In de aanloop naar de verkiezingen in Algerije, Egypte, Libië en Jordanië lijkt men te worstelen met deze vraag hoe om te gaan met de islamisten: Egypte sluit tal van kandidaten uit van de presidentsverkiezingen, terwijl Libië en Jordanië religieuze partijen bij wet verbieden. In een artikel over de nieuwe islamisten gaat Olivier Roy in op de vraag of islam en democratie samengaan. Voor Roy is dat een overbodig geworden vraag, want ze hebben elkaar nodig om te overleven. In het politiek transformerende Midden-Oosten kunnen de islamisten zich slechts door verkiezing staande houden. Het nieuwe politieke landschap dwingt een nieuwe positionering bij hen af. Tegelijkertijd is de transitie naar democratie niet compleet als mainstream islamistische groeperingen als de Moslim Broederschap en Ennahda geen plek krijgen in het nieuwe bestel. De Egyptisch-Amerikaanse journaliste Mona Eltahawy vraagt zich af waarom Arabische maatschappijen vrouwen haten.
Tijd om die Nobelprijs weer in te leveren | Amerikaanse drones bestoken ook reddingswerkers en begrafenissen
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Mag een staat moorden in vredestijd? Voor een dictator is het geen vraag van belang, maar een democratische rechtsstaat moet daar toch wel over nadenken. En als een staat moordt in vredestijd, moet je daarmee dan vriendjes zijn?
Obama had het over “justice” toen hij de dood van bin Laden bekend maakte, maar de geur van een standrechtelijke executie walmde er van af. Maar ik vergaf de juridische geschoolde en moralistische president van Amerika, want “9/11” was niet niks en hij kon een beetje waardering van zijn kiezers goed gebruiken voor nuttige dingen. Obama was tenslotte drager van hoop.
Maar dan groeit de twijfel: hoe lang is fatsoen en juridische scrupule te handhaven in een global war on terrorism? Obama’s regering is op een aantal terreinen tekort geschoten, volgens David Cole: ,,He has dramatically expanded a program of targeted killings using unmanned drones, without setting forth the general procedures or criteria he is employing. Killing the enemy during wartime is not illegal, of course, but assassinating people outside of war is.” (NYRB, p.29)
In Yemen vond een drone, type Predator, de tweede man van Al Quaida. Zijn dood baarde niet veel opzien, maar voormalig vice president Dick Cheney prees Obama. Ik refereerde eerder aan een interview met Cheney in Tegenlicht, waarin hij alles verdedigde: de invasies in Iraq en Afghanistan, waterboarding, marteling, Guantanamo. Het roept de vraag bij mij op of de intelligente, moralistische en fatsoenlijke Obama, ondanks de ruime meerderheid van zijn verkiezing, de duistere krachten aan kan, die door “9/11”en de reactie van de regering Bush zijn losgemaakt. Ik twijfel daar steeds meer aan.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Politie North Dakota zet drone in tegen voortvluchtige: hoezo function creep?
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.