De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Elders: de voordelen van abortus
Vanaf vandaag gooien we de vensters weer verder open met onze nieuwe dagelijkse rubriek Elders in de Wereld. Iedere dag geven we een aantal tips voor goede verhalen over het Amerikaanse continent, Afrika, Azië (minus China), China, Noord-Afrika en het Midden-Oosten, Europa en de wereld als geheel (vooral over geopolitiek). Deze rubriek wordt beter naarmate wij meer goede tips krijgen, dus als je een goed verhaal vindt, stuur de link naar linktip at sargasso punt nl.
Het eerste verhaal is meteen provocerend. Joshua Keating schrijft in Foreign Policy over meisjes-abortus. Deze gruwelijke praktijk, die in een aantal Aziatische landen meer dan ooit voor komt, heeft ook onverwachte voordelen: gezinnen blijven kleiner waardoor de kinderen die wel geboren worden betere voeding, scholing en kansen krijgen. De rest van het artikel maakt een vogelvlucht over Azië en de wereld. Wat lichtere kost is de passage over Singapore. De ‘social engineering state’ lukt het maar niet om het kindertal op te krikken.
Het tweede verhaal gaat over de roep om democratisering in Maleisië. Tijdens de verkiezingen vorig jaar werden onregelmatigheden vastgesteld. Een protestbeweging, Bersih (Schoon) was snel geboren en duizenden mensen gingen de straat op. Het regime sloeg stevig terug, maar de protestbeweging blijft groeien. Bersih wil een hervorming van het electorale proces. Maleisië werkt met kiesregistratie en tienduizenden mensen bleken van de lijsten verwijderd te zijn. Dit weekend wordt een nieuwe massale demonstratie gehouden Bersih 3.0. Hieronder de aankondiging, onder muziek van Inception.
Fukushima als bedevaartsoord
Elektriciteitsbedrijf Tepco heeft binnen het containment van één van zijn Fukushima-reactoren een stralingsdosis van 78 sievert per uur gemeten. Schrik! Iemand een paar minuten daar opknapwerk laten verrichten en h/zij valt dood om. Er bestaat zelfs geen apparatuur die met afstandsbediening ingezet zou kunnen worden (robotarmen of zo), want huidig materiaal is niet tegen een zo hoge straling bestand. Zegt Tepco zelf.Dus moet Japan eerst dergelijke radioactief-bestendige apparaten ontwikkelen zodat het de drie geruïneerde reactoren op centrale Fukushima Daiichi kan ontmantelen. Met de zojuist gemeten stralingswaardes twijfelt men of het lukt de ontmanteling binnen de gestelde 30 jaar te halen. Architect Katsuhiro Miyamoto lanceerde onlangs een geheel andere lange-termijn-oplossing: maak van Fukushima een bedevaartsoord.
Miyamoto stelt voor om van de twee centrales in Fukushima die Tepco heeft afgeschreven, een gigantisch shinto-tempelcomplex te maken. De blauwdrukken had Miyamoto al lang klaar voordat Tepco met zijn laatste jobstijding kwam. Hij ging er bij zijn ontwerp van uit dat het veel te gevaarlijk is om de hoog-radioactieve brandstof uit de reactoren te halen. Dus wil hij de reactorgebouwen weer in zijn oude vorm optrekken. Hij versterkt ze vervolgens met een aardbevingvaste staal-betonconstructie, en schermt ze van boven af met een decoratief houten dak in de typische shinto-stijl. De gebouwen laat hij vol lopen met water. De centrales kunnen dan 10.000 jaar rustig blijven staan tot het radioactieve materiaal grotendeels gedeactiveerd is. Het controlecentrum dat meer landinwaarts ligt, bouwt hij om tot gebedsruimte waar iedere dag shinto-priesters een ceremonie moeten houden. Om de herinnering aan de ramp levend en om de boze geesten rustig te houden. Want boze geesten met namen als cesium, strontium of plutonium, of de verwarde geesten van de besmette bossen, bergen en wateren (naar animistische shinto-overlevering) waren er veeltallig en nog heel, heel lang rond. De Fukushima-Jinja* zou – net als de Frauenkirche in Dresden en de Hiroshima-Dome – een werelderfgoed moeten worden, vindt Miyamoto. Zijn project was afgelopen maand in Osaka tentoongesteld en valt in juni in Tokyo te bezichtigen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Japan 311 (san-ichi-ichi)
De eerste jaardag na de drievoudige catastrofe is voorbij. Een verademing. De zielen van de doden zijn nu immers volgens boeddhistische traditie te ruste gelegd. Zo geschiedde in Japan voor de bijna 20.000 mensen die in de aardbeving en de tsunami van 11 maart een jaar geleden omkwamen. Waardig, bescheiden, respectvol, gedempt en vaak privé gebeurde dat in het rampgebied. Met concerten en kleinere demonstraties op weer andere plaatsen.
Om 14.46 uur, het precieze tijdstip van de aardbeving, was een minuut stilte in het land gepland. Aangevoerd door de keizer vanuit het Nationale Theater in Tokyo en live op tv. Ik neem aan dat veel mensen thuis mee hebben gedaan. Ik neem ook aan dat langs de hele noordoostelijke kust van Japan de bewoners eerbiedig hun ogen sloten en de handen vouwden. Maar daar waar ik was, in een commercieel hart van Tokyo op een groot kruispunt met veel reclameschermen, luidsprekers en vooral mensen, daar zag ik slechts vier jonge schoolmeisjes die de handen bij elkaar brachten en het hoofd bogen. De honderden anderen in mijn blikveld, de taxi’s en bussen, de tetterende reclameboodschappen, ze leefden zonder onderbreking verder. 311 (san-ichi-ichi) staat voor altijd in Japans geschiedenis gegrift, ook al is het voor minstens een half miljoen Japanners nog een moeilijk te dragen heden. Japan tikt echter zonder adempauze verder. Is het net als voor de ramp, of is het met nieuwe inzichten? Dat is na dit harde eerste jaar absoluut niet in te schatten. Politiek, economie, energievoorziening … ze wankelen op het scherpst van de schede.
Atoomstroom in Japan wordt afgesloten, problemen blijven uit
Morgen gaat er in Japan weer 870 megawatt atoomstroom van het net. Reactor Takahama nr. 3 in West-Japan moet voor onderhoud stopgezet worden. Dan resten er nog twee actieve reactoren. Zij gaan op 26 maart en eind april de inspectie in. Dan liggen alle 54 kernreactoren in Japan stil. Die zorgden tot de kernramp van bijna een jaar geleden, voor 30 procent van Japans elektriciteit. Ondanks de afgeknepen kernreactoren valt het bijna niet op dat Japan krap bij stroom is. Hoe kan dat?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Inside the Meltdown
DOCU – De BBC maakte een indrukwekkende reconstructie van de kernramp in Japan. Nog niet eerder vertoonde beelden van beveiligingscamera’s gelardeerd met ooggetuigenverslagen en nagespeelde scenes. BBC This World 2012 Inside the Meltdown (59 min)
Sayonara Nukes!
Japanners stemmen in grote meerderheid voor afschaf kerncentrales. In een opiniepeiling van dagblad Asahi Shimbun (14 februari 2012) zegt 66% vóór afschaf en 23% er tegen te zijn. Ook al vinden andere media-ondernemingen (NHK, Nikkei Shimbun) ietwat andere cijfers, er is maar één conclusie: De meeste Japanners willen van kernenergie af.
Dat lag vóór de ‘Fukushima’-ramp die bijna een jaar geleden begon en nog steeds niet volledig onder controle is, anders. Toen was 75% voor behoud van kernenergie. Slechts 14,7% sprak zich toen nog tegen kernenergie uit.
De trendbreuk viel inderdaad op de grote anti-kernenergie-demonstratie van een paar dagen terug, 11 februari, waar te nemen. Van de 12.000 mensen die in Tokyo bijeenkwamen waren de meesten pas na de Fukushima-ramp over kernenergie gaan nadenken. De demonstranten kwamen een oproep van het Sayonara Nukes comité na. Een actiegroep die door auteur / nobelprijswinnaar Kenzaburo Oë, musicus / componist Ryuichi Sakamoto en andere Japanse coryfeeën is opgericht. Ze verzamelen 10 miljoen handtekeningen van mensen die allemaal voor afschaffing van kerncentrales zijn.
Japan zou eind april al kernenergievrij kunnen zijn. Nog maar drie van de totaal 54 kernreactoren leveren stroom aan het elektriciteitsnet. Want, zo legde de regering na de ramp vast, reactoren mogen pas terug aan het net wanneer ze een stresstest hebben doorstaan. Behalve de kwaliteitstest is voor een herstart ook opnieuw de goedkeuring van lokale en centrale overheden nodig.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.