Homohaat en aanvalsgeweren, een dodelijke cocktail

Voor wie het had gemist: er stonden afgelopen weekend vermoedelijk niet één, maar twee terroristische aanslagen op homoseksuelen in de planning. Eén op een homonachtclub in Orlando Florida, en één op een Gay Pride mars in Los Angeles. Zondag werd een twintig jarige man uit Indiana aangehouden in Santa Monica, met een drietal aanvalsgeweren in zijn bezit en meer dan zeven kilo aan explosieve chemicaliën in zijn kofferbak. Zowel Omar Mateen als James Wesley Howell hadden een geschiedenis van geweld, worden door collega's en vrienden omschreven als labiel, en waren zoals het er nu uitziet homo- of tenminste biseksuelen die hun eigen seksualiteit niet konden accepteren. Hun zelfhaat verklaart waarom beiden hun frustratie wilden botvieren op homo-evenementen.

Quote du jour | Poepstampen

Dat Tofik een flikkerse bruinneuzende rugridder is die weet waar Ibrahim de poppers haalt. Dat Tofik het poepstampen bijkans heeft uitgevonden, dat-ie meermalen gespot is in het Schwulen Circuit van Berlijn en dat-ie het thansch doet met het top-beertje Kustaw Beffems van de Volkskrant. Dat was reedsch gevoegelijk bekend.

Mooi staaltje humor van GS’er ‘Pritt Stift’ (ook al humor).

Maar vooral ook een mooie illustratie van het gegeven dat voor sommigen homohaat alleen een probleem is als het om islamitische homohaat gaat. Ofwel: bruinneuzende rugridders zijn een prima stok om rifapen mee te slaan, maar voor de rest moeten we niks hebben van hun viezigheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moet Knapen Afrika de les lezen?

Deze gastbijdrage is van Bart Lurink, hoofdredacteur van ZAM Afrika Magazine en is ook op zijn blog te lezen.

Laten we de oproep die Marcel van den Heuvel vorige week in de Volkskrant aan staatssecretaris Knapen deed om radicaal op te treden tegen Afrikaanse leiders die de homohaat aanjagen eens omdraaien. Dus: Afrikaanse leiders gaan radicaal de strijd aan tegen in het westen heersende vreemdelingenhaat en steeds strengere maatregelen om ‘de ander’ buiten de deur te houden? Zou ik me daar als voorstander van een open, vrij en divers Nederland door gesteund voelen? Niet echt. Anders wordt het als Afrikanen zich solidair tonen met Nederlandse ingezetenen die zich verzetten tegen uitzettingen en de schending van Europese mensenrechtenverdragen.

Eenzelfde benadering moet worden gekozen als het gaat om homohaat in Afrika. Niet ons opgestoken vingertje en onze morele verontwaardiging moeten de grondslag vormen voor het Nederlandse beleid maar juist de verbondenheid met Afrikaanse activisten en groepen die opkomen voor gelijke rechten. Het is niet in hun belang als vertegenwoordigers van Nederland in internationale organen en ontmoetingen voeding geven aan het misverstand dat een vrije seksuele orientatie een westerse waarde vertegenwoordigt.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.