De Egyptenaren stuurden hun dictator naar huis, kregen er een militair bestuur voor terug en vierden dit vervolgens met een groot volksfeest. Dat is net zoiets als tweede worden op een WK en een rondvaart door de grachten organiseren. Nederlanders en Egyptenaren lijken dus eigenlijk best veel op elkaar. Maar in één ding verschillen we flink: Egyptenaren zouden wél massaal gaan stemmen bij de Provinciale Statenverkiezingen, terwijl hier de verwachte opkomst een magere 45% is... Maar wat weten die Egyptenaren nu van democratie?! Wij gaan hier al 100 jaar gebukt onder democratie, inspraak en rechtspraak! Ga er maar aan staan! Een Eerste Kamer die indirect gekozen wordt om wetten te controleren?! Provinciale Staten kandidaten waar je nog nooit van hebt gehoord?! ..en de enige Sterke Man die hier iets aan kan doen wordt naar de zeebodem gecartooneerd door JOOP?! Dus laat u zich niets wijsmaken door die Egyptenaren op het Tahrirplein als ze zeggen dat u knettergek bent als u vandaag niet van uw stemrecht gebruik maakt. Over 100 jaar zitten zij ook met hun onderbuik vol shoarma te klagen over de kloof tussen bestuur en burgers. [/tongue in cheek]
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
If you read only one person on the social movements all over the Middle East, then you should read Olivier Roy, who has been writing about political Islam since the 1990s.
In this Rue 89 interview, he offers of a recap of what has been happening and the nature of these social movements. I provide the gist of his statements for those of you who don’t read French.
First of all, what we have seen so far are not revolutions but protest movements involving the same kinds of social actors in the Arab world and beyond: protesters are young, educated, connected (through mobile phones, Twitter, Facebook, etc.) even though Internet penetration rates are still not great in these societies. They are sociologically modern in terms of family structures, education and ideas. They are more individualist, believe in democracy. They are the ones who started these movements, then joined by older generations.
These protests are against old and tired corrupt regimes that have been captured by authoritarian leaders and their families or inner circles, and have stagnated for the past 30 years. So, it is a fed-up generation that rejects what have been the dominant ideologies in the Arab world in the post-War period: Islamism (political Islam), nationalism or Arabic socialism.
Een gastbijdrage van Arno Uijlenhoet.
Het is een groteske situatie. Terwijl burgers in verschillende Arabische landen de moed hebben om met gevaar voor eigen leven te strijden voor vrijheid en democratie, blijft Wilders verkondigen dat de Islam een ideologie is die een gevaar vormt voor onze westerse waarden en normen. Hoe verklaart hij dan dat deze eens door Fortuyn weggezette ‘achterlijke nomadenvolken’ opeens steun betuigen aan waarden die ons dierbaar zijn? Het antwoord laat zich raden: Arabieren zijn mensen net als u en ik. Ook zij begrijpen dat vrijheid en democratie universele waarden zijn die uitstijgen boven culturele en religieuze verschillen.
Het hartverwarmende en hoopgevende aan de huidige revoluties in de Arabische wereld is dat deze niet primair worden gedragen door Moslimfundamentalisten maar door gewone burgers die hun buik meer dan vol hebben van onderdrukking, corruptie en uitzichtloosheid. Deze revoluties doorbreken het idee dat Arabieren niet in staat zouden zijn om zichzelf te verheffen, net als de Europese burgerij heeft gedaan tijdens en na de Franse revolutie. Ook een ander paradigma moet er aan geloven. Namelijk dat er geen andere keuze zou zijn voor Arabische landen dan tussen het vestigen van een Islamitische republiek à la Iran of een door het westen geduld regime van repressie gericht op economische stabiliteit.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De streepjescode van het nieuwe Egypte, zoals iemand vanavond twitterde, temidden van talloze typisch Arabische grapjes met als voorlopig hoogtepunt de website www.ismubarakstillpresident.com.
11 februari 2011, Farewell Friday, is een dag die ons nog lang zal heugen. Hier bij mij in huis zaten we vanaf het begin aan de buis gekluisterd, ook al omdat in het eerste weekend we een familiebijeenkomst hadden waarin we koortsachtig langs alle Arabische kanalen zapten op zoek naar het laatste nieuws over Egypte.
Het is niet de eerste historische gebeurtenis die plaatsvond op 11 februari: het is de dag waarop Maria voor het eerst in Lourdes verscheen, de dag waarop het Eichmannproces begon, het regime van de sjah van Iran viel, de dag ook waarop Nelson Mandela vrijgelaten werd. En daar wordt vandaag een nieuw wapenfeit aan toegevoegd: de dag waarop het Egyptische volk met vreedzame demonstraties Hosni Mubarak tot aftreden dwong. Mubarak, de dictator die 30 jaar en 18 dagen aan de macht kon blijven, zo leert de Wikipagina mij die direct blijkt te zijn bijgewerkt.
Meer nog dan de Val van de Muur was dit een revolutie die we op de voet konden volgen. We konden van minuut tot minuut de beelden zien die ons de vastberadenheid van de mensen op Meydan Tahrir toonden, in Alexandrië, in Suez en in talloze andere Egyptische plaatsen. Mensen die schreeuwden om vrijheid en democratie en bereid waren hun leven daarvoor in de waagschaal te stellen. We konden hun berichten volgen op Twitter en Facebook, niet in het minst door de volhardendheid van journalisten die er van het begin tot het einde bij waren en in sommige gevallen zelfs vastgezet werden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Moebarak is buiten westen” | “Moebarak ligt in coma” | “Moebarak in delicate gezondheidssituatie”
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.