Quote du Jour | 2 kinderen per ouderpaar

[...] de apocalyps speelt zich op dit eigenste moment al af voor onze ogen, in Port-Au-Prince. Dat is een voorafspiegeling van de wereld over tien, twintig jaar. Etienne Vermeersch, doorgaans beschouwd als Vlaanderens vooraanstaandste filosoof, breek een lans voor radicale geboortebeperking in Humo. Aanleiding is deze BBCreeks van Attenborough die een diepzwart beeld schets van de toekomst. Agent Smith en de Maoïsten wist het al: "Humans are a virus". Boeiende en oude discussie - (of nog: "I say, that the power of population is indefinitely greater than the power in the earth to produce subsistence for man" - 1798) maar ik vroeg me altijd al af: moet er overal evenveel geboortebeperkt worden? Ergens in de reeks antwoordt iemand rather bluntly: 'toen de Titanic zonk, ging de eerste klas netzogoed mee naar beneden.' We kunnen natuurlijk de natuur haar werk laten doen. Ontelbare kleine virusjes staan klaar om het werk voor ons op te knappen. Welkom terug: ebola, pest, Spaanse Griep, enzoverder. Of zijn het gewoon onze diepere instincten die de verantwoordelijkheid opnemen: teveel ratten in de kooi, en een flinke bijtsessie verder kunnen we weer van voorafaan beginnen. Rwanda: toon nog eens hoe je een teveel aan mensen inperkt? Tenzij natuurlijk, dat de oude bange blanke filosofen het niet bij het rechte eind hebben: "ach, we komen er wel."

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.