Ik vin u zo lief

Waarom plaatste de Volkskrant een gedrocht van een column als die van Jan Bennink? Herinnering, schreef Cees Nooteboom in Rituelen, is een hond die gaat liggen waar hij wil. Zo herinner ik me dat ik in 1973 – ik was toen net vier – van school een boekje kreeg met kindertekeningen en -brieven aan koningin Juliana ter gelegenheid van haar zilveren regeringsjubileum. Het werkje heette Ik vin u zo lief. Het is op Marktplaats nog wel te vinden, mocht u geïnteresseerd zijn. U kunt ook gewoon een abonnement op de Volkskrant nemen, want op de opiniepagina van die krant deed Jan Bennink het kleffige kinderwerkje nog eens dunnetjes over. Met de naïviteit van de man met de pet laat Bennink de koningin Chardonnay drinken – want dat klinkt zo chic – en op geschept papier schrijven, aan een Louis XVI-secretaire.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zeg nou maar niks

Ik kan wel wéér een stukkie pennen over vergelijkingen tussen politici uit het verleden en die uit het heden, maar het is allemaal zinloos. De intellectueuze goegemeente heeft besloten dat dat allemaal niet constructief is, en niet mag, en niet helpt, en geen zin heeft, en zelfs het tegenovergestelde bereikt van wat je wilt bereiken, en dus…

…dus doet de intellectueuze goegemeente met de PVV precies wat ze zoveel jaar geleden deed met de buitenlanders. Dezelfde types, hetzelfde braaf genuanceerde geneuzel, deze keer niet bijgestaan door enge relifanaten uit de immigrantenhoek maar enge fellow travellers van de Groot-Geertse Gedachte.

Hoewel het mechanisme van de verdoezeling van problemen geleid heeft tot de hel die gedoogkabinet heet – een overtuigender bewijs van het falen van die tactiek kan ik me bijna niet voorstellen – zetten we het gewoon wéér in gang. Heus, er is niks aan de hand, ga maar lekker slapen, die bende zwangerevrouwenmeppende brievenbuspissende kopstootuitdelende zuipschuiten is echt niet zo slecht als jullie denken. Het zal allemaal zo’n vaart niet lopen en zeg nou maar niks, want anders radicaliseren ze.

Niemand kan me vertellen wanneer vergelijkingen tussen Hitler en Wilders wél gerechtvaardigd zouden zijn, maar langzamerhand ontstaat de indruk dat er altijd iemand zal opstaan om met een of ander detail aan te tonen dat de vlieger niet op gaat. En dat kan dus tot het bittere einde – aan de poorten van een toekomstig Westerbork zal er een apologeet staan die je er op wijst dat die moslims toch maar met intercitytreinen worden afgevoerd. Dus waag het niet om…!

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.