Het bevat onder meer melatonine en valeriaan. Volgens de marketeers van de producent zorgt het ervoor dat je “je over niets ter wereld nog zorgen maakt. Je voelt je hier en nu totaal tevreden”. Het klinkt als het resultaat van een lobotomie. Wat is het: een antidepressivum uit de apotheek? Nee, een hip drankje genaamd iChill dat hier in Canada gewoon in de supermarkt staat. Ons voorland? Je staat er toch even bij met je ogen te knipperen. Melatonine is een hormoon dat het slaapritme beïnvloedt, valeriaan is het hoofdbestanddeel van de tranquillizer valium. Je zou denken dat een drankje dat allebei bevat iets is dat alleen op doktersvoorschrift verkrijgbaar is. Maar hoewel de fabrikant aanbeveelt er niet meer dan twee flesjes per dag van leeg te drinken, ontraadt het aan kinderen jonger dan 13 te geven en je op het hart drukt na het ledigen van een flesje vooral niet meer achter het stuur te gaan zitten, staat het gewoon op de schappen van de super. Wie er 48 flesjes in één keer van wil kopen, gaat gewoon zijn gang.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het definiëren én monitoren van een ‘gezonde leefstijl’ t.b.v. het vaststellen van de individuele zorgpremie is onmogelijk en daarom per definitie oneerlijk.
De raad voor de volksgezondheid en zorg (RVZ) adviseert binnenkort minister Klink (Volksgezondheid, CDA) om rokers en mensen met overgewicht meer premie te laten betalen voor hun verzekering (NRC). Volgens RVZ voorzitter Rien Meijerink moet de hoogte van de zorgpremie voortaan afhangen van de leefstijl. ONZIN! en wel hierom…
Stel we nemen een willekeurige man (Caucasian) van 36,3 jaar oud. Gelukkig getrouwd met kinderen, beeldschermwerker op niveau. Zijn dagelijkse ’30 minuten bewegen’ haalt hij linksom of rechtsom meestal wel. Tijdens zijn studietijd rookte hij soms een sigaretje en passeerden er verschillende andere genotsmiddelen, maar dat ligt alweer een tijd achter hem. Verstandig ook uit oogpunt van mogelijke genetische belasting met akelige ziekten. In de keuken gebruikt hij veel verse groente en olijfolie én daar hoort natuurlijk (ook doordeweeks) regelmatig een flesje wijn bij. Vacuvinnen vindt hij onzin dus als die fles opengaat gaat ie ook op, “lekker wijntje!” roept hij dan. Hij heeft een abonnement op de sportschool en probeert tweemaal per week te gaan. Maar ja dat lukt natuurlijk niet iedere week. Zijn gewicht is redelijk stabiel. Maar de jaarlijkse peildatum voor vaststellen van de hoogte van zijn zorgpremie komt wel net iets te snel na de Kerstperiode…
Volgens Gallup is Obama de meeste polariserende president ooit. Hij heeft de steun van de overweldigende meerderheid van de Democratische stemmers (88%) en juist niet van een overweldigende meerderheid van de Republikeinse stemmers (77%). Dat Obama deze confrontatie aangaat is voor de Amerikaanse burger nog steeds de meest hoopvolle ontwikkeling in tientallen jaren.
Morgen houdt Obama zijn eerste State of the Union speech. Het is nu al duidelijk dat ook deze volgende mijlpaal in zijn presidentschap voor de nodige opschudding gaat zorgen. En voor meer polarisatie.
Langzaam maar zeker worden de contouren van Obama’s ambities steeds duidelijker. Wat er duidelijk wordt is dat hij zich niet wil laten leiden door de waan van de dag en al helemaal niet door de gunst van de kiezer. Zoals hij zelf zegt in gesprek met Diane Sawyer van ABC: “I’d rather be a really good one-term president than a mediocre two-term president”.
En dat is precies wat we zouden moeten willen van een Amerikaanse president. Hij gaat de gezondheidszorg hervormen, ondanks alle ook door zijn parijgenoten opgeworpen obstakels. Volgens een uitgelekt plan gaat hij de bestedingen (uitgezonderd veiligheid en het leger) gedurende jaren bevriezen. Ondertussen probeert hij ook nog de macht van de banken te breken door banken op te splitsen in consumenten- en zakenbanken en bovendien een nieuwe bankbelasting in te voeren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Obama’s gezondheidszorg hervorming is helaas een uitgeklede versie van het oorspronkelijke plan, maar toch moet de hervorming doorgaan.
Aan de liberale en conservatieve zijde van het Amerikaanse politieke spectrum is er veel protest tegen Obamacare in deze vorm. En daar zijn goede redenen voor. Het grote probleem is misschien wel dan nu eigenlijk niemand tevreden is. In de Senaat ging het protest van senator Coburn (R-Oklahoma) zelfs zover dat hij opriep te bidden voor het verhinderd zijn van tenminste één Democratische collega.
Het ergste is misschien wel dat de verzekeraars en nogal genadig afkomen in het voorstel, zoals ook wel blijkt uit hun stijgende aandelenkoersen de afgelopen twee maanden. Er heerst kennelijk tevredenheid bij beleggers. Er wordt bovendien ook gemorreld aan de abortuspraktijk, wat leidt tot protesten van zowel Planned Parenthood als katholieke bisschoppen. En de lijst is van redenen om tegen deze vorm van Obamacare te zijn is langer.
Maar uiteindelijk blijft er één ding overeind. Er komt hervorming. En ook door Obamacare in zijn huidige vorm zullen miljoenen meer Amerikanen verzekerd zijn. Er wordt voor het eerst een serieuze poging gedaan om de kosten van de gezondheidszorg onder controle te brengen. De V.S. zullen niet langer het enige ontwikkelde land zijn waar zonder een systeem waarin nagenoeg iedereen van medische zorg gebruik kan maken. Dat is vooruitgang.
In het politieke proces om steeds meer marktwerking in de zorg te krijgen, er vanuit gaande dat dit de kosten zou kunnen drukken, loopt er nu een discussie over het invoeren van de zogenaamde Diagnose Behandel Combinaties (DBC’s) in de eerstelijns gezondheidszorg.
Mijn samenvatting van dit idee: veel voorkomende aandoeningen (diabetes, copd) vragen ongeveer dezelfde handelingen bij verschillende partijen in de zorg (huisarts, apotheek, fysiotherapeut, etc….). In plaats van al deze mensen apart te laten werken, mag 1 partij voor een hele groep patiënten met dezelfde aandoening zeggen dat hij de verantwoording voor de hele keten op zich neemt voor een vaste prijs per patiënt.
Hierdoor zou er dus concurrentie moeten ontstaan tussen “zorgaanbieders” om dit zo efficiënt mogelijk te doen en dus de laagste prijs aan te bieden.
Van verschillende kanten, niet in de laatste plaats de huisartsen, is er al veel kritiek gekomen op dit voornemen (start 2010, brede invoering 2011). Huisartsen zouden “zorgmanagers” moeten worden, iets waar ze niet voor zijn opgeleid. En de uniforme benadering zou geen recht doen aan de verschillen tussen de patiënten.
Aan die argument kan ik niet veel toevoegen. Maar er zijn nog wel twee argumenten die onderbelicht blijven in dit verhaal.
Het eerste argument is dat van distributie. Door dit mechanisme zal in regio’s voor bepaalde DBC’s misschien nog maar 1 of 2 partijen verantwoordelijk zijn. Als patiënt moet je dan langs die weg gaan omdat het anders niet vergoed wordt. Maar dat kan dus betekenen dat je voor veel handelingen niet meer bij je eigen huisarts of apotheek terecht kan, maar moet reizen. Een fenomeen dat zich nu al voordoet voor bepaalde andere vergoedingsconstructies in de zorg. De last wordt dus afgewenteld op de patiënt. Kosten die daarmee genoemd zijn, zijn ook voor de patiënt zelf. Maar dat zal de overheid en de zorgverzekeraars weinig boeien.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
• Het is donderdagavond zeven uur, na het hanteren van een cirkelzaag in uw nieuwe woning bungelen twee van de vijf vingers op ongewone wijze aan uw linkerhand, u bloedt flink maar het is niet levensbedreigend. Mag u naar de spoedeisende hulp of moet u eerst via 1888 het nummer van uw huisarts achterhalen?
• Het is zondagmiddag u voelt u al een paar uur niet lekker, u bent misselijk, ervaart een beklemmende pijn achter het borstbeen, deze pijn straalt uit naar uw linkerarm, u zweet als een otter en uw partner vindt dat u er “slecht uitziet, maar dat u ook niet meer zoveel moet drinken op feestjes”. Mag u naar de spoedeisende hulp of probeert u toch eerst via drie antwoordapparaten de dienstdoende huisarts te consulteren?
• Het is drie uur ‘snachts uw kind voelt zich benauwd en klaagt over keelpijn. U heeft de indruk dat een acute keelontsteking de luchtpijp afknelt. Uw kind wordt nu steeds paarser maar dat kan ook door het schreeuwen komen. Mag u direct naar de spoedeisende hulp of belt u toch eerst met de dokterscentrale?
Zomaar drie dilemma’s waar u als calculerend burger binnenkort voor kan komen te staan. Want wie in de toekomst zonder briefje van de huisarts naar de eerste hulp gaat, kan er niet altijd meer op rekenen dat zijn zorgverzekering de kosten betaalt. Alleen in geval van levensgevaar mag u direct naar de spoedeisende hulp.
Het is maar een klein slippertje hoor. Voor een blog dat graag zijn gelijk haalt heel begrijpelijk. Alleen pakten ze het dit keer niet zo slim aan.
In Amerika is er vanuit de conservatieve hoek nogal wat gesputter tegen de plannen van Barack Obama om de verzekering van de gezondheidszorg om te gooien. En gisteren moest dat protest uitmonden in een enorme demonstratie. Zij met de oogkleppen op spraken van meer dan een miljoen. De rest van de wereld denkt dat een getal onder de 100.000 meer in de buurt zit.
Maar omdat je dat niet wilt weten als fervent tegenstander van Obama, moet je wat. Dus gebruik de Dagelijkse Standaard (screenshot voor de zekerheid) een foto van een hele grote bijeenkomst op diezelfde plek.
Wel een beetje suf als je dan juist een foto gebruikt van de inauguratie van Barack Obama zelf. Als er een pro-Obama moment is geweest in de jonge geschiedenis, dan was het dat wel.
Ben benieuwd hoe ze dit nu weer gaan rechtspraten.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.