Kunst op Zondag | Picatrix

Nora Mulder is pianiste, improvisator en instrumentenbouwer. Ze is artistiek leider van 7090, een collectief kunstenaars die (muzikale) performance, geluidskunst en installatiekunst maakt. In 2019 kreeg ze voor haar werk de Willem Breuker Prijs. Volgens de jury is Nora Mulder “een echt authentieke, muzikaal erudiete en eigenzinnige musicus, die de term 'mensen-muziek', ooit door Willem Breuker bedacht, ruimschoots eer aan doet.” Mary Oliver is violiste,  hoogleraar aan de Hogeschool voor de Kunsten Amsterdam en maakt deel uit van het wereldvermaarde ICP (Instant Composers Pool), ooit opgericht door pianist Misha Mengelberg (in 2017 overleden), drummer Han Bennink en rietblazer Willem Breuker (ook veel te vroeg overleden in 2010). Greetje Bijma is zangeres, of moeten we ‘stemkunstenares’ zeggen? Lang geleden werkzaam als leerkracht voor kleuters, als improviserend musicus volledig autodidact, en in 1990 de eerste vrouwelijke winnaar van de Boy Edgar Prijs. Gezamenlijk vormen ze Picatrix. In 2017 maakten ze hun debuut op het Le Guess Who? Festival in Utrecht. In januari 2019 kwamen ze twee dagen bij elkaar om in Splendor (wij schreven daar hier over) hun eerste cd op te nemen. Gaat u er even voor zitten en geniet van het bijna drie kwartier durende concert dat in 2017 in Museum Speelklok plaatsvond. https://youtu.be/W4PJGL7sC98 Prettige zondag….

Door: Foto: Schermafbeelding concert Picatrix in Museum Speelklok 2017

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Coisa 5 – Nanã

Coisa = ding (iets, zaak, voorwerp); Nanã = het vrouwelijke opperwezen.

Coisa No. 5 is een compositie uit 1965 van Moacir Santos (overleden in 2006). De Braziliaanse bossa nova-zanger Mario Telles schreef er een tekst bij en het nummer werd hernoemd naar Nanã.

Het nummer, van het album ‘Coisas’, kent inmiddels honderden verschillende uitvoeringen. De meesten in big band formaties. In de bezetting hierboven, horen we het oorsponkelijke nummer te voorschijn komen na de meesterlijke intro van ongeveer 1 min. 23”.

Closing Time | Tabla solo

Onze eerdere Closing Time, met een stukje dwarsfluit geïnspireerd op de tabla, moet natuurlijk worden opgevolgd door een echt stukje tabla percussie. Hier de grootmeester Ustad Zakir Hussain met een solo,  uitgevoerd tijdens een concert in 2019 op het Berklee College of Music.

In het verleden heeft Zakir Hussain onder andere samen gespeeld met George Harrison, Van Morrison en Earth, Wind and Fire.

Dat hij bekend is met de performance van popmuziek demonstreert hij in een wat kortere tabla solo, vorig jaar opgenomen om zijn solidariteit te betuigen met de mensen in India, die (meer dan wij hier) last hebben van het coronavirus en de maatregelen die daarbij nodig zijn. Hij lijkt hier wel een virtuoos solerende pop-  of jazzgitarist.

Closing Time | Ronald Snijders Tabla

Gisteren hadden we de Ronald Snijders Band in Closing Time. Vandaag de meester zelf. Net een solo geïnspireerd op dat wonderlijke Hindoestaanse percussie instrument: de tabla.

Anekdote:
Ronald Snijders studeerde ooit Weg- en Waterbouwkunde in Delft. Hij deed die studie fluitend. Dat wil zeggen, naast studeren speelde hij al volop dwarsfluit. In studentensociëteit Staminee werd hij ontdekt als musicus, toen hij een jazztrio vroeg of hij met hen mee mocht spelen.