Closing Time | Arkona

https://www.youtube.com/watch?v=7QClpr7qQ0o Na Moyey Zemle, oftewel “In my land”, in het Engels. Maar de oplettende lezer / luisteraar had wellicht al opgelet dat het Russisch betreft. Arkona is een Russische folkmetal band, die sinds 2002 actief is. Kenmerkend voor de band zijn onder andere het gebruik van traditionele, Russische folk-instrumenten; zangeres Maria Arkhipova, die moeiteloos heldere zang afwisselt met screams en een death grunt; en lange, epische nummers. Het ruim een kwartier durende epos “In my land” is een samenwerkingsproject met een aantal andere folkmetalbands. Het concept is heel aardig. Het lied gaat over een Russische krijger, die zijn thuisland verlaat op zoek naar het geluk. Op zijn reis ontmoet hij allerlei lieden, die hem vertellen over hun vaderland en waarom zij daar gelukkig zijn. Dit wordt gedaan (gezongen) door bands uit Zweden, Letland, Litouwen, en Duitsland. Tot hij uiteindelijk aankomt in Nederland, ‘waar de zee het land verzwelgt’. Het Nederlandse Heidevolk speelt namens Nederland een deuntje mee. De moraal van het verhaal kunt u waarschijnlijk raden. Prima band, verder, die net een nieuwe CD uit heeft, Khram. Ook zeer de moeite waard.  

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.