GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit kunnen stukjes zijn die we overnemen van andere weblogs zoals het stuk hieronder van Simon Otjes, dat eerder hier verscheen. "Het is schandalig en onacceptabel," aldus Wouter Kolff, bestuursvoorzitter van de VVD in Utrecht over het bekladden van VVD posters met hakenkruizen. Als je, zoals de VVD, voorstander van het absoluut vrije woord bent, moet je consistent zijn. Dan moet je kunnen zeggen "De VVD is fascistisch." Dan moet je dat kunnen uitdrukken in symbolen (immers letters zijn ook maar symbolen). En dan mag je die symbolen neerzetten waar je wilt. Dus ook op een VVD poster. Immers het woord moet altijd vrij zijn. Geen beperking. Het mag dus niet zo zijn dat de eerste de beste keer dat dat vrije woord tegen je gebruikt wordt je dat als verwerpelijk afwijst. Als je Katholieken mag beledigen door te zeggen dat de Paus op Darth Sidious uit Star Wars lijkt, als je Moslims tot in hun ziel mag beledigen door te zeggen dat Mohammed een vieze man is, als je Joodse oorlogsslachtoffers tot in het diepste van hun ziel mag beledigen door de holocaust te ontkennen, dan moet je ook mogen laten blijken dat je de VVD fascistisch vindt. (Overigens, ik denk dat alleen het eerste waar is.) Laat het licht van openbaarheid de onjuistheid van die meningen maar tonen. In een open debat kunnen we bepalen of de VVD die hakenkruizen verdiend heeft. Maar deze uiting van het vrije woord kan je niet afdoen als onacceptabel of schandalig, ten minste niet als je vindt dat men de holocaust wel mag ontkennen. Of is de VVD lijn: het vrije woord als het hen niet uitmaakt en censuur als het te dicht bij komt?
Op de site geentaboes.marokko.nl vinden we verschillende filmpjes over Islam, relaties en seksualiteit, door Tariq Ramadan, Mona Siddiqui en Gamal Solaiman.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Abhorsen.
Er wordt vaak veel in het wilde weg geroepen over terrorisme. De Amerikaans-Joodse terrorisme-expert Jessica Stern wilde het terrorisme echter beter bestuderen dan tot nu toe gebeurd is; door de daadwerkelijke terroristen zelf te spreken. Onder het motto dat onwetendheid de grootste vijand is heeft ze vier jaar lang, vaak met gevaar voor eigen leven, gesproken met religieuze terroristen op elk niveau. Van de gevangen “grondtroepen”, ex-terroristen die de organisatie waar zij toe behoorden de rug toe hebben toegekeerd, tot een aantal zeer gezaghebbende leiders van opleidingskampen en terroristische groeperingen. Daarbij kwam ze tot een opmerkelijke ontdekking; de terroristische organisatie als moderne multinational.
Er komt een beeld naar voren dat terreurorganisaties veel weg hebben van het zo vervloekte westerse kapitalistische model. Veel van de leiders lijken amper serieus gedreven door religieuze idealen. Een terroristische aanslag levert simpelweg nieuwe donaties op. Iets waar men zich een luxe leven van kan permitteren, en natuurlijk ook de “loonkosten” voor de beroepsterrorist mee betaalt. Een aantal van deze leiders leeft, in samenspraak met de geheime dienst van Pakistan openlijk in luxe villa’s in dat land.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
In Nederland worden kerken klimhallen, in Egypte worden synagoges …ministeries
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.