Kunnen we op een zinnige manier de verandering in de samenleving onderzoeken? In Die Zeit vond ik een interessant dossier over Das Vermächtnis (de Nalatenschap), met de centrale vraag: wat willen we nalaten aan toekomstige generaties? De Duitse onderzoekers zijn verbaasd over de waarde van de arbeid, die uit hun resultaten blijkt. Onze oosterburen zijn werkers. Maar ze worden niet gedreven door de jacht op bezit of vermogen, maar vooral door sociale en niet-materiële motieven. Ik denk aan het project “Van Waarde” van de Wiardi Beckmannstichting en raak een beetje in de war: het is toch altijd nuttig om zinvol werk te hebben? In “het zweet des aanschijns” zult u uw brood verdienen: toen de Bijbel nog gold, was werk geen pretje. Maar nu is het de vervulling van een volwaardig leven, ook voor vrouwen.
Illustrations now in possession of the National Library in Paris, France, made by French artist Villemard in 1910 of how he imagined the future to be in the year 2000.
Meer bij The Presurfer.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Je schrijft niet zo maar, tegenwoordig. Als je boek af is, presenteer je de tekst voor vrienden, familie en zo mogelijk welgezinde recensenten. Soms overkomt het je dat je daarvoor wordt genodigd. Dat kan een belasting zijn: stel je voor dat het boek niet deugt. Maar in deze impressie is dat niet het geval: het boek is boeiend en relevant. Wim de Ridder is econoom en futuroloog. Hij presenteerde onlangs zijn nieuwe boek, “De wereld breekt open“, in een innovatie-onderneming BLOEI, in Ouderkerk. De redenering die in het boek besloten ligt is de volgende.
De ICT revolutie loopt ten einde. Binnen 10 jaar volgt de tijd van nanotechnologie, genetica en robotica. Maar voordien zullen de gevolgen van de ICT revolutie zich op uiteenlopende gebieden van het maatschappelijk leven nog manifesteren.
De wereldeconomie zal de komende jaren fors groeien. De opkomende economieën groeien met meer dan 10 % per jaar,(China, Brazilië, India) hetgeen karakteristiek is voor de laatste fase van een technologische golfbeweging. Deze groei komt door de voortdurende kostenverlaging van ICT producten en diensten. Hierdoor worden veel basisproducten steeds goedkoper, wordt de armoede in de opkomende economieën minder en verschuift de economische macht naar het Oosten.
De gevolgen van de nanotechnologie en de wet van Moore voor de energieproblematiek zijn ongekend: als een verdubbeling van de productie van zonne-energie, gedurende een reeks van jaren mag worden verwacht, dan is het opraken van de fossiele brandstoffen binnen 16 jaar geen probleem meer. Dat is een stoutmoedige stelling: tot zover over “peak oil”…
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.