Irak als een casestudy voor burgerschap

“Investering in onderzoeksjournalistiek, óók op parlementaire redacties, is dan ook meer dan ooit nodig. Natuurlijk moet er gepost worden voor de deuren van de formatie. Dat is noodzakelijke verslaggeving. Maar hoeveel van die journalisten hadden onderwijl iets kunnen uitzoeken”

Aldus Joost Oranje bij zijn toespraak bij het ontvangen van de Anne Vondelingprijs voor politiek journalistiek.
Zijn betoog ging over de erbarmelijke manier waarop de pers en politiek veel te laat aan de gang gegaan zijn met de waarheidsvinding rondom de oorlog in Irak.
Eerst twee punten over de quote zelf. Ja, dat zou beter zijn, die tijd nuttig besteden. Maar nee, volgens mij is “posten voor deuren van de formatie” geen “noodzakelijke verslaggeving”. Dat is hijgjournalistiek. Levert niets op, maakt iedereen onrustig en kost alleen maar tijd en geld.

Dan over zijn betoog. Het heeft een enorme blinde vlek. Het gaat er vanuit dat alleen pers en politiek bezig zouden zijn met de waarheidsvinding. En als iets duidelijk maakt dat dit niet langer het geval is, is het wel de Irak oorlog. De waarheid omtrent de meest duistere zaken rondom die oorlog in Irak was al te vinden op veel plaatsen op het internet. Niet als complotverhalen, maar als gedegen onderbouwde onderzoeken. Alleen, wanneer noch de “officiële” pers noch de politiek daar notie van neemt, ziet helaas maar een beperkt deel van de mensheid het.
Nu kan je zorgen dat de officiële pers zich gaat verbeteren (if ever), of je kan mensen opvoeden en zeggen dat ze toch vooral zelf op zoek moeten gaan naar de waarheid. Maar dat zal je een journalist niet snel horen roepen.