Eerlijk zeggen: gefeliciteerd, PowNed. Vezelrijke en groene programmamakers kunnen kennelijk niet met de administratie overweg, hoe graag we het ook zouden willen. Daarom een leuke suggestie voor PowNed: neem enkele Llink-medewerkers over! Floortje Dessing mag dan voor PowNed op Reis het Mediapark in Hilversum-Noord afstruinen naar exotische aapsoorten zoals de Rechtslikkende Dominique en uitheemse plantsoorten, zoals de microfoon met roze plopkap.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Nederland gaat het prima met de onderzoeksjournalistiek. Week in week uit verrassen de dames en heren journalisten ons met de meest onthullende scoops. De wereldschokkendste onthullingen van de afgelopen jaren op een rijtje:
• Het is makkelijk om aan coke te komen in een grote stad. (2007 Alberto Stegeman SBS)
• Je kunt een bom gooien op Schiphol als je snode plannen hebt. (2008 Alberto Stegeman SBS)
• Je kunt kijkcijfers beïnvloeden als je kastjes kaapt. (2009 Geen Stijl)
Het slappe rijtje met onzin onthullingen is eindeloos. Ik ageer niet tegen het fenomeen ‘onzin onthullingen doen’. Ik zie dat als kattenkwaad. De onthullingen in de categorie ‘als je poept en je trekt niet door dan ruikt het vies’ kunnen mij gestolen worden. Als mensen het grappig vinden, prima. Guido Weijers, Freek de Jonge en Claudia de Breij bedoelen hun performances vast ook grappig. Ik snap ze niet. Of misschien snap ik ze wel en moet er daarom niet om lachen. Hoe het ook zij, smaken verschillen en we leven in een vrij land.
Serieuze media
Wat me tegenstaat, is het belang dat serieuze media als de NOS, het AD en de Volkskrant hechten aan de ‘onthullingukjes ‘ van journalisten uit de Toto divisie. Is er geen grote mensen nieuws? Alleen de NRC ging deze week niet mee in het kopiëren van de stijlloze‘onthulling’. Dat geeft mij persoonlijk weer een beetje moed. Regelmatig valt in kranten en blogs te lezen dat er in Nederland ‘helemaal geen onderzoekjournalisten –meer- zijn’. Dat klopt niet. Ook op televisie zijn ze nog te vinden. In Zembla, Tegenlicht en Reporter wordt bewezen dat er nog vraag is naar gedegen onderzoeksjournalistiek.
Op deze en andere weblogs is regelmatig een soort oorlog gaande, waarbij met name de reacties van lezers als munitie dient. Zoals te verwachten worden de verschillende kampen ingedeeld in links (o.a. geen commentaar, sargasso) en rechts (o.a. geenstijl). Aan beide kanten zijn geluiden te horen over verzieken, schreeuwers, frustratie, censuur, ‘gekaapte media’ en al dan niet geclaimde superioriteit.
Ik beschouw mezelf als een redelijk gematigd niet echt links en niet echt rechts persoon met een sterke voorkeur voor veel, maar zeker niet alle D66 standpunten. Ik geloof niet in snelle oplossingen voor complexe problemen. Ja er is een probleem met bepaalde groepen allochtone jongeren. Oplossen van dat probleem zal tijd, geld, geduld en heel veel overleg en samenwerking vergen. In het verlengde hiervan geloof ik ook niet in populisten. Ja Fortuyn en Marijnissen hadden een aantal goede ideeën, helaas (of gelukkig) hebben we nooit kunnen ontdekken hoe (on)uitvoerbaar ze waren. Ik geloof ook niet in het stellen van schuldvragen. Ja, Duyvendak was zeker fout met zijn inbraakacties, echter ook Bolkenstein was niet bepaald okselfris in bijvoorbeeld de affaire Anraat. Aan beide kanten van het politiek spectrum worden de randen gezocht en soms overtreden. Tenslotte geloof ik ook niet in het morele gelijk van links of rechts. Ja het is zeer de vraag of ontwikkelingshulp een goed middel is voor het verbeteren van de levensstandaard van de derde wereld. Evenzeer is het de vraag of het vaak hedonistische en exorbitante gedrag van de rijken der aarden wel zo gepast is.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Deze week verscheen er een paginagrote advertentie van aspirant omroep Powned TV in de TMG-kanalen Spits! en Telegraaf waarin de omroep LLiNK er weer van langs kreeg. Bram Vollaers, hoofd Radio bij LLiNK reageert hieronder op de kritiek. Omdat een kleine omroep geen geld heeft voor dergelijke grote advertentiecampagnes helpt Sargasso graag in het faliciliteren van de polemiek. Deze brief is tegelijkertijd ook geplaatst bij Geencommentaar.
Na onze vorige brief gelezen te hebben dacht Dominique Weesie dat wij PowNed aanhangers fascisten vinden. Dat ligt net even anders…
Zou het Dominique Weesie’s calvinistische inborst zijn, resultaat van zijn jeugd in het streng christelijke Krimpen aan de IJssel, dat hij onze Floor haar salaris zo misgunt? Of zou hij, als notoir ontkenner van de klimaatproblematiek, echt weigeren te geloven in het nut van CO2 compensatie? Het is hoe dan ook opmerkelijk dat GeenStijl wederom de moeite nam om LLiNK en Floortje een sneer te geven. Deze keer zelfs in een, voor een prikkie verkregen, paginagrote advertentie in twee ‘bevriende’ dagbladen. Want de Telegraaf kiest… de Telegraaf!
LLiNK is voor Weesie en zijn Telegraafvrinden de ultieme exponent van het verderfelijke Hilversum. Dat komt niet slecht uit, want LLiNK is tegelijkertijd de grote concurrent van Powned als het om een plekje in het publieke bestel gaat. Als we omroepbaas Henk Hagoort moeten geloven, is het bij de publieken namelijk ‘een beetje druk’. Hilversum is te klein voor Powned en LLiNK samen. Waarschijnlijk is Weesie, juist om die reden druk bezig met het verkennen van zijn gedroomde nieuwe thuishaven. En daar ontmoet hij, zo wordt steeds duidelijker, onverwachte vrienden. Zo mocht hij al aanschuiven bij Pauw, Witteman, en van Nieuwkerk en gooide hij het op een akkoordje met Giel Beelen. De VARA coryfeeën, die op GeenStijl vroeger toch golden als inhalige hogepriesters van de linkse kerk, hebben sindsdien niets meer te vrezen van Weesie.
Hierbij als gastbijdrage een open brief vanuit de omroep LLiNK, geschreven door Bram Vollaers, hoofd radio van LLiNK. De brief is tegelijkertijd ook geplaatst op Sargasso.
Nieuwsjaarsreceptie. Voorzitter Henk Hagoort van de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) zegt dat het druk wordt in het publieke bestel. Er zijn nu 23 omroepen en er staan negen nieuwe omroepen te trappelen om het bestel in te mogen. Hij stelt voor dat er alleen nieuwe leden in het publieke bestel worden toegelaten als anderen eruit gaan.
Ondertussen loopt een aspirant omroep zich nadrukkelijk warm langs de zijlijn, Publieke omroep Weldenkend Nederland (PowNed), van GeenStijl: ?GeenStijl start een publieke omroep. Waarom? Gewoon, omdat het kan! En omdat wij ook wel eens een greep willen doen in de 500 miljoen die jaarlijks over de slagboom van het Mediapark wordt gekieperd.?
Al snel wordt duidelijk waar GeenStijl op uit is: PowNed erin, LLiNK eruit.
In het televisieprogramma ?Het tv-moment van het jaar? zegt Dominique Weesie van GeenStijl onomwonden dat LLiNK moeten verdwijnen. Dat is in ieder geval duidelijk.
LLiNK is inderdaad in alles de tegenhanger van GeenStijl. Wel Stijl versus Geen Stijl. Met ontregelende serieuze journalistiek op radio en televisie, wil LLiNK de zin van de onzin te onderscheiden, zonder de toegankelijkheid van het programma uit het oog te verliezen. Journalistiek staat niet gelijk aan amusement. En juist nu, nu iedereen de problemen van de aarde boven aan de agenda heeft staan, is het nodig om de vinger aan de pols te houden. Dit met respect voor het onderwerp en de kijker en luisteraar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit mediaweekend was weer in handen van de deugnietenkapel van GeenStijl. In het dorp waar ik oorspronkelijk vandaan kom had je carnavalsverenigingen die Ons Reetke, de Billezuupers en de Ballonnekes heetten. In de virtuele weilanden heet zo’n vereniging GeenStijl die met zijn gammele praalwagens scoort met andermans uutglieêrs met als gedroomd hoogtepunt de blote piel van de burgervoader. Maar wat doen de media? Ze behandelen ze als enge machthebbers, het Paard van Troje vol markante programmamakers in het toekomstige publieke bestel.
Word lid van Llink, schreef ik eerder deze week nog in een column op een andere website. Al is het maar om GeenStijl te sarren. Inmiddels wil ik daar iets aan toevoegen. Word lid van Powned.tv! Rol de loper uit voor Dominique Weesie, geef hem het mooiste marmeren bureau op het mediapark, met een internetverbinding van 5 GB per nanoseconde. Laat de door hem aangedragen programmamakers Herman Koch en Prem Radhakishun (zoals hij suggereerde tijdens de uitzending van TV-moment van het jaar) aanrukken in gouden limousines, geef Rutger Castricum een exclusieve smoking van Milanese snit, laat Balkenende zeggen dat Powned.tv zijn favoriete omroep is en dan… en dan… en dan?
GeenStijl opereert immers onder dezelfde omstandigheden als een groep hangjongeren die de lokale snackbars onaangenaam verrast. Delletje in het vet, weglopen zonder te betalen. Even uitproberen. Volgende keer een grillpan van Tefal aanbieden. Zag je zijn gezicht? Hu-hu-hu. Als ze na twee weken dezelfde trucs in een sterrenrestaurant hebben uitgehaald, is er weinig lol meer over. Even een pik tekenen op de muur, stiekem de burgervoader afluisteren om te kijken of-ie z’n blote piel nog in de naad van Tante Bonnie heeft gestoken.
Er staat momenteel een poll op GeenStijl: “Waarom lid van PowNed?” In de beste Noord-Koreaanse traditie is er slechts één vakje om te kiezen: “Omdat het kan.” Dit dan in aanvulling op de motivatie op de aanmeldingspagina zelf: “Omdat in het huidige bestel een grote groep mensen niet wordt gehoord.”
Al eerder heb ik aangegeven dat ik bij die grote groep hoor. Ik wil meer black metal op de radio of in ieder geval een avontuurlijkere popprogrammering op 3FM (daar heb ik zelfs ooit actie voor gevoerd). Verder zie ik graag oppervlakkig rechts-populistisch gewauwel aangevuld met interviews met de-man-in-de-straat-die-er-niks-vanaf-weet-en-er-toch-een-mening-over-heeft als EénVandaag en voor te veel geld gekochte samenvattingen van Heracles – FC Utrecht verdwijnen ten bate van meer diepgravende documentaires en speelfilms van favoriete regisseurs als Aki Kaurismäki en Wes Anderson.
Het zou kunnen dat PowNed in die behoefte gaat voldoen. Maar om de een of andere vage reden vertrouw ik er niet blind op. Ik zou graag wat meer informatie hebben.
Dominique Weesie lichte wel een klein tipje van de sluier in Pauw & Witteman (vanaf 5:00), maar echt helder wordt het niet. “Het wordt lastig” en de inhoud van het weblog laat zich inderdaad niet goed rechtstreeks vertalen naar televisie, zoveel wil hij wel toegeven. Er moet een rechts geluid komen, dat is zijn meest concrete punt. Maar Weesie geeft wel meteen toe dat bij programma’s als Pauw & Witteman net zo vaak linkse als rechtse politici aanschuiven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.