Iets doen II

We maken een vuist tegen IS! We zullen niet rusten tot deze verderfelijke groep vernietigd is! Critici vragen zich af of Obama wel een exitstrategie heeft. Hoe trek je jezelf nadien terug uit zo’n conflict, hoe vermijd je dat je nog jarenlang oorlog blijft voeren tegen een nogal ongrijpbare vijand? Een land kun je verslaan, een land kan zich overgeven en smeken om genade; bij een los-vaste terreurgroep is het bepaald minder evident wanneer je victorie kunt kraaien. Wanneer kunnen we zeggen dat de vers gesmede coalitie het kwaad daar metterdaad heeft gestopt? Is dat wanneer er niet langer westerse gijzelaars voor het oog van de camera worden onthoofd? Wanneer er geen christenen meer op bergen worden gedreven om daar uitgehongerd en afgeslacht te worden? Zijn we klaar wanneer er geen vrouwen meer worden ontvoerd om – in afwachting van de beloofde hemelse maagden – dag in, dag uit verkracht te worden? Is de klus geklaard wanneer de nieuwe regering van Irak stabiel is, en wanneer Assad weer stevig in zijn Syrische zadel zit? Of is het karwei pas gedaan wanneer alle IS-strijders uiteengedreven zijn?

Australische politie verijdelt ‘IS-plan’ om willekeurige voorbijganger te onthoofden

Zo meldt onder meer de Volkskrant.

Van iets wat je een ‘IS-plan’ zou kunnen noemen, lijkt echter geen sprake:

[…] een belangrijk lid van Islamitische Staat [had] er bij een netwerk in Australië op […] aangedrongen in het openbaar onthoofdingen uit te voeren.

Op zo’n manier kan iedereen wel allerlei ‘plannen’ bedenken.

En dan moet je je ook nog altijd afvragen hoe serieus de dreiging nu echt was:

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | IS onthoofdingsvideo’s

COLUMN - Zo nu en dan vraag ik mij af of ik niet eens naar een van IS’ onthoofdingsvideo’s moet kijken. Niet kijken voelt namelijk een beetje als wegkijken. Aan de andere kant zou ik dan juist doen wat IS wil: mijn aandacht schenken aan hun gruweldaden (wat ik door dit stukje te schrijven trouwens ook doe). Daarnaast voelt het aan de ene kant alsof ik de onthoofde slachtoffers van IS verraad door ervoor te kiezen niet naar hun laatste minuten te kijken. En aan de andere kant denk ik juist dat ik meer respect betuig door geen getuige te zijn van hun vernedering. En tot slot is er nog mijn persoonlijke gevoel: aan de ene kant een perverse nieuwsgierigheid, aan de andere kant de walging en de angst een netvliestrauma op te lopen.

Ik heb trouwens ook nog een vrouw die, elke keer als een of ander journaal of actualiteitenrubriek aandacht besteed aan zo’n filmpje, weg zapt. Kortom, ik heb tot nu toe louter door journaals ingekorte versies gezien en transcripties gelezen van de executies. Toen Al Qaida Irak, de voorloper van IS, zo’n jaar of tien geleden begonnen met het afsnijden van Westerse hoofden en dat op film te zetten, heb ik ook nooit gekeken. Volgens mij hield het de wereld ook wat minder in z’n greep. De angst die het inboezemde was kleiner. Het waren excessen. Vooral tragisch voor de betrokkenen. Je kon het tien jaar geleden nog afdoen als een stel religieuze psychopaten die profiteerden van de chaos die heerste in het Irak van na Saddam Hoessein. Met de nieuwe onthoofdingfilmpjes is wat anders aan de hand. Daar is over nagedacht.

Foto: Marines (cc)

Iets doen

COLUMN - We moeten iets doen, zegt de een na de ander, want ’t gaat niet goed daar met dat IS. Wat nut en zin zou kunnen hebben: daar heeft amper iemand een notie van. Veel verder dan bommen werpen en de tegenstanders bewapenen komen de ideeën niet, terwijl het zeer de vraag is of dat ene mallemoer helpt. Bommen zijn nuttig wanneer je infrastructuur wilt vernielen, maar werken als strategie alleen wanneer je doelwit een afgebakend territorium heeft; anders worden de mensen die je beschermen wilt, even hard het slachtoffer. En meer wapens ertegenaan gooien blijkt meestal verduveld slecht uit te pakken: zie Afghanistan, Syrië en Irak.

Maar we moeten toch iets doen?

Het hoofd koelhouden lijkt me de eerste stap. Ons eindelijk eens realiseren dat niet een diffuus westers ‘wij’ de grootste klappen krijgt, maar de bevolking in Syrië en Irak. Dat ook moslims massaal over de kling worden gejaagd. Dat de inzet weliswaar formeel religie is, maar het au fond vooral om botte macht gaat. Dat de vrouwen wier zedigheid zo belangrijk geacht wordt, zonder pardon worden gebruikt als voer voor verkrachting.

Wat niet helpt, is zeggen dat ‘ze’ het daar maar moeten uitzoeken. Wat evenmin niks helpt, is eisen dat ‘we’ nú iets moeten doen terwijl je niet grondig nadenkt wat dan wel. Wat niet helpt, is ingrijpen zonder bondgenootschappen te sluiten met groepen mensen die ter plekke dreigen het slachtoffer te worden. Wat niet helpt, is meer dood en verderf zaaien. Wat niet helpt, is de immens grote vluchtelingenkampen zoals die bijvoorbeeld al jaren in Libanon bestaan, nog langer aan hun lot over te laten. Wat niet helpt, is meer jongemannen zonder enig perspectief laten opgroeien. Wat niet helpt, is denken dat je de oplossing moet zoeken in nog meer geweld gebruiken.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Quote du Jour | Classic Blunder

Muslims in the Middle East are fighting wars of religion. Like the carnage between Protestants and Catholics that haunted Northern Ireland during the last third of the 20th century, there is little anyone can do until local peoples crave peace so intensely they are willing to cultivate it. History shows that outside meddling only intensifies sectarian fury.

Historica Elizabeth Cobbs-Hoffman duidt de huidige situatie in Syrië en Irak aan de hand van de godsdienstoorlogen die het Europese continent in de nasleep van de Reformatie honderddertig jaar lang teisterden, en komt tot de conclusie: niet mee bemoeien.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

IS: ‘Pleeg aanslagen in de VS!’

Want zelf zijn we te belabberd om iets in die richting te ondernemen:

Aanhangers van IS in de Verenigde Staten moeten met zelfgemaakte pijpbommen aanslagen plegen op beroemde plaatsen als Times Square in New York, de Strip in Las Vegas en op treinstations in het hele land. Daartoe heeft terreurorganisatie Islamitische Staat via internet opgeroepen. De oproep was geadresseerd aan individuele anonieme terroristen, zogenoemde ‘lone wolfs’.

Obama’s strategie om IS ’te verslaan’ zou wel eens niets meer dan ‘containment’ kunnen zijn

Juan Cole:

Analysts will focus on his four-step program of fighting ISIL, but it is in the president’s analogies to his present battle that we find clues to what he really expects to happen. He says that this is not a war as Iraq and Afghanistan were wars, i.e. with the commitment of several divisions of conventional US ground troops. […]

Invoking [the examples of] Yemen and Somalia [instead] is a signal of minimalism in every way. On MSNBC, veteran, experienced and brilliant correspondent Richard Engel took apart this analogy. He pointed out that Yemen and Somalia are holding actions but that in Iraq the US and its allies would have to take territory.

But what if Obama is talking big but carrying a soft stick? What if he really does mean he has a Yemen-like situation in mind?

Niet bepaald gunstige vooruitzichten…

The Washington Post:

President Obama’s strategy to beat back Islamic State militants spread across Iraq and Syria will depend on far more than U.S. bombs and missiles hitting their intended targets.

In Iraq, dissolved elements of the army will have to regroup and fight with conviction. Political leaders will have to reach compromises on the allocation of power and money in ways that have eluded them for years. Disenfranchised Sunni tribesmen will have to muster the will to join the government’s battle. European and Arab allies will have to hang together, Washington will have to tolerate the resurgence of Iranian-backed Shiite militias it once fought, and U.S. commanders will have to orchestrate an air war without ground-level guidance from American combat forces.

“Harder than anything we’ve tried to do thus far in Iraq or Afghanistan” is how one U.S. general involved in war planning described the challenges ahead on one side of the border that splits the so-called Islamic State.

But defeating the group in neighboring Syria will be even more difficult, according to U.S. military and diplomatic officials.

Obama’s speech

Hier die korte, snelle samenvatting:

In a speech from the White House on Wednesday night, Obama announced what was expected: the United States would widen its air strikes against ISIS in Iraq, “take action” of some sort against ISIS in Syria, ramp up military assistance for the Syrian opposition, keep sending advisers to assist the Iraqi military’s on-the-ground-campaign against ISIS, and maintain pressure on Iraqi politicians to produce a national government that can represent and work with Sunnis and, consequently, undercut ISIS’s support and appeal in Sunni-dominated areas of the country—all while assembling a coalition of Western nations and regional allies. (He gave no details about the membership of this under-construction alliance.)

Quote du jour | Goed idee

Maar zou het geen goed idee zijn om gewoon eens te beginnen de Islamitische Staat te isoleren? Hij is rijk, de kalief, wegens donaties van rijke Golffamilies – hup, op de sanctielijst! – en door de exploitatie van veroverde olievelden. Straf de klanten! Eén daarvan schijnt nota bene Assad te zijn. Nu hij ook terrein verliest aan de jihadisten, wordt hij misschien voor druk gevoelig.

En wat ook geen slecht idee zou zijn, is NAVO-partner Turkije ertoe te bewegen eindelijk eens de doorvoer van jihadisten, wapens en niet-militaire goederen naar het kalifaat af te snijden. Ik weet het, lange grens, maar de internetkrant Al-Monitor berichtte vorige week dat de export naar het Syrische deel van het kalifaat dit jaar met 57 procent is gestegen. 57 procent! Vooral de uitvoer van voertuigen en elektronica is toegenomen; die van fruit is gedaald. Wat zijn de Turken aan het doen? De kalief lacht zich wild.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende