Anders nog iets? | Iedereen is ‘sociaal’

Sinds de opkomst van de zogenaamde social media, ben ik het vertrouwen in de mensheid kwijt geraakt. Dat het ooit zover zou komen, had ik nooit kunnen vermoeden, toen ik mijn eerste voetsporen op het wereldwijde web achterliet. Ik zat destijds in de laatste jaren van de docentenopleiding. Er was in het schoolgebouw een enorme mediatheek aanwezig, inclusief een x-aantal computerbakbeesten. Internet was een compleet nieuwe en andere wereld, die mijn studiegenoten en ik langzaam gingen verkennen. Die ontdekkingstocht had echter ook zijn keerzijde. Mijn enige tentamen dat ik in vier jaar tijd afsloot met een vijf, en dus een herkansing, was voor het vak informatica. Voornamelijk omdat de verleidingen van het nieuwe communiceren, tijdens de lessen in het informaticalokaal, domweg te groot waren. Op dat moment, nu zo’n zestien jaar geleden, vertrouwde ik nog mensen. Noem het naïef, maar ik bedoel, waar blijf je tegenwoordig als je niemand meer kunt vertrouwen? Juist ja, op de social media! Social media bestond in die periode nog niet officieel in de vorm van Feesboekjes, Hyveshypes, Twittergekwetter en Instagrammetjes. Het sociale aan mijn vroegste webperiode was toch wel het chatten. En dan heb ik het over de premature chatboxen, nog van voor de tijd van het inmiddels al aan zijn eigen roem ten onder gegane MSN en alle klonen die later volgden. Het was allemaal nieuw en onschuldig. Toen nog wel.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Anders nog iets? | Digitaal leugentje om bestwil

COLUMN - Nederland is dol op onderzoekjes. Ik ook. Liefst lekker wazig en vooral lekker onbenullig.

En die zijn er genoeg. Zo is er een onderzoek geweest waarbij getest is hoe je beslissingen neemt, terwijl je naar het toilet moet. Of het onderzoek waarbij bekeken is waarom discuswerpers wél duizelig worden tijdens hun worp, en kogelslingeraars niet. En wat dacht je van het onderzoek waaruit gebleken is dat mannen met bruine ogen betrouwbaarder zijn dan mannen met een andere oogkleur? Kijk, dat is nou nog eens materie.

Soms komen er ook onderzoeken aan het licht, die ongeveer de hele natie treffen en er wel degelijk toedoen. Schokkende onderzoeken, die de wereld op zijn kop zetten. Zoals een uitgebreid onderzoek naar het gedrag van de Facebookgebruiker. Het schijnt namelijk zo te zijn, dat de mens achter een Facebookaccount vaak een leugenaar is. Een digitale, notoire leugenaar. Nu is Facebook natuurlijk een afspiegeling van de realiteit in de maatschappij, toch zal dit onderzoek voor velen een klap in het gezicht zijn. Of juist een eye-opener. Want (bijna) niets blijkt te zijn wat het lijkt te zijn in de sociale vriendenwereld die Facebook heet.

Er wordt bijvoorbeeld digitaal gelogen over het wel of niet hebben van een relatie. Facebook is van nature erg nieuwsgierig. Er wordt dus gevraagd om in je account aan te geven of je een relatie hebt of niet. Ook de naam van je eventuele geliefde mag erbij komen te staan. Je bent tenslotte trots op je dierbaarste bezit, en wilt dit dan ook tonen aan je digitale vriendenclub (en de rest van de wereld die meekijkt). Nu blijkt dat 41% van de mannen en 47% van de vrouwen op Facebook liegt over het hebben van een relatie! Lekker ongegeneerd flirten op Gezichtboek zou dat immers in de weg kunnen staan. Wat niet weet, wat wel flirt. Ofzo.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

De vrijheid van misselijkheid

OPINIE - Een uitstekende column van Rejo Zenger over waarom het zo kwalijk is dat Twitter en Facebook schokkende beelden verwijderen.

Iedereen heeft het recht op vrijheid van meningsuiting. Daar waar belangen botsen, moet die belangen tegen elkaar worden afgewogen. De vraag is dan: welke belang moet zwaarder wegen?

….

Hoe schokkend het filmpje van de onthoofding (van journalist James Foley, red) ook is, het is de keiharde realiteit van onze wereld.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Anders nog iets? | Digitale (social) media ontwrichten maatschappij

COLUMN - Facebook is de hel voor voornamelijk (tiener)meisjes. Selfies maken blijkt vaak levensgevaarlijk te zijn. We worden gemanipuleerd tijdens ons dagelijkse rondje op de social media. En er vallen doden door cyberpesten. Kortom, de digitale wereld staat relatief gezien nog in zijn of haar kinderschoenen en toch is de impact op het dagelijkse functioneren in de huidige maatschappij inmiddels immens en ondenkbaar uit te bannen.

Dat de wereld aan onze voeten ligt en dat er geen grenzen meer zijn, moge inmiddels duidelijk zijn. Het gemak waarmee we tegenwoordig in staat zijn om te ‘connecten’ met wie dan ook en waar dan ook ter wereld, is een machtig mooi gegeven. Het biedt ons kansen en mogelijkheden die we een kleine twee decennia geleden nog niet voor mogelijk hadden gehouden. Toch zal ik niet de enige, enigszins neurotische, (digitale) criticus zijn, die van mening is dat we met deze snelheid, waarmee we de digitale snelweg op dit moment terroriseren, onszelf en anderen op diverse fronten in gevaar brengen.

Zo lopen tegenwoordig wereldwijd veel jonge mensen bij psychologen en andere hulpinstanties om te werken aan hun dramatisch lage zelfbeeld. Met name de digitale Facebookwereld heeft hen overtuigd van het feit dat iedereen een beter, leuker, vrolijker en ontspannender leven heeft dan zijzelf. De vele gelukzalig lijkende foto’s, die dagelijks zichtbaar zijn in hun Facebookprofiel, bewijzen dat immers.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

KORT | Kijk, mijn kind staat op Facebook

Als vader probeer ik een balans te vinden tussen wat wel en wat niet op Facebook te zetten over mijn kinderen. Ik deel gegevens en foto’s zogenaamd alleen met ‘vrienden’. Omdat ik het fijn vind deelgenoot te zijn van wat zij meemaken. En dus ook vice versa.

Niettemin: privacy settings op maximaal, geen tagging, tegenwoordig even nagevraagd of zoon of dochterlief geen bezwaar heeft. Aan de ene kant wil ik mijn leven niet laten bepalen door angsten (in dit geval dat de gegevens van mijn kinderen ooit tegen ze zullen worden gebruikt), aan de andere kant wil ik natuurlijk ook weer niet dat ze in een toekomst last krijgen van mijn berichten op manieren die we nu niet kunnen voorzien.

In een uitgebreid en heel zinnig artikel van de hand van Linda Geddes komen al deze aspecten aan de orde. Bijvoorbeeld: er zijn zaken die we nu niet kunnen overzien, zoals automatische gezichtsherkenningsalgoritmes die Facebook bijvoorbeeld al in de VS heeft draaien waarmee later met terugwerkende kracht foto’s kunnen worden verbonden met personen. Dus ook als je zelf zo voorzichtig bent ze niet te taggen.

Tegelijkertijd zal een beetje zinnig delen van foto’s en informatie op latere leeftijd ook weer niet het einde van de wereld betekenen voor je kinderen – al is die aanname in feite koffiedik kijken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Facebook-manipulatie

COLUMN - Hoe Facebook door informatie te selecteren blikvernauwend werkt en radicalisering stimuleert.

Facebook is meer dan een speeltje. Facebook biedt een belangrijk platform om relaties en een netwerk te onderhouden.

Facebook is echter alles behalve een neutraal platform. Facebook bepaalt voor zijn gebruikers wat belangrijk is. Door middel van de informatie die Facebook over gebruikers via onder meer de “like”-knop vergaart wordt de informatie die op de zogenaamde newsfeed wordt aangeboden gesorteerd en sterk beperkt.

Twee recente artikelen hierover vielen mij op. Ten eerste een artikel van iemand die bij wijze van experiment alles maar dan ook alles van zijn tijdlijn op Facebook like-te. Hij rapporteert niet alleen dat daarop de reclame zijn vrienden van zijn tijdlijn verdrukte (voorspelbaar), maar ook – en dat is opmerkelijk – dat de politieke extremen zijn tijdlijn begonnen te overheersen. Tegelijkertijd overheersten zijn activiteiten de newsfeed van zijn connecties.

Een tweede artikel kwam van iemand die de hele “like” of “vind ik leuk”-knop in de ban had gedaan. De resultaten van dit testje zijn wat vager en worden vertroebeld doordat de gebruiker ook aangaf meer reacties te plaatsen. Hij rapporteert in ieder geval een meer humane newsfeed.

Foto: donaldjenkins (cc)

Gedachtenpolitie (2)

Tegen de communis opinio in, maar toch: ik heb problemen met de manier waarop de Marokkaanse ambtenaar Yasmina Haifi wordt aangepakt.

Eerder schreef ik over de Gedachtenpolitie die in Nederland dreigt te ontstaan.

Nu komt daar iets bij: het groeiende onbehagen in islamitische hoek dat moslims minder vrijheid van meningsuiting hebben dan andersdenkenden of andere groeperingen. En ik denk dat ze daar tot op zekere hoogte een punt hebben.

Even de piketpaaltjes op inhoudelijk vlak: ik vind de uitspraken van Haifi ondoordacht, ongefundeerd, en in die zin dom. Maar zijn ze verwerpelijk? Daar twijfel ik al. Zijn ze strafbaar? Ik denk van niet. Zijn ze antisemitisch? Volgens mij niet. Is het per definitie antisemitisch om ergens een ‘zionistisch complot’ te vermoeden?

Als die vraag met ‘ja’ wordt beantwoord, wat is het dan als je ergens een Amerikaans complot vermoedt? Of een Westers-, islamitisch-, Russisch-, Oekraïens-, Nederlands-, PVV-, neonazi- of marxistisch complot? Waarom zou je uitsluitend zionisten niet van een complot kunnen of mogen verdenken?

Volgend punt: mag een ambtenaar zoiets vinden? Ik zeg: ja. Mag hij of zij het tweeten? Ja (naar mijn bescheiden mening).

Natuurlijk besef ik dat Haifi op een politiek-strategisch gevoelige afdeling werkt (National Cyber Security Center). En het lijkt me terecht dat aan functionarissen van zo’n dienst (extra) hoge eisen worden gesteld ten aanzien van hun antecedenten, contacten, loyaliteiten en misschien zelfs denkbeelden. Een dienst die zich ook bezig houdt met moslimterrorisme zit niet echt te wachten op een verdediger van IS. Zomin als op een neonazi-sympathisant. Met andere woorden: overplaatsing naar een andere afdeling lijkt me verdedigbaar. Maar ontslag?

Quote du jour | Stappen

Wij staan niet toe dat de bevolking verslonden wordt door YouTube, Facebook of wat dan ook. We zullen de benodigde stappen nemen.

De Turkse premier Recep Tayyip Erdogan over zijn dreigement YouTube en Facebook te verbieden.

Niet toevallig lekten de afgelopen weken gesprekken tussen de premier en zijn zoon over verduisterde contanten uit via deze websites.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Abul Hussain (cc)

Digitaal zwerfafval

ACHTERGROND - Een kleine rimpeling in app-land. Na het nieuws dat Whatsapp voor 19 miljard dollar is overgenomen door het steeds minder snel groeiende Facebook, werd duidelijk dat gebruikers een verschil zien tussen het posten van berichten op Facebook en het uitwisselen van privéberichten via Whatsapp. Whatsapp is een berichtendienst tussen smartphones en werkt op basis van telefoonnummers.

WhatsApp bezit inmiddels van 450 miljoen gebruikers een telefoonnummer, weet vaak ook hun locatie én niet onbelangrijk: de app heeft veel informatie over het leven van de gebruiker dankzij de chatgesprekken, aldus Nando Kasteleijn op de site van NRC.

Een belangrijk verschil is het gebruiksdoel: Whatsapp is voor veel gebruikers primair een communicatiemiddel, waarlangs ook persoonlijke en vertrouwelijke informatie kan worden uitgewisseld. Facebook is meer het publieke plakboek waarvan bekend is – en vaak ook nadrukkelijk de bedoeling is – dat je vrienden meekijken.

Facebook beschikte nog niet over alle telefoonnummers, laat staan over data waaruit op te maken is met wie je het meeste persoonlijk contact hebt en over welke onderwerpen. Sommige gebruikers willen die twee werelden gescheiden houden.

Gebruikers die willen overstappen naar een alternatief zoals Telegram, zullen de natuurlijke neiging hebben om de app te verwijderen, bijvoorbeeld via de menu-optie applicatiebeheer in de smartphone. Dat is echter niet voldoende, want met het verwijderen van de applicatie blijft het account gewoon bestaan. Wanneer je de app opnieuw download en installeert, geeft de applicatie aan dat er een backup is gevonden en worden heel snel de laatste conversaties weer teruggezet op je telefoon. (beeld)

Vorige Volgende