Zit je even niet op te letten, stuurt een Estse dame, Marianne Mikko, een wetsvoorstel naar het Europarlement om weblogs aan de ketting te leggen. In de commissie Cultuur maken ze zich zorgen over de rol van de media in relatie tot cultuur en de democratie. Groot aandachtspunt is de snel toenemende concentratie van de media in handen van steeds minder partijen. Mooi, denk je dan, dus plaats voor onafhankelijke weblogs. Niet dus: "...the blogosphere has so far been a haven of good intentions and relatively honest dealing. However, with blogs becoming commonplace, less principled people will want to use them..... we do not see bloggers as a threat. They are in position, however, to considerably pollute cyberspace. We already have too much spam, misinformation and malicious intent in cyberspace...." En dan komt de aap uit de mouw: "I think the public is still very trusting towards blogs, it is still seen as sincere. And it should remain sincere. For that we need a quality mark, a disclosure of who is really writing and why." Oftewel: Registreren die handel! Stempels, diploma's, keurmerken, waarborgen, garanties, typeringen, classificaties, verzin het maar. Als het maar volgens regeltjes gaat.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
En weer hebben we een voorbeeld van de kracht van handel om ontwikkeling ongedaan te maken: deze keer is het de export van varkensvlees vanuit de Europese Unie, die boeren in ontwikkelingslanden in grote problemen brengt.
We kennen de lange reeks van verhalen over oneerlijke handel: de export van rundvlees die Zuid-Afrikaanse veeboeren hun inkomen ontnam, blikjes Italiaanse tomatenpuree die de markt in Ghana overspoelden, melkpoeder die de ontwikkeling van de Tanzaniaanse zuivelsector onder druk zette totdat deze door een importtarief werd beschermd. Meer recentelijk brachten uien exporten naar Senegal lokale boeren tot vertwijfeling. En het waren importen van bevroren kippenpootjes die pas na massaal verzet van boeren in Kameroen werden stopgezet door de regering van het land. Ghanese boeren stranden daarentegen op een veto van Internationale Financiële Instellingen toen zij het parlement zover hadden gekregen een zelfde importmaatregel aan te nemen. Niet in overeenstemming met het liberaliseringbeleid dat het mondiale handelsbeleid bepaald. Een beleid wat actief wordt selectief lijkt toe te passen als het gaat om het Europese landbouwbeleid.
Op 29 november neemt de Europese Commissie een verordening aan (nr. 1410/2007) via welke zij een exportrestitutie op varkensvlees naar Afrika opnieuw introduceert. Men wil voorkomen dat de Europese export van varkensvlees zou lijden onder de stijgende prijzen op de wereldmarkt. Met de exportrestitutie zijn Europese boeren in staat om hun varkensvlees onder de wereldmarktprijs te verkopen. Een slimme truc, die al eerder werd toegepast, getuige de lange reeks van voorbeelden die hierboven reeds genoemd zijn.
Met minder dan een jaar te gaan tot de Europese verkiezingen besteedt GeenCommentaar aandacht aan de fracties in het Europees Parlement. Op welke Nederlandse partij u in juni 2009 stemt heeft immers ook invloed op de verhouding tussen fracties in het EP. Vandaag de eerste en grootste fractie: de EPP-ED.
De fractie European Peoples Party (Christian-Democrats) and European Democrats (EPP-ED) bevindt zich daar waar een christen-democraat zich het beste thuis voelt: in het centrum van de macht. Met 288 van 785 leden (36,7%) is het met afstand de grootse fractie in het parlement. Bovendien is het de enige fractie met delegaties uit alle 27 lidstaten van de EU. Als machtspartij voert de EPP-ED een conservatief-federalistische koers. Met andere woorden, de EPP-ED voelt zich thuis in de EU zoals die nu bestaat en wil sommige dingen behouden (denk aan het Europees landbouwbeleid) en op andere zaken vooral stapsgewijze verdere Europese integratie.
Samenstelling
De bulk van de EPP-ED bestaat uit nationale partijen die lid zijn van de European Peoples Party, de Europese christen-democratische partij. De EPP heeft onder haar leden bijvoorbeeld het Nederlandse CDA, de Duitse CDU en CSU en ook, controversieler, Berlusconi’s Forza Italia. Daarnaast is er nog het ED-deel van de EPP-ED. De European Democrats zijn een kleine losse groep waarvan de grootste de Britse en Tsjechische Conservatieven zijn. Deze partijen zijn minder federalistisch ingesteld dan hun christen-democratische fractiegenoten en stemmen dan ook geregeld anders. De EPP-leden hebben doorgaans een redelijke fractiediscipline: behalve als het om specifieke nationale belangen gaat volgen de delegaties doorgaans de fractielijn.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.