Sophie in ’t Veld wint International Humanist Award 2011
, door
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: De grenzen van de Telecomwet
, door
[qvdd]
De providers lijken de grenzen van de wet op te zoeken. […] De Telecomwet laat alleen in zeer specifieke gevallen volggedrag toe. Wij willen samen met andere partijen druk blijven uitoefenen zodat telecombedrijven geen loopje met de nieuwe wet nemen.
Kees Verhoeven, kamerlid voor D66, gaat achter de telecomproviders aan. Deze gaan namelijk door met Deep Packet Inspection, waarmee ze onderzoeken wat voor informatie er wordt verzonden, ondanks dat het CBP heeft geconcludeerd dat het mogelijk in strijd is met de wet. Een logische reactie zou dan zijn om (al dan niet tijdelijk) te stoppen met DPI. Dat doen ze niet, omdat de partijen er naar eigen zeggen verantwoordelijk mee omgaan.
Het punt van D66 is dat dat oncontroleerbaar is, en dus onwenselijk. Verhoeven gebruikt daarvoor een mooie analogie: “Het is net als met een postbode die brieven openmaakt, maar ze niet leest”. En inderdaad, dat zouden we ook niet accepteren.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Detailpolitiek (24): Minder Kamerleden
, door
Een tijdje geleden stelde VVD-fractievoorzitter Stef Blok het aantal Kamervragen aan de orde. Hij vond dat het allemaal wel een beetje minder kon met de vragen waarmee de Tweede Kamer het ambtelijk apparaat belast. Ook vond hij dat het aantal aangevraagde debatten wel wat naar beneden kon. Blok noemde het ‘een gezamenlijk probleem’ waar meer op gelet zou moeten worden.
Kwaliteit van Kamervragen
Jolande Sap was er als eerste bij om het idee te bekritiseren. Want het gaat toch niet om het aantal vragen, aldus Sap, maar om de transparantie, openheid en controle. Als de kwaliteit van de Kamervragen achteruit zou gaan, dat zou pas een probleem zijn, maar daar zei Blok niks over. Vervolgens probeerde Pechtold zijn gehoor wijs te maken dat de grondrechten van Kamerleden met het voorstel van Blok werden aangetast.
Maar niemand zei natuurlijk dat Kamerleden geen Kamervragen meer mogen stellen, alleen dat het misschien soms wat minder kan. Bijvoorbeeld niet meer over de lunch bij het ministerie van EL&I, over een probleem van een paar scholieren in Amsterdam, binnenlands beleid van Griekenland zonder gevolgen voor Nederland of kwesties waarbij de politiek nauwelijks kan sturen. Met die kwaliteit valt het vies tegen, had het antwoord aan Sap kunnen zijn.
Niveau valt tegen
Pechtold verweet Blok dat hij de suggestie wekte dat Kamerleden misbruik maken van hun recht op Kamervragen. Tja, wat is misbruik? Niemand legt Kamerleden een strobreed in de weg om overal vragen over te stellen. Formeel is dat geen misbruik, nee. Maar veel vragen zijn wel onzinnig. Bijvoorbeeld vragen naar informatie die online gewoon beschikbaar is of vragen naar natuurlijke verschijnselen zoals slangen die niet op commando vegetarisch worden. Misbruik is het niet, maar erg veel niveau hebben die vragen natuurlijk ook niet, had Blok kunnen zeggen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
D66-leider Pechtold over Wilders en Noorwegen
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Detailpolitiek (19): Bloeddonatie en weigerambtenaren
, door
Amsterdam laat zich er graag op voorstaan dat ze een homovriendelijke gemeente is zonder weigerambtenaren. Deze week bleken er toch twee weigerambtenaren rond te lopen. Iedereen sprak er schande van: de burgemeester, de gemeenteraad en het stadsdeel. De algemene mening: als die ambtenaren niet snel van mening veranderen, moeten ze ontslagen worden.
En toen hadden we D66. Op het partijcongres werd vastgesteld dat D66 voor bloeddonatie door homo’s is. Zij mogen op dit moment geen bloed doneren omdat ze een risicogroep zijn, want er is een verhoogde kans op HIV. Maar D66 vindt dit discriminerend en ziet er niets in omdat bloed altijd wordt gecheckt. Wat eerder van de Commissie Gelijke Behandeling wel mocht, mag van D66 niet: homo’s uitsluiten als bloeddonor.
Is dat allemaal nodig?
Met zoveel initiatieven om de rechten van homo’s te beschermen komt de vraag op hoe nodig dit allemaal is. Gaan homo’s in Nederland massaal gebukt onder het feit dat er Amsterdamse weigerambtenaren bestaan of lijden zij omdat ze geen bloed mogen doneren? Natuurlijk niet. Er is ongetwijfeld discriminatie en er zijn vooroordelen, maar dan is door buurtjongeren weggepest worden nog steeds een belangrijker probleem.
En dan blijkt opeens dat de politiek daar weinig aan kan doen. Sommige mensen willen homo’s weg hebben, en de politiek reageert dan te soft. Misschien is die aanpak inderdaad te soft, maar tegelijk is het moeilijk deze pesters anders te laten denken, en ze ervan te overtuigen dat je homo’s niet moet treiteren. Half Nederland kan dit wel willen, maar deze groep zal zich er niets van aantrekken. Misschien kun je harder tegen ze optreden, maar het zal niet leiden tot een tolerantere houding. Homo’s worden misschien niet meer weggepest, maar nog wel bij de nek aangekeken.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Rood blanco blauw
, door
Een gastbijdrage van GB van Publiekrecht & Politiek.
Kan D66 nog wat? Alleen ten koste van de heldere toepassing van het kiesrecht of ten koste van de waardige reactie van Wim Cool.
Het relevante staatsrecht begint bij artikel T8 lid 3 Kieswet: Voorts is ongeldig de stem die niet als blanco wordt aangemerkt, maar waarbij de kiezer op het stembiljet niet, door het geheel of gedeeltelijk rood maken van het witte stipje in een stemvak, op ondubbelzinnige wijze heeft kenbaar gemaakt op welke kandidaat hij zijn stem uitbrengt, of waarbij op het stembiljet bijvoegingen zijn geplaatst waardoor de kiezer kan worden geïdentificeerd.
Wie met een blauwe pen stemt, heeft zijn keuze wel op ondubbelzinnige wijze kenbaar gemaakt, maar heeft dat niet gedaan ‘door het geheel of gedeeltelijk rood maken van het witte stipje in het stemvak’ en heeft dus een ongeldige stem uitgebracht.
Juridisch zou je er nog wel een mouw aan kunnen passen door zogenaamd ‘teleologisch te interpreteren’. Dat wil zeggen: interpreteren met het oog op het doel van de bepaling. In plaats van ‘rood maken’ lees je dan ‘inkleuren’, of zoiets. Dat staat er weliswaar niet, maar we kunnen afspreken dat het dat wel betekent. Om succes te hebben moet D66 een bevoegde instantie vinden die deze noviteit wil volgen en wil constateren dat er een geldige stem op D66 is uitgebracht.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
D66: EU-plan voor opslag bankgegevens ondoordacht
, door
D66: EU-plan voor opslag bankgegevens ondoordacht
Europarlementslid Sophie in ’t Veld vindt het onbegrijpelijk dat de Europese Commissie vandaag voorstelt om, net als in de VS, in Europa alle bankgegevens van onschuldige burgers te gaan opslaan.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Factcheck: ‘Roemer beste fractievoorzitter’
, door
De Volkskrant meldt dat de ‘gemiddelde Nederlander’ [sic] Roemer een 5,8 geeft voor zijn werk als fractievoorzitter in een peiling van Maurice de Hond. Hij scoort daarmee het beste van alle fractievoorzitters. Dat Roemer het goed doet bij de mensen, zal voor velen geen verrassing zijn: hij slaagt erin om het gedachtegoed van zijn partij op een eenvoudige, maar effectieve wijze naar voren te brengen. Probleem van de conclusies van de Volkskrant is echter, dat Maurice de Hond helemaal geen onderzoek heeft gedaan naar het oordeel van mensen over het werk van de fractievoorzitters.
Eens in de zoveel tijd vraagt Peil.NL zijn panelleden naar hun vertrouwen in politici. Mensen kunnen dat vertrouwen aangeven op een schaal van 10 (Heel erg hoog) tot 1 (Heel erg laag)*. Er wordt dus niet gevraagd naar een beoordeling van de manier waarop de fractievoorzitters hun werk doen, zoals de Volkskrant suggereert. Hoewel vertrouwen in een politicus ongetwijfeld gerelateerd is aan de manier waarop hij zijn functie vervult, zijn dit twee verschillende zaken. Je kunt bijvoorbeeld best waardering hebben voor de manier waarop Van der Staaij (SGP) zijn functie uitoefent, zonder dat je een groot vertrouwen in de man hebt.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Downloadverbod onbespreekbaar
, door
[qvdd]
We vinden een downloadverbod onbespreekbaar. Het impliceert controle van al het internetverkeer en dat is in strijd met ons idee over privacy.
D66 is het niet eens met Fred Teeven. In een voorstel wil die het downloaden vanuit illegale bron strafbaar maken, maar tegelijkertijd de individuele downloader ontzien. Volgens D66 ligt die route echter “vol met privacy-landmijnen”. Daarnaast kunnen individuele downloaders dan wel civielrechterlijk worden aangepakt, iets waar Brein zeker niet voor terugschrikt.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.