Quote van de Dag: Rouvoet versus Halsema

[qvdd] Waar haalt een politica het recht vandaan om te stellen dat godsdienst niet vrij is als deze gepaard gaat met een groot aantal leefregels en voorschriften die moeten worden nageleefd? Aldus André Rouvoet, politiek leider van de ChristenUnie, in reactie op de - in Rouvoets ogen - instrumentele visie van Halsema op grondrechten: inbreuken op juridische vrijheden kunnen deel uitmaken van een strategie gericht op andere doelen, zoals emancipatie. Rouvoet zet daar naar eigen zeggen een constitutionele visie op grondrechten tegenover: grondrechten zijn bedoeld om de politiek en de overheid op afstand van het privédomein te houden; de uitoefening en invulling ervan is aan de mensen zelf, uiteraard 'behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet'.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een beroepsverbod voor geestelijken en leraren

GeenCommentaar heeft ruimte voor ingezonden stukken. Het onderstaande stuk werd ingezonden door Jos van Dijk en verscheen eerder op zijn eigen weblog.

Een rechtse meerderheid in de Eerste Kamer is vorige week akkoord gegaan met een beroepsverbod voor haatpredikers als bijkomende straf. Een motie van Klaas de Vries kreeg onvoldoende steun. Het is nu in principe mogelijk om geestelijken en leraren wegens haatdragende uitingen naast de al bestaande straffen ook nog eens uit hun beroep te zetten.

Volgens minister Hirsch Ballin is het beroepsverbod bedoeld als waarschuwing. Het dreigen met een beroepsverbod zou burgers extra bescherming geven tegen extreme haatzaaierij. Hij wist de tegenstanders echter niet te overtuigen van de noodzaak van deze wetswijziging. Een noodzaak die volgens het EVRM vereist is om een belemmering van de uitingsvrijheid te kunnen rechtvaardigen. Senator Kox (SP) vond het voorzorg-argument dubieus. “Juist als wij het hebben over vrijheid van meningsuiting kan het begrip voorzorg bijna niet. Dan heb je het eigenlijk over censuur en die hebben we nou juist verboden.” De Vries (PvdA) had nog andere bezwaren, die samenhangen met de uitleg van het begrip beroep. Het blijkt namelijk dat ambtenaren en zelfstandige ondernemers volgens de wetswijziging niet onder beroepsbeoefenaren vallen. Daarmee wordt een onwenselijke ongelijkheid in de wet geïntroduceerd.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het smalle pad naar Straatsburg

Europese vlag en Vrouwe JustitiaDe Utrechtse rechtenstudent Aaron Boudewijn is naar de rechter gestapt om een paspoort te krijgen, zonder dat zijn vingerafdruk en gelaatsscan in een database worden opgeslagen. Het zal vermoedelijk een lange rechtsgang worden. Het gevaar is echter dat hij de eindsprint niet kan voltrekken, omdat de weg naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens wel eens afgesloten kan worden.

Vandaag staat er een verontrustend artikel in NRC over de ondraaglijke werklast van het Europese Hof, dat tegen een achterstand van 120.000 zaken aankijkt (helaas niet online). De Europese regeringen willen geen extra geld extra uittrekken. Ook uitbreiding van het aantal rechters is geen optie omdat de uitspraken teveel uit elkaar kunnen gaan lopen en de ‘rechtseenheid’ in gevaar komt. Meent men. Een voor de hand liggende oplossing die nu rondzingt is het beperken van de toegang tot het Hof. Er wordt aan gedacht om de toegang tot het Hof voor gewone burgers – de oorzaak van de problemen – te beperken.

De vraag is natuurlijk waarom het Hof zo populair is. Blijkbaar menen veel Europeanen dat hun grondrechten worden geschonden en ondervinden ze dat ze geen verhaal kunnen halen in hun nationale rechtssysteem. De aanwas is volgens mij een logisch gevolg van de toenemende achteloosheid die regeringen aan de dag leggen voor de meest basale grondrechten van Europese burgers – het recht op privacy is daarbij niet het minste.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wet bewaarplicht: strijd met grondrechten verdedigbaar vanwege miskenning samenhang opslag en opvraging

Deze bijdrage is gebaseerd op de scriptie “Alles onder controle?”, waarvoor Axel Arnbak op 10 september j.l. de Internet Scriptieprijs 2009 won. In de scriptie worden een aantal alternatieven geboden om de inbreuk op de grondrechten te beperken, alsmede aanbevelingen gedaan voor vervolgonderzoek. Axel zet zich vanaf maandag a.s. fulltime in voor digitale burgerrechten bij Bits of Freedom, waar hij verantwoordelijk wordt voor het dossier Privacy & Communicatie.

Even leek het erop dat de Eerste Kamer, onze “chambre de réflection”, bij zinnen was gekomen. Maar toen op 6 en 7 juli j.l. puntje bij paaltje kwam, verleidde de Minister van Justitie met een reeks concessies coalitiegenoot ChristenUnie om alsnog om vóór de wet te stemmen en verbaasde CDA-senator Franken, tot dan toe fel tegenstander van de bewaarplicht, vriend en vijand met zijn “standpunt, waarin politieke opportuniteit zwaarder weegt dan wetenschappelijke rationaliteit”. Aldus de Leidse hoogleraar Informatierecht.
En zo kwam het dat per 1 september de Wet bewaarplicht telecommunicatiegegevens van kracht is geworden. Een eerder op Sargasso bekritiseerde maatregel, waarvan nut, noodzaak en grondwettelijke toelaatbaarheid al uitgebreid ter discussie stonden. Maar in dat debat bleef één cruciaal onderwerp onderbelicht: de onjuiste scheiding tussen de opslag van telecomgegevens en de opvraging daarvan door OM en politie (‘de opsporingsdiensten’). Dit kunstmatige onderscheid miskent de onafscheidelijke samenhang tussen die twee, en verhevigt de schending van ons grondrecht op privacy. Juist daarom is het goed verdedigbaar dat de Eerste Kamer een ongrondwettelijke wet heeft aangenomen.

Miskenning samenhang opslag en opvraging
De nieuwe wet verplicht ISPs en telecombedrijven om bepaalde categorieën verkeers- en locatiegegevens (samen ’telecommunicatiegegevens’) op te slaan, zodat deze voortaan gegarandeerd beschikbaar zijn voor opvraging door opsporingsdiensten. Die mogelijkheid hadden de opsporingsdiensten voorheen nog niet. Tot 1 september moesten ze het doen met strikte regels over verwijdering, dan wel anonimisering van dergelijke gegevens, in plaats van de opslag daarvan. De bewaarplicht is dus ingesteld voor de opsporingsdiensten, en daarom een strafprocesrechtelijke maatregel.
De verplichte opslag kan niet los worden gezien van de al bestaande bevoegdheid van opsporingsdiensten om allerlei soorten gegevens, waaronder telecommunicatiegegevens, op te vragen op grond van het Wetboek van Strafvordering. De criteria voor opvraging zijn soepel, en in vergelijking met het Duitse strafprocesrecht erg laag: zo is tussenkomst van de rechter-commissaris geen vereiste, is deze opsporingsmethode niet het laatst mogelijke middel in het onderzoek en zijn de delicten waarvoor opvraging is toegelaten nauwelijks afgebakend. Bovendien is het kwaad al geschiedt als de vraag of opvraging rechtmatig was bij de rechter voorligt, aangezien het inzicht in telecommunicatiegegevens dan al heeft geleidt tot een bepaalde richting in het opsporingsonderzoek. Deze lage toegangsdrempels werden de afgelopen jaren zelfs significant verruimd, met name in de Wet vorderen gegevens telecommunicatie uit 2004.
Tijdens de parlementaire behandeling heeft de Minister het bestaan van deze samenhang steevast ontkend, en daarenboven duidelijk gesteld dat een heroverweging van de criteria voor opvraging voor hem onbespreekbaar was. De aandacht van beide Kamers ebde stilaan weg, maar de gevolgen zijn drastisch: meer categorieën gegevens van alle telecomgebruikers worden niet alleen opgeslagen, maar ook voor langere tijd beschikbaar gemaakt voor opsporingsdiensten, die deze kunnen opvragen onder voorwaarden die zijn geformuleerd in wetten die jaren geleden waren aangenomen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Meest nutteloze EU-instellingen: kandidaat 2

Vlag EU (Foto: Flickr/opendemocracy)

De komende weken stelt GeenCommentaar een top 5 samen van de meest nutteloze Europese instellingen. Vorige week: het Europees Bureau voor de Grondrechten. Deze week de tweede kandidaat: het Europees Voedsel en Veterinair Bureau.

Het Voedsel en Veterinair Bureau is, evenals de genomineerde van vorige week, op het eerste gezicht iets waar je moeilijk iets tegen zou kunnen hebben. Het bureau heeft een erg belangrijke taakstelling: het moet controleren of de lidstaten wel genoeg toezien op veiligheid en kwaliteit van voedsel en de diervriendelijkheid van de voedselproductie. Feitelijk horen ze de nationale controleurs te controleren. In Nederland gaat het dan bijvoorbeeld om de Voedsel en Waren Autoriteit.

Het bureau moet dus controles uitvoeren op de controles over de productie van voedsel op boerderij en in fabriek, over veiligheid en diervriendelijkheid van transporten, etikettering, juiste opslag, veilige vorm van verkoop… en dat voor een unie met een kleine 500 miljoen inwoners. En met grenscontroles voor illegale voedselimporten over een buitengrens van duizenden kilometers die ook weer gecontroleerd moeten worden. Oh ja, en officieel moet het bureau ook controleren of in de landen die voedsel exporteren naar de EU alles wel in orde is.

Dat is, op zijn zachtst gezegd, een enorme taak. Daar staat dan ook een enorme organisatie tegenover zou je zeggen. Mis. Voor het bureau werken zo`n 250 mensen, waarvan minder dan de helft effectieve controleurs zijn. Op geen stukken na genoeg om veel meer dan symbolische controles uit te voeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Meest nutteloze EU-instellingen: kandidaat 1

De vlaggen van de EU (Foto: Flickr/miss goose)

De komende weken stelt GeenCommentaar een top 5 samen van de meest nutteloze Europese instellingen. Deze week de eerste kandidaat: het Europees Bureau voor de Grondrechten.

Een Bureau voor Grondrechten, hoe kun je dát nou nutteloos vinden, hoor ik lezers denken. Er is echter een aantal argumenten in stelling te brengen dat aantoont dat het Bureau niet alleen nutteloos, maar zelfs gevaarlijk zou kunnen zijn voor het verdedigen van mensenrechten in Europa. Ik zal hieronder een aantal noemen.

Slechte start
In de eerste plaats de wijze waarop het Bureau tot stand is gekomen. Het is feitelijk een opvolger van het eerdere Europees Waarnemingscentrum voor Racisme en Vreemdelingenhaat in Wenen. Dit centrum is de afgelopen jaren vaak onder vuur komen te liggen. Het werd gezien als weinig effectief en politiek gemotiveerd, helemaal nadat, onder druk van lidstaten, een rapport over antisemitisme door moslims onder de pet werd gehouden (na boze reacties van onder andere Joodse organisaties werd het alsnog gepubliceerd). Extra genant was het natuurlijk, toen in gastland Oostenrijk de partij van xenofoob pur sang Jörg Haider aan de macht kwam.

De EU wilde dus wel van het beschadigde centrum af. Maar Oostenrijk vond dat zij recht had op een Europees Agentschap, waardoor min of meer als compromis het Bureau werd opgericht, zonder duidelijk mandaat.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige