De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. Op tijd voor de aankomende feestdagen zal het niet zijn, maar alvast een mooie kadolijsttip voor eind 2009: Eén gekloonde wolharige mammoet (grote tuin gewenst). Als het aan de biologen van Penn State University ligt moet het op korte termijn mogelijk zijn om dit 10.000 jaar geleden uitgestorven beest via kloningtechnieken weer tot leven te brengen. In een mooi voorbeeld van life imitating art is er sinds Spielberg's klassieker Jurassic Park serieuze belangstelling voor het klonen van uitgestorven en bedreigde diersoorten. Dinosaurussen bleken toch een brug te ver en de giogenetici richtten hun pijlen sindsdien op de één-na-heilige graal: de mammoet. Na de eerste pogingen leek het erop dat het een onhaalbare taak zou zijn. Niet alleen was het allemaal erg lastig, ook de kosten-baten analyse viel erg negatief uit. Daarbovenop kwamen ook nog eens allerlei ethische bezwaren van andere biologen die van mening zijn dat men zich beter bezig kan houden met het behouden van bestaande maar bedreigde diersoorten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Gisteren ontsnapte een zeer cynisch lachje aan mijn mond. Een mond die binnenkort stevig misbruikt wordt zonder dat ik daar iets aan mag doen, maar daarover later meer.
Het cynische lachje kwam op na het lezen van deze zin in een stukje over privacy in het NRC Handelsblad: “Politici blijven hun aandacht richten op privacyschendingen door de overheid.”
Kennelijk leef ik in een ander universum dan de schrijvers van het stuk. De laatste jaren heb ik niets anders kunnen constateren dan dat het juist de politici zijn die zorgen voor steeds verder gaande privacyschendingen door de overheid.
En dat werd deze week maar weer eens bevestigd. In een commissievergadering van de Tweede Kamer afgelopen dinsdag riepen het CDA en de VVD op om toch vooral van alle buurtbewoners het DNA af te nemen als er in de buurt een ernstig misdrijf heeft plaatsgevonden. Met de voorspelbare steun van de kleine christelijke partijen, PVV en groep Verdonk, heb je zo een nieuwe wet.
Na reeds veroordeelde criminelen, inclusief de jongeren, moeten dus nu ook gewone burgers DNA afstaan. Definieer het begrip buurt een beetje ruim en je hebt binnen tien jaar van alle Nederlanders het DNA in een databank. En waarom? Omdat de politici denken dat het zou kunnen helpen bij het oplossen van misdrijven. Nee, geen harde feiten hierover, dat is een flauwe vraag. Gewoon starten en dan zien we later wel wat we er nog meer mee kunnen doen.
Gisteren het bericht dat het nuttig is gebleken om het DNA-profiel van verdachten en criminelen op te slaan in een databank. In iets meer dan twee jaar leverde deze databank 1600 ‘hits’, waarbij DNA dat op een plaats delict werd aangetroffen kon worden gekoppeld aan de in de database opgeslagen gegevens.
Op zich geen gekke conclusie, want hetzelfde geldt natuurlijk voor vingerafdrukken en andere persoonskenmerken. Meer opgeslagen gegevens betekent een grotere kans op een match. Minister Hirsch Ballin verwoordt het als volgt: “Een goed gevulde databank is geen doel op zichzelf, maar wel een voorwaarde om strafbare feiten op te helderen”.
Nu vraag ik mij af in hoeverre dat waar is, gezien de recente ontwikkelingen om zoveel mogelijk op te kunnen slaan, maar dat laat ik nu maar even buiten beschouwing. Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe jullie daar tegenover staan. Daarom deze poll:
Zoals altijd, de motivatie graag in de comments!
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
