Brandend Griekenland is nog niet klaar met de jeugd

Hieronder volgt een gastbijdrage van Thomas van Aalten Athene. Stad waar anarchie en democratie samenkomen. De situatie in Griekenland na de dood van de 15-jarige Alexandros Grigoropoulos is moeilijk te beschrijven. Je lost niets op door 'de raddraaiers op te pakken en hardhandig aan te pakken'. Het geweld zal nog verder oplaaien en Griekenland naar de status van derderangs land slingeren als er niet snel iets wordt gedaan aan de cultuurclash. Het is een veelzeggende foto die de wereld over is gegaan: politiemannen houden op straat een vermomde jongen in bedwang. Op zijn trui staat het logo van Anti-Flag, een Amerikaanse (en volgens Wikipedia) ‘anti-militaristische’ punkband. Ik weet zeker dat de jongen slechts zou stamelen en zijn 'boodschap' nauwelijks kan verwoorden. Maar plaats het tegenover het andere Griekenland dat wij nauwelijks kennen. Een kwart van de jongeren is werkloos. Het hoger onderwijs biedt nauwelijks kansen; heb je een master van de universiteit, kan je nog voor een paar honderd euro ongeschoolde arbeid verrichten. Tot je dertigste thuis wonen, de mediterrane traditie ten spijt, vergroot niet de bewegingsvrijheid die elk jong mens gegund is. No Future in Griekenland. Onbedoeld ontstaat er het zoveelste pleidooi voor een nieuw Griekenland, in het kielzog van een rampzalig sterfgeval.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

(Zomer)Quote du Jour | bamboccioni

Generación ni-ni”: “Studying is a waste of time. It doesn’t open any doors to the future. I’m not looking for work because I wouldn’t find it anyway”. En ook: “If the model is Big Brother (if you want to earn some cash, all you have to do is get on TV), then the idea that you don’t have to make an effort to succeed takes root. And they drift on to the age of 30 without a life plan. But motivation has to be nurtured from childhood. Along with the idea that struggle and sacrifice are part of real life. And they’re what makes it so good”.
Een lekker quotestukje hier, vond ik zo. Een tijd geleden las ik eens iets soortgelijks ivm Japanse pubers die hun huis niet meer uitkomen. Tenzij om collectief zelfmoord te plegen. Kennelijk heeft Europa de trend soort van overgenomen. En verrek: als ik in mijn ‘kennissenkring 15-20 jaar’ rondkijk dan lijkt het te kloppen. Jongeren zijn liever lui dan moe – zegt het gezegde uiteraard in elke tijd, of is hier meer aan de hand? Wat volgens mij storend in het artikel ontbreekt, is het maniakale onlinebestaan wat het jonge luituig dan weer wel beoefent. Maar akkoord: het is niet economisch opbrengen.
Benieuwd wie precies overblijft om de actieve babyboomers van Nordicwalkstokken te voorzien. Want die hadden het al in hun goeie, ouwe tijd, geestdriftig over hun recht op luiheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ouders moeten kinderen opvoeden

Air school kids (Foto: Flickr/dhammza)

Je zou denken, een inkoppertje: ouders moeten kinderen opvoeden. Maar nee hoor: Acht van de tien schoolbesturen vinden namelijk dat zij als scholen ook opvoeding als taak hebben. Nu is dit geen nieuw debat, aangezien docenten vorig jaar ook al vonden dat ouders tekortschoten in de opvoeding. Sterker nog, zelfs ouders willen al een hele tijd dat de school de opvoedtaak op zich neemt.

Ze zijn natuurlijk niet de enige instantie die zich met de opvoeding van kinderen bezighouden. Voordat een kind de leeftijd bereikt om naar de basisschool te gaan is er al een batterij aan deskundigen overheen gegaan: peuterspeelzaal of kinderopvang, consultatiebureaus (binnenkort vanuit de nieuwe Centra voor Jeugd en Gezin), of als het in de ontwikkeling van het kind ‘fout’ gaat ook nog alles van opvoedondersteuning tot gezinscoaching en maatschappelijk werk tot jeugdzorg. Je hebt er als ouder een dagtaak aan om dat allemaal bij te houden. Maar werkt het ook?

Het gaat goed
Saai, maar waar: met de meeste jongeren in Nederland gaat het goed, dus met hun opvoeding zit het dan ook wel snor zou je denken. Het Sociaal Cultureel Planbureau meldde over de jeugd in Nederland een aantal jaren geleden hoopvolle cijfers. Hun onderzoek toonde aan dat de meeste jeugdigen positief zijn over hun leven en weinig emotionele problemen hebben:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Quote du Jour – Zwartboek Glen Mills

“Ze dachten dat ik ergens over loog.. ..toen heb ik meerdere malen gezegd dat het niet zo was.. heb ik eerst een dag in een kring gestaan met een dubbele beenbreuk en toen ben ik meerdere malen tegen een kast aan gegooid.. ik heb 14 maanden met opgekropte gevoelens gelopen.. die er naderhand uitkwamen door de criminaliteit in te gaan.. toen is het eigenlijk pas begonnen” (NOS Journaal)

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Vorige Volgende