Waarom Petraeus niet en Clinton wel de oren werd gewassen

Amerikanen verafgoden het leger en iedereen die daar in zit. Daarom ontdekte niet journalisten, maar de FBI de buitenechtelijke relatie van generaal Petraeus. Hoe kwam de FBI er achter dat generaal Petraeus een buitenechtelijke relatie had met zijn biografe Broadwell? Niet door hard werkende journalisten – die konden alleen genieten van de persconferentie waar Petraeus zijn aftreden bekend maakte. Neen, journalisten zagen alleen de consequentie van de buitenechtelijke relatie: het aftreden van de zo geliefde generaal. (De affaire kwam boven water door de 27-jarige Jill Kelley. Zij had een klacht ingediend over bedreigende mailtjes aan haar adres door Broadwell. Kelley organiseerde wel eens wat. Met Petraeus. En dat zinde de verliefde Broadwell blijkbaar niet (de inhoud van de mailtjes is nog altijd niet bekend – ik gok hier dus wat). De FBI deed vervolgonderzoek naar aanleiding van de klacht en stuitte bij de biografe op zeer ‘verliefde’ e-mailwisseling tussen haar en de generaal. Het balletje ging rollen.) Het hoofd van de CIA met een buitenechtelijke relatie … Dat past niet bij de hoge status van Petraeus. Dus zochten alle journalisten met nationale veiligheid in hun portefeuille naarstig naar een antwoord waarom ze dit afschuwelijke risico hadden gemist. Want Petraeus zou chantabel kunnen zijn. Vond ook de FBI. Er volgde onderzoek, een confrontatie (denk ik) en, veel ordentelijker kan het bijna niet, aftreden. Normaliter gaat dat met wat meer ‘bloed’: een publieke ontkenning, een journalistieke onthulling, een publieke executie en pas dan het aftreden door een zijdeur. Dit keer dus niet. Voor we het wisten was het schandaal voorbij: buitenechtelijke relatie, een paar mailtjes, afgetreden directeur van de CIA. We zagen het gebeuren en niemand had het nieuws. Dus trek je als professional het boetekleed aan.

With a little help from my friends

Toen ex-generaal/ex-CIA-directeur David Petraeus afgelopen april werd veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf en een boete wegens het delen van geheime informatie met zijn minnares, kwam hij er – naar verhouding – uitermate genadig vanaf.

Misschien niet helemaal toevallig, aangezien gisteren bleek dat maar liefst 34 prominente figuren, variërend van Amerikaanse senatoren tot Tony Blair, de rechter die de zaak behandelde een brief hadden gestuurd waarin ze hem om clementie vroegen:

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Media verheerlijkten generaal Petraeus

De Amerikaanse media hebben generaal David Petraeus jarenlang op een voetstuk geplaatst, en alles wat niet in het fraaie plaatje van de superintegere held paste, consequent genegeerd, schrijft journalist Michael Hastings.

Journalisten schreven lovende stukken en boeken over Petraeus, om vervolgens voor Pentagon-organisaties te gaan werken. “Petraeus more or less had journalists from many major media outlets slurping from the Pentagon’s gravy train.”

Quote du Jour | “Results, boy…”

“I remember when I was the commander in Baghdad in the first summer of the surge, and an old mentor of mine came over there, and it was really, really tough. We have forgotten how bad Iraq was, what it was like, in December of 2006, to have 53, on average, 53 dead bodies every 24 hours just in Baghdad, just from sectarian violence. Here we were in the late spring, early summer, of 2007, and my old mentor put his arm around me and said, ‘Dave, you know, you have a message problem over here.’ And I said, ‘Sir, with respect, we have a results problem here.” (David Petraeus, ex-opperbevelhebber in Irak)