Hassnae Bouazza hield vorige week tijdens de Dienst voor ongelovigen in De Nieuwe Liefde een sympathiek pleidooi voor het niet-demoniseren van de spreekwoordelijke Ander en het accepteren van (culturele) verschillen: Verschillen maken je niet zwakker, ze openen juist nieuwe deuren, nieuwe vergezichten. Verschillen spreken onvermoede gevoelens aan, belichten je zwakheden en vergroten je kracht uit. Verschillen prikkelen de zinnen. Het is al te makkelijk de verschillen af te wijzen en erdoor bang gemaakt te worden, maar als je zelf niet in je eigen kracht gelooft, hoe kan de ander dat dan wel doen? Erken de verschillen en omarm ze. Haal er het beste uit en ontwijk de mindere elementen. Zonder afbreuk te doen aan jezelf of de ander. Ben je niet bereid die verschillen te omarmen, kun je nog altijd met elkaar in debat: het ene vrije woord tegen het andere: Tegenover hun standpunten kan ik de mijne zetten. Moet ik de mijne zetten. En u de uwe. Een mooi ideaal, maar de werkelijkheid is uiteraard anders.
Godsdienstwetenschapper en salafisme kijker Martijn de Koning (aka ‘Dr. Kromzwaard’) laat in een beschouwing van Hassnae Bouazza’s ‘Arabieren Kijken’ (2012) fraai zien welke inkaderingen en projecties ons allen parten spelen wanneer we ons voorstellingen maken van de Arabische wereld en de moslimse ‘ander’.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
INTERVIEW - Het veelbesproken boek “Arabieren kijken” van Hassnae Bouazza is bedoeld als ‘kijkje in de gemiddelde Arabische woonkamer (en soms slaapkamer),’ zegt de schrijfster. Slaagt zij daarin?
Arabieren kijken van Hassnae Bouazza is een verfrissend en geslaagd boek. Een boek waarin de Arabische wereld weer een menselijk gezicht krijgt; dat laat zien dat Arabieren méér zijn dan ééndimensionale vlaggenverbranders, vrouwenonderdrukkers en geboren straatrovers.
Dat een boek met een dergelijk voor de hand liggende boodschap ‘verfrissend’ kan worden genoemd is natuurlijk veelzeggend. Een gezonde kijk op Arabieren hebben we blijkbaar al lang niet meer. Gezien de reële problemen met Islamitisch terrorisme en Marokkaanse veelplegers (die we voor het gemak maar even collectief onder de Arabieren scharen) is dat ook weer niet helemaal onbegrijpelijk. Niettemin kijken we wel degelijk – mede dankzij onze nationale media – met een overdreven verwrongen blik naar de Arabische wereld, net als naar hen die daaruit afkomstig zijn.
Arabieren kijken biedt hieraan een welkom tegenwicht. Zo bestaat een groot deel van het boek uit een beschrijving van Arabische populaire cultuur, waaronder films, muziek en soaps. Vooral deze hoofdstukken zijn effectief. Om George Orwell te parafraseren: Iemand die soaps kijkt is geen terrorist, maar overduidelijk een medemens, gelijk aan jezelf, waar je niet graag een drone op afstuurt.
Toen Peter Breedveld op zijn site een stuk plaatste waarin onder andere de niet al te frisse journalistieke mores van (inmiddels voormalig) Telegraaf-journalist Martin van Koolhoven Martijn Koolhoven tegen het licht werd gehouden, duurde het niet lang voordat diezelfde Martin van Koolhoven een uitspraak van Breedveld over PVV’ers die gebombardeerd zouden moeten worden door de NAVO uit de satirische context rukte en aan zijn immer goed uitgeslapen lezersschare voorschotelde, met geen ander doel Breedveld werkloos te maken, daarin bijgestaan door GeenStijl en PowNews. Een tripartite kongsi, zou Bram Moszkowicz zeggen, als De Telegraaf, GeenStijl en PowNews niet zo unipartiet als de Kwomintang waren geweest.
Van De TeleGeenPow kun je dat verwachten, maar deze week deed de keurige Elma Drayer ongeveer hetzelfde. Ze rukte uitspraken van Peter Breedveld en zijn vriendin Hassnae Bouazza uit hun context en zette dit in een andere context, waardoor het leek alsof Bouazza en Breedveld een soort antisemitische Bonnie & Clyde zijn die de Joodse Laurence Blik (Loor op het www) stalken met antisemitische dolksteken. Om daar vervolgens subtiel aan toe te voegen dat Bouazza geregeld bij Pauw & Witteman aanschuift en dat Peter Breedveld bij Ad Valvas werkt, studentenblad van de VU. Boodschap: weten de VARA en de VU wel dat ze ruimte geven aan jodenhaters?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
COLUMN - Dit is een kalf. Hij staat in de wei-de. Een kalf heeft nog geen ho-rens. Die krijgt hij la-ter als hij groot is. Wil jij als je groot bent ook ho-rens? Dag, kalf!
U wist natuurlijk heus wel dat dat een kalf was. U wel. U bent niet van de waarheden als koeien. De rest van Nederland helaas wel. Hassnae Bouazza schreef in NRC-Handelsblad dit stuk waarin ze geduldig, en voor de duizendste keer, uitlegt dat moslims die tegen een filmpje protesteren, een kleine minderheid zijn. Het is kennelijk nodig om zulke evidente waarheden op te blijven dissen om te voorkomen dat we…
Ja, om wat eigenlijk te voorkomen? Laat ik daar dan ook maar eens een pijnlijk evidente waarheid opschrijven. Om te voorkomen dat we precies datgene doen, wat de makers van dat filmpje van ons verwachtten. Want waarom is die film eigenlijk gemaakt? De, heu,cineast wilde er geen moslims mee overtuigen dat zij het verkeerde geloof aanhangen. Hij wilde ook geen historische documentaire over het leven van Mohammed afleveren. Nog minder wilde hij ons informeren over de achtergronden van de islam.
De film is gemaakt om te provoceren. En domme koeien als ze zijn, laten salafisten zich maar al te makkelijk provoceren. Zij doen dus precies datgene wat de filmmaker wil. Denk daar maar eens over na, met je vlasbaardjes en je soepjurken en je boek met de Enige Echte Waarheid. Jullie zijn koeien. Maar jullie zijn niet de enigen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.