Germany’s plans for treaty change – and what they mean for Britain

Last year, German leaders talked of the need to strengthen the eurozone through changing the EU’s treaties. One person who listened carefully was David Cameron. The British prime minister may have assumed that what Germany wants in the EU these days, it gets. When he made a big speech on Europe in January, Cameron predicted that the EU would need a new treaty in the next few years. He implied that Britain would be able to extract concessions from its partners, in return for signing the treaty – all in time for the referendum on UK membership that he promised in 2017. But Cameron’s strategy is based on a false premise. The mood has changed in Berlin. Recent meetings there with government officials and politicians have convinced me that Germany will not push for the kind of treaty that Cameron wants, at least not in time for his 2017 deadline.

Door: Foto: Number 10 (cc)
Foto: -JvL- (cc)

Misleidend taalgebruik over Europa

, door

OPINIE - Nederlandse politici voeden anti-EU stemming met misleidend taalgebruik en onvolledige voorstellingen

Nederland moet een groot aantal bevoegdheden terughalen uit Brussel, vindt CDA-leider Van Haersma Buma. Maar waar staat ‘Brussel’ nu eigenlijk voor in deze claim? Brussel is de plaats waar 27 landen met ministers en ambtenaren bijeenkomen om gezamenlijk besluiten te nemen over regels voor de oplossing van gemeenschappelijke problemen. Nederland zit in Brussel aan tafel. Alles wat uit Brussel komt is Den Haag gepasseerd. Het CDA heeft de afgelopen jaren als regeringspartner flinke invloed gehad op de Nederlandse stem in Brussel. Talloze ‘Brusselse’ besluiten zijn met instemming Den Haag en het CDA genomen. Buma zegt nu dus eigenlijk: ik wil nu niet meer wat ik vroeger wel wilde. Is dat een manier om het vertrouwen van burgers in de politiek terug te winnen?

Het debat over “de macht van Europa” is in Nederland van een bedroevend niveau en zit vol met clichés en misleidende voorstellingen. De verdeling van bevoegdheden tussen de nationale staat en de Europese Unie wordt terecht geagendeerd. Daar bestaan veel onduidelijkheden over die het draagvlak voor de Europese samenwerking nadelig beïnvloeden. Maar de vraag moet niet zijn: Nederland of Brussel, maar wat kunnen we beter zelf doen en wat moeten we samen met de andere lidstaten doen om het beste resultaat te bereiken? Als je niet verder komt dan de vraag waar over een bepaald onderwerp besloten moet worden, laat je de discussie over wat de beste oplossing is, waar de meeste voordelen zijn te behalen, en wat het meest effectief is, liggen. De simpele vraag ‘Den Haag of Brussel’ past alleen in Wilders’ anti-Europese frame. Hij zal in een debat over de machtsverdeling altijd uitkomen bij zijn stelling dat Nederland de EU moet verlaten. De andere partijen zullen zich gedwongen voelen de EU te verdedigen. En dat verliezen ze. Want ondertussen komen de eigenlijke vragen over de beste oplossingen voor allerlei vraagstukken op het gebied van economie, energie, sociale zaken, milieu niet meer aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Afschrijvingen | Vrijhandel

, door

Paul Teule blijft toch met nog wat vragen zitten na het lezen van Karel de Guchts nieuw boek.

Politici horen boeken te schrijven, vind ik. De Belgische liberaal Karel de Gucht, oud-minister van Buitenlandse Zaken, en nu eurocommissaris voor Handel, geeft het goede voorbeeld. Van zijn hand verschijnt zo nu en dan een polemisch epistel, vaak gericht tegen nationalisme. Zijn nieuwste boek, Vrijheid. Liberalisme in tijden van cholera, neemt ook nationalisten zoals Bart de Wever op de korrel, maar moet ook korte metten maken met de economische broer van het nationalisme: het protectionisme. De Gucht weet gezien zijn huidige post als geen ander hoe het ervoor staat met de wereldhandel en waarom die zo vrij mogelijk zou moeten zijn. Maar hij laat helaas niet het achterste van zijn tong zien.

De Gucht beargumenteert de noodzaak van vrijhandel volgens het boekje. Met een hat tip naar David Ricardo dist hij de theorie van de ‘comperatieve voordelen’ nog eens op. Handel loont omdat elk land doet waar het relatief, ten opzichte van zichzelf(!), het beste in is.

Doemscenario

Dan haalt hij het bekende doemscenario van stal: in de Grote Depressie van de jaren ’30 van de vorige eeuw, schoten landen in een protectionistische kramp. Amerika, bijvoorbeeld, hief met de Smoot-Hawley Tariff Act astronomische importtarieven op honderden producten. Gevolg: de wereldhandel stortte in van 35 miljard naar 12 miljard dollar. Op G20 toppen verzekeren wereldleiders elkaar dat ze nu niet dezelfde fout zullen maken, maar de Gucht ziet dat er sinds 2008 meer dan 500 protectionistische maatregelen zijn genomen die de eigen markt beschermen. ‘Aan de exquise tafel van de G20 worden de schotels met hypocrisie gekruid,’ aldus de Gucht.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-02-2022

Italiaanse journalisten in de bak

, door

ACHTERGROND - In Italië lopen journalisten nog steeds gevaar veroordeeld te worden wegens smaad. Zo blijft de corruptie onder de pet. 

De Italiaanse journalist Alessandro Sallusti is in september tot 14 maanden gevangenisstraf veroordeeld wegens smaad. In 2007 verscheen in het blad Libero, waar hij toen hoofdredacteur was, een column over een geruchtmakende rechtszaak waarin de  rechter abortus bij een 13-jarig meisje onbestraft had gelaten. In Italië is abortus nog steeds omstreden. De rechter, de arts en de ouders van het meisje verdienden volgens de anonieme columnist de doodstraf. Aangezien de krant de naam van de schrijver niet bekend wenste te maken (later bleek het een parlementslid te zijn van de partij van Berlusconi) werd de hoofdredacteur verantwoordelijk gehouden. In 2011 werd hij schuldig bevonden en na bevestiging van het vonnis in hoger beroep werd hij dit najaar vastgezet.

De veroordeling en de gevangenschap van Sallusti hebben tot woedende reacties geleid bij zijn collega’s. Absurd, middeleeuws, in strijd met de grondwet, dodelijk voor de vrijheid van meningsuiting; dat waren enkele reacties.

De ophef heeft er in elk geval voor gezorgd dat de Senaat op 27 november  gevangenisstraffen voor journalisten en hoofdredacteuren wegens smaad uit een nieuwe perswet heeft geschrapt. Een landelijke journalistenstaking werd afgeblazen. Sallusti vindt het nog niet voldoende. Vorige week zaterdag ontsnapte hij even aan zijn huisarrest als protest tegen de nieuwe wetgeving die veroordelingen wegens smaad nog steeds mogelijk maakt. Hij is opnieuw gearresteerd.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Afschrijvingen | De prijs van de EU

, door

COLUMN - Net als je even inkakt, prikken onze Vaste Gasten je elke werkdag om 15.30 uur weer wakker met hun scherpe pennetjes. Vandaag Paul Teule, over EU en haar begroting. En de prijs van democratie.

Voor een econoom is alles relatief. Een ‘prijs’ is niets anders dan een verhoudingsgetal dat pas betekenis krijgt in perspectief. Het feit dat een net mandarijnen 1 euro kost, betekent pas wat als je weet hoeveel mandarijnen je krijgt, wat je verder nog voor een euro kan kopen en, belangrijk, hoeveel je voor die euro hebt moeten werken. We vinden iets ‘duur’ als de prijs zich niet goed verhoudt tot iets anders – en dat ‘iets anders’ kan van alles zijn.

Neem nou de ‘prijs’ van de EU. De moeizame onderhandelingen over de Europese meerjarenbegroting (2014-2020) gaan over de vraag of de EU meer of minder dan 1000 miljard euro zal kosten, grofweg 140 miljard euro per jaar. Noordelijke lidstaten vinden de EU te duur, zuidelijke lidstaten en de Europese Commissie niet. Beide kampen goochelen met verhoudingen. Een paar voorbeelden:De Commissie zet de EU-begroting graag af tegen ons gezamenlijke Europese inkomen. 140 miljard per jaar is zo bezien slechts 1% van onze welvaart. Peanuts dus, want 1% van iets is altijd weinig. Ook als je de 140 miljard afzet tegen de som van alle nationale begrotingen – 6.300 miljard euro per jaar – en je bedenkt dat van die 140 miljard ook nog eens 94% terugvloeit naar de lidstaten, waar hebben we het dan helemaal over?

Foto: looking4poetry (cc)

Europa verdient de Nobelprijs

, door

OPINIE - Oud Zeikwijf is van euroscepticus omgeslagen naar euroliefhebber. Die Nobelprijs vindt ze dan ook meer dan verdiend.

Vrijdag 12 oktober bij P & W werd er geschamperd over de toekenning van de Nobelprijs aan Europa want, ja, Griekenland, he. Neelie Kroes pareerde met: ‘Hier is het mee begonnen: de founding fathers hebben een moedig besluit genomen: dat moeten we nooit meer willen meemaken. We willen vrede, we willen welvaart voor de mensen van onze landen en we willen welzijn en we willen daarbij de democratie in optima forma realiseren.’ Ze nam me de woorden uit de mond.

Witteman had liever de prijs aan de VS willen geven, want hadden die niet na den oorlog ons de opdracht gegeven om een Europese unie te vormen omdat ze geen zin hadden om ons eeuwig te helpen? Dat de VS pas ingrepen in de Tweede Wereldoorlog wanneer ze na een gesprek met Churchill via de rode telefoon begrepen dat Rusland Europa dreigde te bevrijden, maakt het mij moeilijk hun goede bedoelingen in deze te geloven. Dat de VS – in ieder geval één hunner grootste banken, Goldman Sachs – direct en/of indirect debet zijn aan het Griekse debacle, gooit er nog een schepje  bovenop.

Foto: Prachatai (cc)

VS steken stokje voor erkenning Palestina

, door

ACHTERGROND - De Palestijnse Autoriteit wil als ‘niet-staat’ erkend worden door de VN. Daar willen de Amerikanen een stokje voor steken.

De Verenigde Staten heeft Europese landen een memo gestuurd waarin gewaarschuwd wordt tegen het ondersteunen van de Palestijnse poging  een hogere status te krijgen bij de Verenigde Naties. Zo’n stap, aldus de brief, zou ‘ontzettend contraproductief’ zijn en mogelijk ‘ingrijpende negatieve consequenties’ voor de Palestijnse Autoriteit (PA) kunnen hebben, waaronder financiële sancties, zo meldde de Britse krant The Guardian maandag. 

Volgens het memo, dat The Guardian in handen heeft gehad, kan een Palestijnse staat alleen tot stand komen via rechtstreekse onderhandelingen met de Israeli’s. (Waar hebben we dit vaker gehoord?) De Europeanen werden opgeroepen de VS te steunen  bij hun pogingen de opwaardering van de Palestijnse status tegen te houden. Het memo werd vorige week verspreid onder Europese regeringsvertegenwoordigers bij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
 De Palestijnse president Mahmoud Abbas heeft vorige week tijdens zijn speech in de VN bevestigd dat de PA zal streven naar een status als ‘niet-lidstaat’ bij de VN, een stevige stap terug van zijn vorig jaar aangekondigde poging volledig geaccepteerd te worden als lidstaat, die door de VS werd geblokkeerd in de Veiligheidsraad. Abbas wil wachten tot na de Amerikaanse verkiezingen, maar wil een stemming voor het eind van het jaar. De Palestijnen verwachten een meerderheid te krijgen in de Algemene Vergadering waar de VS geen recht van veto heeft.

Het Amerikaanse memo wees erop dat als de PA succes heeft, de Palestijnen met succes procedures aanhangig kunnen maken bij internationale lichamen zoals het Internationale Strafhof. Israel is bang dat dit gevolgen zou kunnen hebben  voor de bezetting van de Westoever, de nederzettingenpolitiek en de blokkade van Gaza. Het Amerikaanse memo zegt te hopen dat de Europeanen de Amerikaanse pogingen zullen steunen om opwaardering te verhinderen. Het zegt dat de VS graag willen weten hoe de Europese regeringen erover denken, en of ze door Palestijnse vertegenwoordigers zijn benaderd over de zaak.

Vorige Volgende