Mein Himmel, vandaag alweer honderd jaar geleden: de Tunguska Explosion. Een meteoriet die ontplofte boven Siberië. Het geval legde 80 miljoen bomen om in een gebied van meer dan twee duizend vierkante kilometer, dat waren nog eens tijden. Alleen waren er weinig mensen om het mee te maken. De getuigenissen die anno 2008 resteren schetsen van een surrealistisch schouwspel: "the sky split in two and fire appeared high and wide over the forest.. ..at that moment I became so hot that I couldn't bear it, as if my shirt was on fire.. ..but then the sky shut closed, and a strong thump sounded and I was thrown a few yards.. ..as if rocks were falling or cannons were firing, the earth shook.. ..hot wind raced between the houses.. ..which left traces in the ground like pathways" (bron).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dankzij het Ierse NEE ligt the European Dream weer (even) aan diggelen. In zulke donkere tijden zit er voor eurofielen niets anders op dan weg te dromen bij nooit uitgevoerde (en dus ongevaarlijke) megalomane Europese projecten. Het Atlantropa Project is zo’n project dat alle noodzakelijke ingrediënten bevat, namelijk: een project dat zich uitstrekt over twee continenten, het brengt ongekende zegeningen op het gebied van energievoorziening, transport en landinrichting, het is goed voor Afrika, maar vooral ook voor Europa én bovenal het is onhaalbaar.
Herman Sörgel (1885-1952) was een Duitse Bauhaus architect, visionair pacifist en filosoof die zich bezig hield met culturen en geopolitiek. Begin twintigste eeuw bedacht hij het Atlantropa Project, nooit is zijn plan echt serieus genomen maar hij heeft het letterlijk tot zijn dood verdedigd: in 1952 werd hij op de fiets op weg naar een congres waar hij zou spreken over het Atlantropa Project door een auto aangereden. Schluss Sörgel, leve Atlantropa!
De essentie van het plan: bouw een stuwdam in de Straat van Gibraltar en wek daarmee een enorme hoeveelheid elektriciteit op (110.000 Megawatt).
Door de bouw van de dam daalt de zeespiegel in de Middellandse Zee en ontstaat er een landbrug tussen Italië, Sicilië en Tunesië hierover kan daarna de trein Berlijn-Kaapstad rijden. Ook niet onbelangrijk: er ontstaat in totaal 576.000 km2 nieuw land, meer dan België en Frankrijk bij elkaar. Latere versies van zijn plan omvatte ook de aanleg van gigantische stuwmeren in Afrika voor energievoorziening. Meer over dit project leest u bij Strange Maps: Dam You, Mediterranean.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Een van de meest gefotografeerde natural arches uit het National Arches Park in Utah, USA: Wall Arch is niet meer (bron: SFGate). Een tripartite kongsi van verwering, erosie en de zwaartekracht deed haar werk zoals we dat van d’r mogen verwachten. Het is de eerste grote instorting sinds 1991 toen Landscape Arch het bijna begaf. Er zijn geen ooggetuigen van het instorten, wellicht is dit -op de valreep- nog voer voor enkele sappige komkommercomplottheorieën?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.