In Amerika heeft men een nieuw argument om Obama af te breken: hij is net Carter bij het grijpen van kansen. Carter miste de kans om de Shah te steunen en dat leidde tot het Khomeiny-bewind en de weinig vrolijke opvolgers van hem in Iran. Obama is beleefd over Egypte en dat zou wel eens kunnen leiden tot een Islamitisch regime, in plaats van Mubarak, zo luidt de kritiek. In Nederland reageert men al even behoedzaam: tenslotte is het Egyptische volk zelf aan zet als het gaat om een regeringsvorm. Wel wordt inmiddels wat genuanceerder gekeken naar de verdiensten van Mubarak, die een vredesakkoord met Israel heeft en de Moslimbroederschap als een illegale oppositie uit de buurt van de macht heeft gehouden. Voor het evenwicht in de regio is dat niet zonder betekenis.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
[qvdd]
I was very unhappy about yesterday. I do not want to see Egyptians fighting each other
De Egyptische president Hosni Mubarak betreurt het dat zijn aanhangers zo ontzettend op de demonstranten tegen zijn regime hebben ingehakt. Ook is hij ‘moe van de macht‘, vertelde hij aan verslaggeefster Christiane Amanpour.
Vandaag wordt in Cairo opnieuw gedemonstreerd, maar het pleit lijkt beslecht: eerst worden de journalisten verwijderd, daarna wordt het centrale plein met geweld leeggeveegd.
Jeanine Hennis-Plasschaert is voormalig Europarlementariër voor de VVD en tegenwoordig lid van de Tweede Kamer. Haar hartje klopt op blauwgeel bloed, zo erg houdt ze van Europa. Zij was ook één van de Europarlementariërs die een broertje dood had aan het Europa-bashen waar nationale politici zich aan bezondigen als het hun uitkomt. Niets is zo makkelijk als ‘Europa’ bashen, want terugpraten doet men daar toch niet. Welnu: tegen de achtergrond van het bloedige geweld in Egypte lijkt Hennis-Plasschaert toch doodleuk aan het spelletje mee te doen.
Dat spelletje werkt ongeveer zo. Wordt er een slecht voorstel gedaan door ‘Europa’? Dan is het ‘fout!’, ‘mag niet!’, ‘geld terug!’, ‘waar bemoeien zij zich mee!’, ‘de Europees Commissaris moet z’n biezen pakken!’, en zo verder. Soms komen zulke uitspraken zelfs in het verkiezingsprogramma. Het allerleukste is natuurlijk dat ‘Europa’ geen enkele grote beslissing neemt zonder dat de nationale ministers erin gekend zijn – niet zelden dezelfde minister die een minuut later, na eerst volmondig ingestemd te hebben met het slechte voorstel, voor de camera tégen hetzelfde voorstel staat te fulmineren. De Eurokritische kiezer moet gerustgesteld, weetuwel.
Maarrrrrr…! Heeft ‘Europa’ een goed voorstel? Dan was het niet ‘Europa’ dat het binnenhaalde, nee, dan was het de Nederlandse minister die zich namens Nederland in Europa bemoeid had met het voorstel. Glimmend van trots staat hij of zij dan voor de camera uit te leggen hoe hij/zij het voorstel toch maar mooi voor de poorten van de Brusselse Hel wegsleepte.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Millions are in uproar in #Cairo. Rumor is they heard our new spring collection is now available online at http://bit.ly/KCairo -KC” (Een tweet op Twitter)
Nee, netjes was het niet wat kledingontwerper Kenneth Cole deed op Twitter. Cole dacht een slaatje te kunnen slaan uit de volksopstand in Egypte, maakte een Twitter-account aan en tikte zijn eerste bovenstaande tweet. Puur voor de business dus, om wat kleren te kunnen verkopen.
En nou is de Twittergemeente dus zeer verontwaardigd. En staat op Twitter in veel tweets ‘Cole, asshole’ te lezen, want dat rijmt lekker en wat Cole deed was natuurlijk hartstikke fout. Niet netjes, nee. Stoppen met lezen deden we trouwens toen Anne Frank erbij werd gesleept. Het was tijd om internet uit te zetten. Twexit Twitter.
Bijna 60 jaar geleden werd koning Faroek verjaagt door een volksopstand in Egypte. Hier twee Polygoonfilmpjes daarover – en dan zeggen ze nog dat nieuwsitems tegenwoordig zo kort zijn! Beeld en Geluid pakt uit met een hele serie Polygoonfilmpjes over Egypte.
Mubarak’s slap in the face of President Obama
Juan Cole over de gevolgen van Amerikaans beleid in het Midden-Oosten: “American toothlessness and weakness in the Middle East”
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
