957 is de levensverwachting van een 65-jarige slechts met ongeveer anderhalf jaar toegenomen. Die anderhalf jaar wordt meestal ook nog doorgebracht in slechtere gezondheid. Dat gezeur over dat we allemaal nog fit genoeg zijn om langer door te werken, dat klopt dus niet.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Beste politieke jongerenorganisaties DWARS, JOVD en JD.
Via deze ietwat onsympathieke weg wil ik graag antwoorden op jullie oproep aan mij en 250.000 andere jonge FNV-leden om ons lidmaatschap van deze vakbond op te zeggen. Dit omdat de FNV zich verzet tegen de verhoging van de AOW-leeftijd van 65 naar 67 jaar.
Ik zal geen gehoor geven aan jullie oproep. Dat heeft een aantal redenen, die ik graag zou willen toelichten.
1. Er is geen AOW-probleem. Zoals Bert de Vries, oud-fractievoorzitter van het CDA in zijn boek “Overmoed en onbehagen” ons uitstekend voorrekent, kunnen de stijgende AOW-kosten de komende jaren gemakkelijk worden betaald uit de extra belastingen die binnenkomen door het uitkeren van de pensioenen aan diezelfde ouderen. Nu weet ik ook wel dat die pensioenfondsen recent flinke klappen hebben gehad, maar als je bedenkt dat de vergrijzingspiek in 2040 zal zijn hebben die nog wel even de tijd om zich te herstellen. Als jullie werkelijk op zoek zijn naar een vergrijzingsprobleem, kijk dan eens naar de erg snel stijgende zorgkosten. Dàt is een echt probleem, waarover gediscussieerd moet worden. Maar dat zal een behoorlijk zware en onaangename discussie worden, vol met vragen als “hoe lang moet je iemand in leven houden?”. Veel plezier ermee.
2. Het helpt geen donder tegen de economische crisis. Dat wil zeggen, het zou een beetje helpen als we de huidige 65-ers meteen zouden dwingen nog twee jaar langer door te werken. Maar ik geloof er geen barst van dat we dat gaan doen. Waarschijnlijk zal iedereen boven de 50 worden ontzien. Balkenende leidde het al een beetje in in zijn toespraak: “Deze hervormingen zijn noodzakelijk en solidair. Maar we beseffen dat ze ingrijpend zijn voor mensen. Daarom voert het kabinet ze vanaf 2011 zorgvuldig en geleidelijk in.” Het zou ook wel een beetje bot zijn als mijn collega die over twee weken met pensioen gaat en haar huis met oog op de wereldreis al heeft verkocht nu wordt gedwongen nog twee jaar door te werken. Met andere woorden, deze maatregel gaat pas over een jaar of 15 iets opleveren.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.