De Britse premier David Cameron voelt zich door de groeiende onvrede in zijn conservatieve partij gedwongen een geruststellend gebaar te maken. Zijn visie op de Europese samenwerking daagt Europa uit een keuze te maken: houden we vast aan het beperkte eigen belang of zoeken we collectieve oplossingen? Vandaag zou de Britse premier Cameron zijn visie geven op de toekomst van het Verenigd Koninkrijk in Europa. Cameron zou in Amsterdam spreken en dat was voor de Nederlandse politiek en de media een aanleiding om er meteen maar een binnenlands politiek item van te maken. Maar het gaat hier niet om Nederland, het gaat over Europa, en bovenal gaat het over het Verenigd Koninkrijk zelf en de positie van Cameron tegenover zijn kritische conservatieve achterban.
NIEUWS - Maar, voegde hij eraan toe, ze moeten zich niet teveel met ons bemoeien. Wel de lusten maar niet de lasten, lijkt het op.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Het dwarsliggen van Engeland op de eurotop kan het land nog wel eens duur komen te staan, denkt Charles Grant, onderzoeker bij het Centre for European Reform.
The outcome of the Brussels summit on December 8th and 9th is a disaster for the UK and also threatens the integrity of the single market. For more than 50 years, a fundamental principle of Britain’s foreign policy has been to be present when EU bodies take decisions, so that it can influence the outcome. David Cameron, the prime minister, has abandoned that policy. Britain will not take part in a new fiscal compact that most other EU countries will join.
France and Germany have persuaded the other eurozone countries that treaty changes are needed to enshrine stricter budget policies and closer economic policy co-ordination. The new procedures would apply only to countries in the euro. Most member-states wanted to enact those reforms through amending the existing EU treaties. That would ensure that countries in the euro, and those outside, would be subject to a single set of rules and institutions.
But Britain blocked that deal, pushing France, Germany and most other member-states to proceed with a new treaty, to sit alongside the EU treaties. The new treaty may face difficulties: the Irish may hold a referendum on it and could easily vote no. But Paris and Berlin are determined to press ahead with the fiscal compact and if the Irish vote against it they are likely to find themselves excluded.
Nederlandse beleidsmakers en denkers lijken de Big Society te omarmen. Premier Cameron probeert met het gedachtegoed van Phillip Blond de problemen in het Verenigd Koninkrijk aan te pakken. Maar wat behelst het eigenlijk? En moeten we de Big Society wel in Nederland importeren? Dat lijkt niet zo’n goed idee, leggen onderzoekers Aletta Winsemius en Jan Steyaert uit in deze gastbijdrage.
Met het beleidsprogramma van de Big Society wil de Britse premier Cameron het eigen initiatief van burgers en hun verbanden versterken, de publieke dienstverlening hervormen en de eigen kracht van lokale netwerken versterken. Cameron laat zich inspireren door het werk van Phillip Blond.
Phillip Blond is één van de founding fathers van Big Society. In zijn boek Red Tory beschrijft hij drie problemen die een Big Society noodzakelijk maken: een economische crisis, een democratische en een sociale.
Wat er volgens Blond mis is in het Verenigd Koninkrijk
Economisch zijn in Groot-Brittannië de verschillen tussen arm en rijk de laatste decennia sterk gegroeid. Er is een concentratie van rijkdom bij een zeer klein deel van de bevolking; de onderste helft van de Engelsen beschikt over slechts 1 procent van de liquide middelen. De democratie heeft te lijden onder een zeer sterke machtscentralisatie in Londen, een groeiende onvrede onder de bevolking over het functioneren van de overheid en een sterke afname van het vertrouwen in politici. Sociaal heeft Groot-Brittannië te kampen met een gestage erosie van traditionele sociale netwerken: het gezin, de kerk, contact met buren, lidmaatschap van verenigingen. Blond koppelt deze ‘sociale recessie’ aan een groeiend onderling wantrouwen, de normalisatie van asociaal gedrag, meer geweld en onveiligheid op straat, toenemend gebruik van alcohol en drugs, afhankelijkheid van sociale uitkeringen en een toename van persoonlijke schulden. Hij vindt ook dat de maatschappelijke participatie sterk is afgenomen. Te weinig mensen zijn actief in vrijwilligerswerk of andere vormen van actief burgerschap.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Als ik één waarschuwing zou mogen geven aan de premier van Groot-Brittannië, en zeker niet alléén aan hem, dan werd het deze: Maffia’s ontstaan waar de staat afwezig is. En maffia’s kunnen blijven bestaan als de staat het vertrouwen van de inwoners in haar macht en effectiviteit niet terugwint.
“In mijn wijk zie ik van alles, zoals drugs, dealers enzovoort, maar ik ben er niet bang van. Wij zijn eraan gewend, er zijn mensen die de camorra haten maar ik niet. Ik denk juist vaak dat we zonder de camorra hier niet konden leven want ze beschermen iedereen, ook al is het niet goed dat iedereen ‘pizzo’ betaalt, maar wie betaalt, is veilig.”
Aan het woord is Antonio, een dertienjarige scholier uit Miano in de buurt van Napels, in een opstel uit 2008, maar het had ook een jongen uit Sicilië kunnen zijn, of Calabrië, of Apulië. Het beschrijft heel direct hoe een maffia (in Italië wordt nooit van “de” maffia gesproken, maar van le mafie – de maffia’s) greep krijgt en houdt op een gebied.
Voor Antonio en zijn vriendjes is er geen staat. En, laat ik eerlijk zijn, voor mij is die er ook nauwelijks. Ik heb geen drugsdealers voor mijn deur en ik betaal geen pizzo (beschermingsgeld), maar denk maar niet dat het zin heeft om bij bijvoorbeeld zware geluidsoverlast de politie of carabinieri te bellen. Je moet maar hopen dat iemand “met invloed” belt als het nodig is, of dat zo’n machtige persoon zelf ingrijpt.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
[qvdd]
onverantwoordelijkheid, egoïsme, kinderen zonder vaders, scholen zonder discipline, beloning zonder inspanning en rechten zonder verantwoordelijkheden.
De Britse premier David Cameron weet hoe het komt dat er afgelopen week rellen zijn uitgebroken in diverse steden. Het ligt in ieder geval niet aan de overheid.
In ander nieuws: Onderzoekers koppelen sociale onrust aan bezuinigingen in de periode 1919-2009.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.