Met de miljoenennota heeft het kabinet gisteren de eerste wapenfeiten kunnen presenteren van de huidige regeerperiode. De Jonge Democraten missen daarin de olifant in de kamer: visie. De gisteren gepresenteerde miljoenennota is wat de Jonge Democraten betreft nadrukkelijk te bezien in het licht van meer dan vijf jaar crisismanagement onder de vlag van niet alleen de huidige regeringspartijen, maar alle partijen die de afgelopen jaren hebben bijgedragen aan het kabinetsbeleid. Van Balkenende-IV tot aan de partners in het lente-akkoord is een échte visie voor de richting van ons land ver te zoeken. Elke visie om het gevoerde beleid te onderbouwen wordt gesmoord in de polder en in de kortzichtige uitruilrondes die hebben geleid tot de meest recente kabinetsformatie. Echte bezuinigingen blijven afwezig, de overheid blijft onverminderd groot en lastenverzwaringen blijven de norm. Het zijn met name de lastenverzwaringen die in herhaalde rondes inhakken op het vertrouwen van consumenten. We zijn beland in een vicieuze cirkel van tegenvallende belastinginkomsten en lastenverzwaringen die een visionair leider eventueel zou kunnen doorbreken. Premier Rutte is echter niet die leider, geen schim van de progressieve liberaal die ook de Jonge Democraten ooit in hem herkenden. En hij is er nog trots op ook. Volgens hem is visie als 'de olifant die uitzicht belemmert.'
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.