Volgens onderzoek van de Zweedse milieuorganisatie Skydda Skoggen kapt Ikea's dochterbedrijf Swedwood op grote schaal oerbos in Karelië, het stuk Rusland dat tegen Finland aanligt. Ikea's hout is voorzien van het FSC-keurmerk, dat een garantie zou moeten zijn voor verantwoord bosbeheer. Een clash tussen milieuorganisatie, grootbedrijf en certificeerder. Tot zover niet zo heel veel bijzonders, er is in dit soort gevallen altijd veel ruimte voor interpretatie. Maar dan komt het verweer van FSC in de Volkskrant: "Swedwood maakt afspraken volgens de Russische wet- en regelgeving. De waarde die de Russen hechten aan oerbos is anders dan de Zweden. Bovendien laat Swedwood 6.000 hectare in het gebied met rust." Allemachtig! De hele gedachte achter certificaten is nou juist dat westerse bedrijven die opereren in landen met zwakke regelgeving zich binden aan strikter ethisch gedrag dan lokaal gebruikelijk. Rusland is zo corrupt als wat en aan bossen hecht men weinig meer dan economische waarde. Als FSC het logisch vindt dat Swedwood zich aan die normen houdt, is het label waardeloos. Het zegt niet meer dan: "Dit hout is hoogstens verantwoord wanneer het uit een goed gereguleerd land komt, want als de lokale regering er een eind op los kapt, vinden wij het duurzaam om daaraan mee te doen." Foto: spoonlite
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.