Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Closing Time | Kollaps
, door
Deng deng deng deng deng deng, dat repeterende, hypnotiserende gitaargeluidje (bijna) de hele song door, (wat me wel een beetje doet denken aan enkele Velvet Underground songs) wat rommelige, niet traditionele, percussie (drilboor, hamer) wat naargeestige dystopische teksten. Industrial, noise: Einstürzende Neubauten begin jaren tachtig. Het klinkt allemaal erg experimenteel, direct, primitief haast. Het was niet de bedoeling van de energieke sombermannen om een mooi liedje met een catchy melodie te maken, het was niet de bedoeling om erg muzikaal te zijn. Dat was het concept niet. Wel om rauw te zijn, om de woede, de bitterheid uit te schreeuwen vanaf de rafelranden van de Westerse wereld (zie en hoor ik daar een kettingzaag?) die ten onderging, snel, er is niet veel tijd meer, zoiets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Closing Time | Ah Cama Sotz
, door
Omdat we gister al even ingetogen bezig waren, vandaag nog maar een stapje verder het duister in. Ah Cama Sotz is het project van de Belgische DJ en producer Herman Klapholz. Sinds 1993 runt hij dit dark ambient project, en verblijdt hij de wereld met regelmaat met werkjes waar een zeer duistere, getormenteerde ziel uit spreekt. Op zijn eigen website afficheert hij zich als “one of the darkest industrial acts around”.
Closing Time | Belief Defect
, door
“A soundtrack for this apocalyptic time, an uncompromising reflection on the state of mankind and its uncertain future” – deze muziek is gemaakt in 2020, vraag je? Nee, in 2017. Het waren toen ook al donkere tijden hè. Dit nummer staat op het album Decadent Yet Depraved.
Closing Time | Vatican Shadow
, door
Niemand lijkt precies te weten waarom de muziek van Vatican Shadow (ook bekend als Prurient en andere aliassen) een militair thema heeft – misschien is het kritiek op de War on Terror, verzet, een gimmick of gewoonweg een bron van inspiratie. Maar is er een beter genre voor dit thema denkbaar dan industriële ambient-techno? Dit nummer komt van het laatste album Persian Pillars Of The Gasoline Era.
Closing Time | Jasss
, door
“Feel like I just swallowed the universe and choked on it and died”, aldus een reviewer van het album Weightless. Ik denk dat dat positief bedoeld is. ‘Every single fish in the pond’ is het openingsnummer van het album waarop Jasss experimenteert met industriële techno.
Closing Time | Fear Factory
, door
Ik zeg wel vaker dat het een schande is dat een band nog nooit een CT’tje heeft gehad hier, maar bij Fear Factory is dat oprecht. De band was (naast ontzettend goed) ongelooflijk invloedrijk in metalscene, met name in de eerste helft van de jaren 90. Ze pionierde met het afwisselen van grunts met normale zang; met de combinatie van industrial en (death) metal; en met experimentele techno (en zelfs gabber!) remixen van hun nummers. De strijd tussen mens en machine is een veelbezongen thema in hun oeuvre, wat prima past bij hun sound.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Closing Time | Ministry
, door
Lang leve de protestsong. De clip behoeft denk ik weinig toelichting, wat meneer Jourgensen van Ministry vindt is denk ik wel duidelijk.
Closing Time | Raison d’Etre
, door
Een miniserie over enge muziek is niet compleet zonder iets uit het genre dark ambient. Zweed Peter Andersson runt al sinds de vroege jaren 90 zijn eenmansproject Raison d’etre. Het is typische dark ambient: geschuif met grote objecten over gruizige natte vloeren van duistere kerkers, gerammel met kettingen, onheilspellend geborrel en gepruttel, veel echo en gregoriaanse gezangen, het is er allemaal. En van een vrolijke kijk op het leven heb ik de man ook nog nooit kunnen betichten.
Closing Time | Front 242 – Headhunter
, door
Gisteren postte ik hier een video van de Revolting Cocks, een samenwerkingsproject van muzikanten van onder andere Front 242. Front 242 zelf heeft het naar mijn idee ook echter verdiend een keer te functioneren als dagafsluiting. Deze Belgische formatie begon in 1981 en kan gezien worden als één van de pioniers van de elektronische muziek, samen met namen als Kraftwerk en Jean Michel Jarre. Hierbij één van hun bekendste nummers, “Headhunter”, uit 1988, met een bizarre clip waarin de hand van Anton Corbijn duidelijk te herkennen is. Eigenlijk is het het beste het nummer te beluisteren op de plaat waar hij vanaf kwam: Front By Front. Ik beschouwde dat zelf altijd al als artistieke hoogtepunt van de heren, en als ik Google zie ik dat ik daar niet alleen in sta. De plaat luistert als een bijzonder geraffineerde 12″ versie van het nummer en de B-kant ‘Welcome to Paradise’ en hamert, klopt en klettert de elektronische wereld de huiskamer in. Stilzitten: heel erg moeilijk. Latere elektronische muziek mag daarbij dan wat smoother zijn, het is er luisterend naar deze plaat over het algemeen zeker niet meer geraffineerd op geworden. Dit mag oud zijn, het blijft vers smaken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.