Dit is de eerste gastbijdrage van Jochem Meijer. Na de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon, vorige week, is de korte Europa-storm in de media gaan liggen. Het Nederlandse ‘nee’ in 2005 moest leiden tot een Europa dat dichterbij de bevolking stond. ‘Europa’ kan dit niet alleen: het gebeurt in wisselwerking met media en politiek. Daarom de vraag: hoe is de aandacht voor Europa in de media, tussen voorzitterschap en inwerkingtreding Lissabon, te karakteriseren? De korte Europa-storm in de media begon met berichtgeving over de vacature van president van de Unie. De EU was opzoek naar iemand die Europa kon vertegenwoordigen en kon binden. In Nederland echter werd het gezien als een strijd om meer macht in EU binnenslepen. En Balkenende was onze man. Dat Balkenende in het buitenland slechts als marginale outsider gold, weerhield de Nederlandse media en politici er niet van te speculeren over wat er moest gebeuren als hij er niet meer was. En plots was het zelfs voor eurosceptici een eer dat onze Balkenende mocht vertrekken naar het instituut dat in 2005 niet eens voldoende draagvlak had om wat nieuwe regeltjes door te voeren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Nu al de kandidaten voor de Europese Commissie bekend zijn, kunnen we iets zeggen over de politieke koers die Europa gaat voeren in de komende jaren. De SP zegt dat Europa een ruk naar rechts maakt. Dat is maar zeer ten dele waar.
In het bijgevoegde figuur kun je de verschuiving in de samenstelling van de Europese Commissie tussen 1999 en 2009 zien:
* Blauw is de conservatieve Europese Volkspartij;
* Geel is de liberale Europese Liberale, Democratisch en Hervormerspartij;
* Rood is de centrum-linkse Partij van Europese Socialisten;
* Zwart is de Euroskeptische Alliantie van Europa voor Naties;
* Groen is zijn de Europese Groenen;
* Grijs zijn onafhankelijken en partijlozen.
Tussen 1999 en 2004 bestaat de Europese Commissie voor iets meer dan 50% uit socialisten. Daarnaast is rond een kwart conservatief. Er is een euroskeptische en een groene commissaris. In 2004 verandert de samenstelling van de commissie, vanwege de toetreding van de 10 nieuwe lidstaten. Daardoor vallen de socialisten naar 23%, gaan de conservatieven naar 30% en de liberalen naar 17%. Daar komt de uitslag van de Europese verkiezingen van 2004 bovenop. De socialisten verliezen die verkiezingen. Eind 2004 is het liberale smaldeel van de commissie uitgebreid tot 28%. Daarmee is deze delegatie groter dan de socialisten. Terwijl in het parlement de liberalen ongeveer drie keer zo klein zijn als de socialisten. In 2008 is de liberale delegatie gegroeid tot 33%. Daarmee zijn de liberalen het grootste smaldeel in de commissie.
Dit is een gastbijdrage van Philip Ebels: hij is journalist in Brussel en schrijft over Europese zaken, Belgische zaken, duurzaamheid en MVO.
Zojuist is gebeurd wat iedereen eigenlijk al wist. José Manuel Barroso is rond 12u vandaag herkozen als president van de Europese Commissie.
Zijn benoeming is geen verassing. Wat er aan vooraf ging en wat er gaat gebeuren wél. Voor het eerst in de geschiedenis van de EU liet het parlement zijn tanden zien en stelde zijn eigen voorwaarden aan de procedure. De regeringsleiders van de lidstaten hadden Barroso in juni al unaniem naar voren geschoven en wilden het parlement nog voor de zomer laten stemmen.
Dat weigerde. Niemand behalve zijn eigen Europese Volkspartij (waaronder het CDA) en de nieuwe conservatieven (van onder meer de Britse Tories) gunde Barroso zomaar een nieuw mandaat. Hij zou té veel aan het lijntje lopen van de regeringsleiders en onzichtbaar zijn geweest tijdens de financiële crisis. De stemming werd uitgesteld en Barroso werd gevraagd zijn plannen voor de komende 5 jaar op papier te zetten.
Zo gezegd, zo gedaan. Een waar charmeoffensief volgde. Barroso rende met zijn plan van fractie naar fractie, die allemaal eigen politieke eisen hadden in ruil voor hun stem.
Zo wist hij de liberalen te paaien door in te gaan op hun eis voor een aparte commissaris voor mensenrechten en een Europees economisch relanceplan. Ook beloofde hij zich sterk te maken voor Europese belastingen en een Europese financiële toezichthouder. Daarmee had Barroso een centrum-rechtse meerderheid; hij kreeg 382 van de 718 uitgebrachte stemmen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De komende weken stelt GeenCommentaar een top 5 samen van de meest nutteloze Europese instellingen. Vorige week: de Commissie Visserij van het Europees Parlement. Deze week de vierde kandidaat: Europees Commissaris voor meertaligheid Leonard Orban.
Het moet een behoorlijke bittere pil zijn geweest voor Roemenië, dat het land na de toetreding zo`n matige eurocommissarispost kreeg. Het veel kleinere Bulgarije dat gelijktijdig toetrad kreeg wèl een post van formaat, namelijk consumentenbelangen. Roemenië moest het doen met meertaligheid, feitelijk een spek-en-bonen-post.
Op zich is meertaligheid geen onbelangrijk politiek thema. Denk bijvoorbeeld aan de status van minderheidstalen als het Baskisch, het Schots of het Fries. Alleen zijn dit strikt nationale aangelegendheden, en de lidstaten zijn er fel op tegen dat de EU zich hiermee gaat bemoeien.
Wat kan er dan wel met meertaligheid op Europees niveau gebeuren? Nou, Orban bemoeit zich een beetje met het stimuleren van taalonderwijs in de lidstaten. Maar daarmee begeeft hij zich eigenlijk al op het terrein van zijn collega Jàn Figel, Commissaris voor Onderwijs (waar Europa sowieso al weinig over te zeggen heeft).
De belangrijkste taak van Orban is feitelijk leiding geven aan de dikke drieduizend vertalers die in dienst zijn van de EU. Dat maakt hem echter eerder een hooggeplaatste ambtenaar dan een politicus. Bovendien, zo`n ambtenaar is er al. Wat Orban dan de hele dag doet? Geen idee. Zijn agenda is voor komende maand in ieder geval niet bijzonder gevuld.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Wat moet Europarlement doen bij de mogelijke herbenoeming van José Manuel Barroso als voorzitter van de Europese Commissie?
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.