“Les Zadistes” laten het er niet bij zitten

In Frankrijk zijn de demonstranten tegen de bouw van een dam in de Tarn niet van plan op te geven. Ook elders in Frankrijk manifesteren zich groepen die protesteren tegen grote bouwprojecten. Ze noemen zich Zadistes (van Zone à défendre, ZAD), de activisten die vorige week verdreven zijn van het bouwterrein van de dam bij Sivens  in het zuiden van Frankrijk. Ze hebben zich inmiddels gehergroepeerd in een naburig dorp en bezinnen zich op nieuwe acties tegen de aantasting van de natuur in het stroomgebied van de Tarn. Vorig jaar september begon het kappen van bomen ten behoeve van de dam die de boeren in de omgeving meer water op moet leveren. De werkzaamheden zijn enige tijd opgehouden nadat in de nacht van 26 oktober vorig jaar een van de demonstranten, de 21-jarige Rémi Fraisse om het leven kwam, volgens activisten door een politiekogel, volgens de autoriteiten door onopgehelderde omstandigheden. Het officiële onderzoek naar de toedracht van de dood van Fraisse heeft nog steeds niets opgeleverd. De regionale autoriteiten hebben nu uiteindelijk op 6 maart besloten een iets kleinere dam te bouwen, maar het is de vraag of de zaak hiermee eindigt. Sivens is een voorbeeld van een ZAD. De gebeurtenissen daar eind vorig jaar hebben nog veel meer Zadistes op de been gebracht. De lijst omstreden bouwprojecten groeit.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tussen vrijheid en repressie

ELDERS - Frankrijk is nog altijd in de ban van de aanslagen begin deze maand op het satirisch tijdschrift Charlie Hebdo en een joodse supermarkt. De liefde voor de vrijheid van meningsuiting dreigt het nu wel te verliezen van de neiging tot repressie.

Een paar dagen na de aanslagen arresteerde de politie een vijftienjarig meisje dat de terroristen ‘mijn broers’ had genoemd. Het is een van de voorbeelden van de onverzoenlijke houding van de Franse autoriteiten tegen alle uitingen ten gunste van de moordenaars van de medewerkers van Charlie Hebdo en de klanten van de supermarkt. In dit recente overzicht wordt melding gemaakt van een 8-jarige jongen die door de politie ondervraagd werd nadat hij had geweigerd zich aan te sluiten bij een minuut stilte ter herdenking van de slachtoffers van de aanslagen.  Tientallen rechtszaken zijn aangespannen tegen mensen die het terrorisme zouden hebben verheerlijkt. Maar ook voor graffiti op moskeeën worden mensen vervolgd. De provocateur/cabaretier Dieudonné werd gearresteerd nadat hij op Facebook had geschreven: je me sens Charlie Coulibaly (de terrorist van de supermarkt). De gevoeligheid voor alles wat moslims of joden kan raken is buitengewoon groot. De Frans-Algerijnse kunstenares Zoulikha Bouabdellah heeft deze week een kunstwerk teruggetrokken van een tentoonstelling na bedreigingen van omwonenden die hoge hakken op een gebedstapijt niet konden waarderen.

Foto: Klaus Friese (cc)

Een Duitse les

OPINIE - Frankrijk wordt belachelijk gemaakt omdat het een te groot begrotingstekort heeft, maar de Nederlandse media zijn zo verblind door het Duitse ‘succes’ dat ze het echte gevaar niet zien.

Na Griekenland is nu Frankrijk de zondebok voor de eurocrisis. Velen vinden dat de Fransen maar eens goed de oren moet worden gewassen. Het land heeft ‘gebrek aan discipline, is arrogant en gevaarlijk voor de euro,’ volgens Carla Joosten van Elsevier.

En het Financieel Dagblad schrijft:

Of het nu de borreltafel is of de Tweede kamer, overal wordt van Frankrijk een karikatuur gemaakt; het land staat te boek als boertig, verwend en dommig.

Hoe arrogant en vertekend dit beeld van Frankrijk is wordt treffend geïllustreerd in het Financieel Dagblad van zaterdag 29 november [*] in meerdere artikelen.

De krant opent met de kop ‘Brussel en Dijsselbloem geven schot voor de boeg. Frankrijk stevent af op harde confrontatie over begroting’. Als het Frankrijk niet lukt om voor maart volgend jaar de begroting in orde te krijgen dan loopt het kans op een boete van 4,2 mrd euro. ‘Frankrijk moet op de schop, de Fransen moeten een Duits lesje leren,’ schrijft het FD, en dat is hoog nodig want ‘Frankrijk is een gevaar voor de hele eurozone’.

Foto: moleba (cc)

De zwarte kant van onze stroomimport

OPINIE - Het artikel De zon en wind zijn Europees dat de Onderzoeksredactie een aantal weken geleden in De Groene Amsterdammer publiceerde, beschrijft de ontwikkelingen op de elektriciteitsmarkten in Noordwest-Europa.

In het artikel noemen de auteurs de Duitse bruinkoolcentrales de zwarte keerzijde van de Duitse Energiewende. Een analyse waar Nederlanders graag op terugvallen om te verbloemen hoe slecht de eigen prestaties zijn op gebied van duurzame energie. Het is echter de vraag of de analyse klopt.

Wat gemist wordt in het artikel is het belang van de bestaande interconnectiecapaciteit van de Franse en Nederlandse elektriciteitsmarkt met Duitsland bij het openhouden van Duitse bruinkoolcentrales. Zowel Nederland als Frankrijk behoren tot de grootste importeurs van Duitse elektriciteit. Beide landen betalen per kilowattuur ook meer dan ze ontvangen voor hun eigen export naar Duitsland.

Frankrijk importeert met name veel in de wintermaanden, als de elektrische verwarmingen in Frankrijk veel stroom vreten. Het Franse elektriciteitssysteem, dat grotendeels op kerncentrales draait, kan slecht met grotere vraag naar elektriciteit omgaan. Kerncentrales draaien namelijk bij voorkeur zo dicht mogelijk tegen vol vermogen aan. Frankrijk importeert bij piekvraag elektriciteit uit Duitsland.

Deze extra vraag kan niet geleverd worden door wind- of zonne-energie, omdat deze vooralsnog niet op verandering in vraag kunnen reageren. De extra elektriciteit komt daarom grotendeels van Duitse conventionele centrales, waarbij centrales met de laagste marginale kosten als eerste stroom gaan produceren. Veelal zijn dit bruinkoolcentrales.

Foto: Armin Kübelbeck, CC-BY-SA, Wikimedia Commons

De eurocrisis is weer terug: Frankrijk is de zondebok

ANALYSE - Mathijs Bouman heeft gereageerd op mijn stuk van afgelopen donderdag over de ‘creditcardmetafoor’ die hij gebruikt voor het Franse begrotingstekort. Ik reageer op zijn verdediging: misleidende beeldspraak wordt vaak gebruikt om beleid te verantwoorden. Met economie heeft dit niets te maken.

Afgelopen donderdag schreef ik een kort stukje over de manier waarop Mathijs Bouman berichtte over de Franse begrotingscrisis in het RTL Nieuws van woensdagavond. Ik val in mijn stukje wat fel uit naar Bouman. Ik wil benadrukken dat mijn kritiek niet specifiek tegen hem is gericht maar tegen de berichtgeving over economie in het algemeen. Anderzijds is het wel zo dat hij daarin een prominente plaats heeft. Daarom is het volgens mij wel terecht om Bouman als voorbeeld aan de kaak te stellen.

Ik wil in dit artikel reageren op zijn verdediging van de creditcardmetafoor. Ik zal in dit en enkele vervolgartikelen duidelijk maken dat de berichtgeving over Frankrijk (en begrotingstekorten in het algemeen) erg eenzijdig is en waarom het een gevolg en geen oorzaak is van de eurocrisis.

De creditcardmetafoor

De creditcardmetafoor van Bouman komt er op neer dat we ons moeten ‘voorstellen [dat we] sinds we de euro hebben eigenlijk één gezin [zijn] in Europa met één creditcard’. Je moet dan afspraken maken over het gebruik daarvan anders kom je als gezin snel rood te staan. ‘Als je je daar niet aan houdt, als zoontje of als moeder of als vader, dan krijg je een straf. Zo’n stelsel hoort er bij als je één munt hebt.’

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Franse steun voor Syriza

Ook in regeringskringen:

‘Wij zullen een steun zijn voor Alexis Tsipras in het debat over de herstructurering van de schuld en de groei voor Europa’, zei Bruno Le Roux, leider van de socialistische fractie in de Assemblée Nationale.

‘We moeten niet ongerust zijn over de winst van Syriza’, zei staatssecretaris van Buitenlandse Handel Matthias Fekl. ‘Zij willen dingen veranderen. Des te beter.’

President François Hollande gaat proberen zich als bemiddelaar tussen Duitsland en Griekenland op te werpen. Hij nodigde Tsipras meteen uit voor een bezoek aan Parijs, maar zei ook dat de Europese afspraken moeten worden nagekomen.

Sarkozy: ‘Als ik in 2017 president word, schaf ik het homohuwelijk af’

Zo tekent de Volkskrant op:

In de campagne voor het leiderschap van zijn partij UMP sprak Sarkozy zaterdagavond voor de aanhangers van Sens Commun (‘gezond verstand’). Deze politieke beweging, onderdeel van de UMP, komt voort uit eerdere demonstraties tegen het homohuwelijk.

Tot dusverre had de ex-president geweigerd zich over het homohuwelijk uit te spreken en ook nu maakte hij een wat aarzelende indruk. Aanvankelijk zei hij slechts dat de wet op het homohuwelijk ‘grondig herschreven moet worden’. Toen de zaal ‘Afschaffing, afschaffing!’ begon te scanderen, kwam hij over de brug. ‘Als u liever zegt dat de wet moet worden afgeschaft, in het Frans komt dat op het zelfde neer. Maar oké, als ik u daarmee een plezier doe, het kost me niet veel’, aldus Sarkozy.

Vorige Volgende