NS wil ook graag weten waar u bent als u niet in de trein zit

De NS gaat netjes mee in de vaart der volkeren en brengt dus ook een heuse iPhone app uit (was er al voor oa. Blackberry en Windows Mobile). En zoals dat gaat met software, zit daar een gebruikersovereenkomst bij. En wat staat er dan in?: Voor een goede werking van de Software en de Dienst zijn Persoonsgegevens, waaronder Locatiegegevens nodig. NS verwerkt voor het leveren van de Dienst de volgende persoonsgegevens: 1. Naam,favoriete stations, 06 (mobiele) nummer en soortgelijke voor communicatie benodigde gegevens; 2. Soort hardware; 3. Door de gebruiker opgegeven reiskenmerken, zoals reisfrequentie, reismotief en bewaakte reis 4. Laatst bekende locatie De Locatiegegevens worden in samenwerking tussen NS met de mobiele telefonie aanbieder van Gebruiker bepaald. Gebruiker verleent hiervoor zijn/haar toestemming door het downloaden, installeren en/of gebruik van de Software. Gebruiker verleent NS toestemming voor het verwerken van zijn/haar persoonsgegevens, daaronder begrepen zijn/haar Locatiegegevens, ter uitvoering van de Dienst. NS verwerkt Persoonsgegevens voor de levering van de Dienst. Voorts kunnen de Persoonsgegevens worden verwerkt om Gebruiker via de mobiele telefoon te wijzen op mogelijk voor de Gebruiker interessante producten en diensten. NS verstrekt geen Persoonsgegevens aan derden, tenzij NS daartoe gehouden is op grond van een wettelijke verplichting of rechterlijk bevel.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Twijfelachtige onderzoeken | 12% besparing door navigatiesysteem

De kop van het persbericht is duidelijk: “12% minder brandstofverbruik door navigatiesysteem“. Dat is fantastisch! Iedereen verplicht zo’n ding. Je verdient het in een jaar terug en de overheid haalt ineens zonder moeite de komende jaren haar CO2-reductiedoelstellingen. Feest!
Toch?

Mmmm, toch maar eens goed kijken naar dat onderzoek voor de zekerheid en zien hoe zich dat vertaalt naar onze werkelijkheid van alle dag.
Dan blijkt dat er toch wat kanttekeningen te plaatsen zijn. De studie is gehouden in twee grote Duitse steden. Stadsverkeer heeft toch een ander karakter dan het reizen tussen steden zoals dat in Nederland veel plaatsvindt. Het is dus maar de vraag of het onderzoek representatief is voor al het rijgedrag, met name in Nederland.
Vervolgens staat er dat de proef uit 2100 individuele ritjes bestond over een totale afstand van 20.000 kilometer. Dat betekent dat de gemiddelde rit minder dan 10 kilometer was. Zo uit mijn hoofd is de gemiddelde autorit in Nederland al iets meer dan 15 kilometer. Daarnaast was het onderzoek gesplitst in drie groepen. Dus dat zou betekenen dat iedere groep ongeveer 700 ritjes maakte. Niet zo’n hele grote steekproef dus.

Maar projecteer het eens op de eigen situatie. De conclusie van het onderzoek is dat je dan bij 20.000 kilometer in een jaar rijden (dat doen redelijk wat mensen) je 2.500 kilometer niet hoeft te rijden.
Hoe vaak rijdt u een route die u niet kent? Waarschijnlijk is 70% het vaste woonwerkverkeer waar voor de meeste mensen weinig meer te optimaliseren valt. Dan is nog eens 10% familie en kennissen die u bezoekt. Blijft over 4000 kilometer per jaar op nieuwe en onbekende routes. Heel moeilijk om daar 2500 kilometer vanaf te halen, zoals het onderzoek stelt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn – Galileo

Logo kamerstukken van de dagBeetje vreemd om in de dagelijks stroom kamerstukken vandaag eentje te vinden uit 2003. Het betreft een overeenkomst tussen de Europese Unie en China over samenwerking bij het tot stand brengen van Galileo, het Europese alternatief voor GPS.
Waarom de publicatie pas naar vijf jaar is, is mij een raadsel.
Maar door de publicatie werd ik me er wel van bewust dat Galileo allang geen puur Europees project meer is. Landen als Israël, Zuid-Korea, Oekraïne en Marokko doen ook mee. Daar kan je op een (geo-) politieke manier naar kijken en op economische.
Economisch gezien is het natuurlijk verstandig om zoveel mogelijk partijen te laten deelnemen, ook financieel, om later de markt zo groot mogelijk te maken. Zeker als je een land als China betrekt, kan je eigenlijk al niet meer stuk. Uiteraard is het maar de vraag hoe het uitpakt. De Chinezen zijn ook nog met een eigen systeem bezig en wedden misschien op twee paarden. Als Galileo te laat is, laten ze het misschien gewoon vallen. Daarnaast is het voor landen buiten de Europese Unie natuurlijk wel lucratief om met een relatief geringe deelname (enkele tientallen miljoenen euro’s) toegang te krijgen tot deze ontwikkeling.

Geo-politiek gezien is het natuurlijk weer een heel andere discussie. Galileo is, in tegenstelling tot het oorspronkelijke GPS, in eerste instantie een civiel systeem met daarnaast militaire mogelijkheden. Maar die militaire toepassingen zijn er wel degelijk. En dan komen landen als China, maar misschien ook Oekraïne, in een ander daglicht te staan. Hierover heb ik eigenlijk nergens een discussie over kunnen terugvinden. Dat zal nu trouwens wel een gepasseerd station zijn.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.