Geen bal op tv | Vetgelukkig

Op de boot naar Newcastle stikt het van de dikke mensen. En met dikke mensen bedoel ik in dit geval: mensen waar ik voor mijn gevoel minstens twee keer in pas. Ik ben met mijn lengte van 1.76 meter en gewicht van om en nabij de 80 kilogram niet echt dun te noemen, dus kunt u nagaan! Meestal zijn ze met z’n tweeën, de dikke mensen op de boot. Man en vrouw. Soms zijn hun kinderen ook dik, maar lang niet altijd. Op de terugtocht heb ik het er met mijn vrouw over. Het grote percentage dikke mensen was haar ook opgevallen. Ik opper de theorie dat ze hier in zulke grote getalen op de boot aanwezig zijn, omdat ze niet in vliegtuigstoeltjes passen. Mijn vrouw vindt niet dat ik dit kan zeggen. Zelfs niet tegen haar. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“Ik ben NIET dik! Stevig gebouwd, hooguit.”

Stereotypen over dikke mensen in de media mag best eens kritisch bekeken worden, vindt Gregor Hakkenberg van het weblog Hufterhunter.

Stripheld Obelix reageert steevast lichtgeraakt als iemand over zijn omvang begint. Maar die kan tenminste nog van zich af slaan. Dikke mensen – en met name dikke kinderen – hebben daar meer moeite mee. Gevolg: ze staan onderaan de pikorde op school, op straat en op de werkplek, en worden vaak gepest. Sommigen kunnen daar tegen, ontwikkelen een olifantenhuid. Anderen raken gefrustreerd, durven niet meer naar buiten en zoeken troost in nog meer eten.

De hufters die de zwakste schakel uitzoeken om hun eigen plek in de pikorde veilig te stellen, kunnen er eigenlijk ook niks aan doen. Ze krijgen gewoon met de paplepel ingegoten dat dik minderwaardig is. In een artikel in Trouw (via @columnisten) schrijft Asha Ten Broeke “Geef mollige medemensen hun gezicht terug“. Zij wijst er op dat op televisie dikke mensen en kinderen nooit met hun gezicht in beeld komen. Dat komt natuurlijk doordat de televisiemakers in een programma over ‘te dik’ niet graag herkenbare voorbeelden willen laten zien. Juist omdat die dikke mensen het al moeilijk genoeg hebben. Bovendien… er bestaan eigenlijk geen goede rechtenvrije afbeeldingen van dikke mensen. En áls er al plaatjes zijn, dan gaat het juist om rolbevestigende beelden van dikke mensen die ‘slechte dingen’ doen. Iets vets eten of op de bank hangen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.