Lessen van de eurocrisis. Les 1: wie is radicaal?

Van een crisis kun je veel leren. Door observatie van een systeem dat onder druk staat, worden structuren en mechanismen zichtbaar die bij normaal functioneren verborgen blijven. Ook de eurocrisis zit vol met bijzonder interessant lesmateriaal. Les 1: Wie is radicaal? Nu we weten hoe de Griekse crisis is afgelopen, kunnen we de vraag beantwoorden waar iedereen zich begin dit jaar zo druk over maakte: is Syriza radicaal? Matthijs Bouman had een goede definitie van radicaal gevonden: ‘een radicaal is iemand die de uiterste consequentie van een denkwijze aanvaardt’. Om de vraag te beantwoorden of Syriza een radicale partij is, moeten we dus weten of zij om haar zin te krijgen, aanvaardt dat Griekenland de eurozone verlaat. Die vraag kunnen we nu ondubbelzinnig beantwoorden: nee, Syriza is niet radicaal. Integendeel zelfs: om in de euro te blijven heeft zij zelfs een nog strenger regime van bezuinigingen en privatisering geaccepteerd dan tot dan toe aan Griekenland was opgelegd. Ook is duidelijk dat iedereen de verkeerde kant op keek: de echte radicalen blijken Duitsers en Nederlanders te zijn. Vooral Wolfgang Schäuble heeft zich ontpopt als radicaal in de betekenis van Bouman:

Door: Foto: European University Institute (cc)
Foto: Uwe Hiksch (cc)

Hield RWE verliesgevende bruinkoolcentrales open in hoop op staatssteun?

, door

Vorige maand maakte de Duitse overheid  plannen bekend om 2,7 GW aan bruinkoolcentrales van de elektriciteitsmarkt te halen en in reserve capaciteit te plaatsen. Inmiddels is bekend dat de Duitse overheid op jaarbasis € 230 miljoen zal betalen aan energiebedrijven om de bruinkoolcentrales standby te houden.

Volgens Julian Schwartzkopff, Chris Littlecott and Sabrina Schulz van E3G heeft RWE z’n verliesgevende bruinkoolcentrales bewust opengehouden met als doel publieke steun voor sluiting te ontvangen. Het lijkt er volgens hen op dat het Duitse energiebedrijf er op gegokt heeft dat het ’to big to fail’ is. Deze gok lijkt zich te gaan uitbetalen, want RWE is de grootste ontvanger van steun voor de nieuwe 2,7 GW capaciteitsreserve in Duitsland. Als het bedrag op basis van capaciteit wordt verdeeld wordt RWE met 130 miljoen Euro de grootste ontvanger. Minder dan waar RWE volgens E3G op had gehoopt, maar nog steeds goed voor 13% van het operationeel resultaat van RWE’s conventionele energiecentales over 2014.

Volgens de analyse van E3G zijn de kleinere bruinkoolcentrales van 300 MW zeer waarschijnlijk verliesgevend. In 2013 stelde de CEO van RWE Generation dat de 300 MW bruinkoolcentrales grote problemen hadden om hun kosten terug te verdienen. Op dat moment was de elektriciteitsprijs €38/MWh. Met het huidige prijsniveau dat 16% lager ligt op  €32/MWh is het bijna zeker dat deze elektriciteitscentrales verliesgevend zijn. RWE heeft 11 van deze centrales (goed voor 3,3 GW aan capaciteit), die elk meer dan 40 jaar oud zijn.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Waan van de dag

‘Why Germany wants rid of Greece’

, door

Simon Wren-Lewis lijkt iets op het spoor te zijn:

Germany refuses to discuss debt relief with Greece, yet seems quite happy to see Greece leave the Eurozone, the inevitable consequence of which would be that Greece would obtain much greater debt relief through default. Talk about cutting off your nose to spite your face. What is driving Germany’s desperate need to rid itself of the Greek problem?

One possible answer is that Germany finds the truth about Greece too upsetting, too challenging. This is because since 2010 Greece has done most of what the Troika asked of it. In particular, changes in its government’s underlying primary budget balance (i.e. the degree of austerity enacted) have been greater, by a long distance, than any other European economy. For many outside Germany what has happened to Greece as a result is hardly surprising: austerity is contractionary, and austerity on steroids is ruinous. Yet Germany is a country where the ideas of Keynes, and therefore mainstream macroeconomics in the rest of the world, are considered profoundly wrong and are described as ‘Anglo-Saxon economics’. Greece then becomes a kind of experiment to see which is right: the German view, or ‘Anglo-Saxon economics’.

The results of the experiment are not to Germany’s liking. […] Confronting this reality has been too much for Germany. So instead it has created its fantasy, a fantasy that allows it to cast its failed experiment to one side, blaming the character of the patient.

Foto: CTG/SF (cc)

Kunst op Zondag | Baselitz export

, door

Georg Baselitz, een van Duitslands beroemdste kunstenaars, protesteert tegen een voorgestelde wijziging van de wet voor cultuurbescherming. De export van kunst wordt aan strengere regels onderworpen.

Kunstwerken met een waarde boven de 150 duizend euro moeten gekeurd worden door een speciaal comité. Als deze oordeelt dat het werk van nationale waarde is, mag het alleen op de Duitse kunstmarkt worden verkocht. Naar verwachting zal de opbrengst dan aanzienlijk lager zijn dan wanneer het op de internationale kunstmarkt wordt aangeboden.

Uit protest vordert Baselitz nu enkele werken terug die hij in bruikleen had gegeven aan drie musea. U snapt de gedachte er achter. Baselitz kan nu, voor het wetsvoorstel worden aangenomen, de werken in het buitenland verpatsen, waar zijn werk op veilingen al aardige bedragen opleverde. Baselitz hoort qua veilingopbrengsten tot de top 15 van ’s werelds nog levende kunstenaars.

BDM Gruppe, 2012 (te zien op ArtZuid)
cc commons.wikimedia.org ArtZuid 2015 - Georg Baselitz, BDM Gruppe, 2012

Lees verder voor meer Baselitz.

Three hearts, 1963
cc Flickr Cea photostream Georg Baselitz - Three hearts (1963)

Idol, 1964
cc Flickr Cea photostream Georg Baselitz - Idol (1964)

Ideefix, 1965
cc Flickr Cea photostream Georg Baselitz - Ideefix (1965)

Meine Mutter, Madame Cézanne,1996
cc Flickr Renaud Camus Georg Baselitz, Meine Mutter, Madame Cézanne,1996

Orange-esser IV et I, 1981 en 1982
cc Flickr pierrepaul43 mangeur d'orange IV et I, Georg Baselitz, 1981 et 1982

Der Soldat, 1965
cc Flickr Karl Steel Georg Baselitz, Der Soldat, 1965

Male nude self portrait
cc Flickr arcticpenguin Georg Baselitz. Male nude self portrait

Het is dat het wettelijk niet mogelijk is, maar de altijd provocatieve Georg Baselitz (‘vrouwen missen de ambitie om topkunstenaar te zijn’) kan beter zijn werken opeisen die voor bedragen variërend van 716 duizend tot 1,6 miljoen euro zijn geveild. Die kunsthandel gaat niet over kunst en onttrekt wel miljarden aan de economie.

Foto: 300.000 handtekeningen voor het uitfaseren van kolen en een aantal protesten hebben niet geholpen: de Duitse overheid gaf toe aan de kolenbelangen. (Foto Christian Mang / Campact, CC BY-NC 2.0) copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Duitse overheid neemt verwaterd CO2-reductie plan aan

, door

ANALYSE - Twee weken geleden maakte de Duitse overheid plannen bekend om 2,7 GW aan bruinkoolcentrales van de elektriciteitsmarkt te halen en in reserve capaciteit te plaatsen. Tijd om na de aanvankelijke feestvreugde de analyse van Craig Morris te plaatsen.

Tekst: Craig Morris. Vertaling: Krispijn Beek.

Het plan om een soort van nationaal CO2 emissiehandelssysteem te implementeren, dat zich specifiek richt op elektriciteitsproductie door bruinkool is officieel dood. Twee weken geleden maakte de Duitse regering een ander plan bekend met een bredere focus. Buiten de kolensector lijkt niemand erg enthousiast over het plan.

De afgelopen weken heb ik mijn lezers de details bespaard. Tenslotte publiceerde Clean Energy Wire al een stap-voor-stap verslag van het debat. Het is voldoende om te zeggen dat een betaalbaar, effectief en polititiek elegant voorstel tegenstand ondervond van sommige vakbonden en de industrie, en dat zij hun zin hebben gekregen. Als je wil horen hoe de bittere klaagzwang in het Duitse debat klonk, verwijs ik je naar Lily Fuhr’s recente post op Energietransition.de.

300.000 handtekeningen voor het uitfaseren van kolen en een aantal protesten hebben niet geholpen: de Duitse overheid gaf toe aan de kolenbelangen. (Foto Christian Mang / Campact, CC BY-NC 2.0)

300.000 handtekeningen voor het uitfaseren van kolen en een aantal protesten hebben niet geholpen: de Duitse overheid gaf toe aan de kolenbelangen. (Foto Christian Mang / Campact, CC BY-NC 2.0)

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: European People's Party (cc)

De eurocrisis in getallen, deel 1: stagnatie door de euro

, door

DATA - Op het moment dat ik dit artikel schrijf wordt nog ‘onderhandeld’ met de Grieken. Vernederen is een beter woord. De boodschap is duidelijk: resistance is futile, you will be assimilated. Wie zich niet wil of kan aanpassen wordt gedwongen te vertrekken. In dit en volgende artikelen zal ik op basis van economische gegevens laten zien waarom Griekenland niet de oorzaak van de eurocrisis is, en dat een Grexit geen oplossing is.

Het lijkt de laatste tijd weer wat beter te gaan met de economie in de eurozone, als we de media mogen geloven. Maar hoe blijvend is dat? Is de eurocrisis echt voorbij? De werkloosheid is nog steeds relatief hoog en van volledig herstel van de eurocrisis is nog lang geen sprake.

Desondanks prijzen politici zichzelf omdat de pijnlijke maatregelen van de afgelopen jaren nu vrucht lijken af te werpen. Eindelijk zijn we aangekomen bij het ‘zoet na het zuur’. Maar, zo haasten zij zich toe te voegen, we zijn er nog niet: we moeten nu doorpakken om de Monetaire Unie af te maken. De eurolanden moeten beter voorbereid zijn voor de volgende crisis. Dit moet bereikt worden door meer fiscale en politieke integratie en strenge handhaving van de (begrotings-) regels. Elk land moet tekorten zo snel mogelijk afbouwen om voldoende reserve te hebben om de volgende schok op te kunnen vangen. Ook moeten we werk maken van flexibilisering van de arbeidsmarkt en moet overbodige regelgeving gestroomlijnd worden. Europa moet competitief worden zodat het klaar is voor nieuwe uitdagingen in een snel veranderende wereldeconomie.

Foto: Caruso Pinguin (cc)

Pegida marcheert door

, door

ELDERS - De anti-islam beweging in Duitsland houdt aan. Met steun van extreemrechts en een welwillend oor van de CDU.

In Dresden heeft de kandidaat van Pegida bij lokale verkiezingen vorige maand bijna 10% van de stemmen gehaald.  Dat lijkt niet veel, maar de polls kwamen niet verder dan 2%, dus is het resultaat gevierd als een overwinning. Deze week kondigde Pegida-chef Bachmann aan een petitie te gaan organiseren tegen de partijdige media. Nog steeds demonstreren Pegida-aanhangers tegen de “islamisering” van hun land. Nu om de week in Dresden en de andere week elders Sachsen.

Sachsen, in het Zuid-Oosten van Duitsland, is de belangrijkste voedingsbodem van de anti-islam beweging. Afgelopen weekend gingen twee huizen in Meissen, die bedoeld waren voor de opvang van asielzoekers, in vlammen op. De eigenaar was tevoren al gewaarschuwd, maar op het politiebureau werd zijn melding van een dreigende boodschap weggewuifd. Op de plaatselijke tv had de commandant van de politie een paar dagen eerder een toespraak gehouden over de ontwikkeling van de misdaad in zijn stad. Het aantal misdrijven door asielzoekers was gestegen en dat zal er niet beter op worden, meende hij, als er, zoals verwacht, meer asielzoekers in Meissen moeten worden opgevangen. Een voetgangersbrug over het spoor betitelde hij als no go area in de avonduren. De neonazistische groep “Initiative Heimatschutz” organiseerde zaterdagavond prompt een demonstratie van duizenden aanhangers op de brug. In de nacht daarop gingen de opvanghuizen in de fik.

Waan van de dag

Duitsland wil 2,7 GW aan bruinkoolcentrales in de mottenballen zetten

, door

Volgens The Guardian heeft de Duitse overheid vandaag besloten 2,7 GW aan bruinkoolcentrales in de mottenballen te zetten. Een zegsman van het Duitse ministerie van Ecomische Zaken verklaarde:

Brown coal-fired plants with a capacity of 2.7 gigawatts will be mothballed. Those plants will not be allowed to sell any electricity on the normal power market.

De centrales mogen nog wel capaciteit verkopen op momenten dat er te weinig elektriciteitsaanbod is. Het besluit maakt deel uit van de uitfasering van kernenergie en fossiele energie in Duitsland. De details van het besluit zijn nog onduidelijk, wat wel duidelijk is is dat het Duitsland ernst is om 40% CO2 reductie te halen in 2020 en dat een uitfasering van kolen daar ook bij hoort.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende