Stuurbaard Bakkebaard is zo'n band die ooit op straat is begonnen en aldaar haar nummers à l' improviste ten gehore bracht. De rol van straatmuzikant reikt iets verder dan die van een doorsnee podiumband; het publiek moet immers meer vermaakt worden om de aandacht te trekken en dat vereist dat de muzikanten als ware acteurs hun act zullen moeten inkleden. De straat zijn ze echter al lang ontgroeid, maar nog steeds blijkt uit hun live-concerten dat hun wortels daar verankerd zijn. Muzikaal gezien kan men de band vergelijken met de oude Tom Waits, Zita Swoon, the Ex en de Kift. Ook deze muzikanten staan bekend om hun cabareteske wijze van optreden en men schaart dit soort muziek dan ook onder de noemer 'theatraal'. De basis ligt in de combinatie van zang, gitaar, contrabas en drums, maar regelmatig worden er meerder instrumenten uit de kast gehaald. Vorige week zaterdag stond het Eindhovense trio in de kleine zaal van het Patronaat. De aftrap werd overigens verricht door de fantastische eenmansband Ottoboy die gezeten achter een drumstel, vette garage-bluesriffs speelt terwijl hij ondertussen hihat en bassdrum bespeelt en zingt. Het was duidelijk zichtbaar dat de mannen van Stuurbaard Bakkebaard er zin in hadden. Ze openden meteen met het bescheiden hitje Home van hun dit jaar verschenen album Whistle Dixie om vervolgens een mengelmoesje te spelen van de andere twee albums, Mercedes (2003) en Chuck (2001). Met gemak speelden ze een set van twee uur vol.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In Turkije is opschudding ontstaan om een krantenfoto van een ministersvrouw die apart van haar man de lunch nuttigt. De situatie was als volgt: AKP minister van Transport zit met een groep heren rond de tafel in een restaurant. Vijf minuten later komt zijn vrouw binnen en terwijl er nog plaats is aan tafel bij het gezelschap gaat zij gedwee in haar eentje aan een tafeltje ernaast zitten. Een van de heren zit zelfs naast een lege stoel met zijn rug naar de ministersvrouw ? De AKP van premier Erdogan is een conservatieve islamitische partij die bij haar aantreden met argus-ogen werd bekeken, maar die er in de laatste jaren alles aan heeft gedaan zich te profileren als de islamitische versie de Europese christen-democratische partijen. Echter een dergelijk voorval met een kruiperige ministersvrouw doet aanhangers van een seculier Turkije vol verontwaardiging reageren, zo ook het weblog Turkish Torque:
But is this how the AKP will bridge the “civilizational divide” between Muslim-East and the Christian-West? Is this how Prime Minister Erdogan offers Turkey to the EU as a role model to prevent the “clash of civilizations”? In no other European country would a Minister’s wife eat her food alone just a few feet away from her powerful husband and his companions… (TurkishTorque)
Eigenlijk is het Top 20 geek novels written in English since 1932. Maar dat allitereert zo beroerd.
Maar goed, weer eens een leuk lijstje gevonden. Feel free om uw eigen inzichten toe te voegen.
1. The HitchHiker’s Guide to the Galaxy — Douglas Adams
2. Nineteen Eighty-Four — George Orwell
3. Brave New World — Aldous Huxley
4. Do Androids Dream of Electric Sheep? — Philip Dick
5. Neuromancer — William Gibson
6. Dune — Frank Herbert
7. I, Robot — Isaac Asimov
8. Foundation — Isaac Asimov
9. The Colour of Magic — Terry Pratchett
10. Microserfs — Douglas Coupland
11. Snow Crash — Neal Stephenson
12. Watchmen — Alan Moore & Dave Gibbons
13. Cryptonomicon — Neal Stephenson
14. Consider Phlebas — Iain M Banks
15. Stranger in a Strange Land — Robert Heinlein
16. The Man in the High Castle — Philip K Dick
17. American Gods — Neil Gaiman
18. The Diamond Age — Neal Stephenson
19. The Illuminatus! Trilogy — Robert Shea & Robert Anton Wilson
20. Trouble with Lichen – John Wyndham
Ik heb er 13 helemaal en eentje half gelezen. Dus ik val waarschijnlijk in de doelgroep.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Menig lezer van deze rubriek beticht mij wellicht van een eenzijdige beschrijving van het kunstaanbod in Nederland. Mijn stukken gaan meestal over tentoonstellingen in Amsterdam waaruit een zekere mate van hoofdstedelijke arrogantie kan spreken. Het tegendeel is echter waar beste lezer, mijn beperking komt niet voort uit onwil, maar heeft meer te maken heeft met een chronisch tijdgebrek. Om een en ander enigszins te compenseren, ging ik afgelopen weekend naar de Hallen in Haarlem om het werk van twee fotografen en een multidisciplinaire kunstenaar te bekijken.
Koos Breukel (Den Haag, 1962) begon zijn carrière als society-fotograaf. Nadat hij een zwaar auto-ongeluk kreeg als gevolg van de arce tegen de klok om op tijd te komen bij een opdracht, begon hij na te denken. Het hectische bestaan dat dit beroep met zich meebrengt begon hem tegen te staan en ook de glamourwereld waarin hij zich begaf, kon hem steeds minder boeien. Zijn werk moest meer diepgang gaan krijgen en het verhaal vertellen dat achter elke foto schuilt. Ontmoetingen geeft een gedegen overzicht van waar deze keuze uiteindelijk naartoe heeft geleid. Weliswaar bestaat zijn werk nog steeds uit portetten, maar door de bewuste keuze voor afmetingen, setting en belichting ontstaat er een intieme interactie tussen kijker en het getoonde.
Wij vroegen om uw mening. Wat zijn volgens u de beste onafhankelijke films?
25 lijstjes met 175 unieke films zijn ingezonden in 24 uur tijd.
De Sargasso reaguurder heeft gesproken.
Dit is uw onafhankelijke film top 10:
1. Festen
2. Memento
2. Trainspotting
4. Apocalypse Now
5. Der Himmel uber Berlin
6. Pulp Fiction *
7. Delicatessen
8, Lola rennt
9, Donnie Darko
10. La Haine
De nummers 11 tot en met 45:
11. Koyaanisqatsi
12. Sen to Chihiro no kamikakushi (Spirited Away)
13. C’est arrivé près de chez vous
14. The Cook the Thief His Wife & Her Lover
14. The Usual Suspects
16. Le fabuleux destin d’Amélie Poulain
17. 2001 a Space Odysee *
17. Goodbye Lenin
19. Brazil
19. Monty Python and the Holy Grail
19. Se7en *
22. Lost in translation
23. Cidade de Deus
23. La cité des enfants perdus
25. Black Cat White Cat
25. ExistenZ
27. One flew over the Cuckoo’s nest.
28. Fargo
28. Magnolia *
28. Nightmare before Christmas *
31. Braindead
31. Der Untergang
33. Amarcord
33. Down by law
33. Gummo
33. Naked – Leigh
33. Platoon
38. 1900 (Novecento)
38. Filantropica
38. Freddy Got Fingered
38. Nostalghia
38. Opera do Malandro
38. The Big Lebowski
38. The Boondock Saints
38. The Graduate
* = Onafhankelijkheid in twijfel.
Volledige lijst met scores in Open Office 2.0 formaat of in PDF-formaat.
Kijk voor de verwijzingen naar IMDB in de commentaren van de oorspronkelijke post
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Hè fijn, eindelijk weer een lijstje. Dit maal de 50 beste onafhankelijk gemaakte films.
Geen idee wat de criteria waren. I don’t care.
De eerste tien vast hier voor u op een rijtje gezet:
Ik ken er ongeveer 30. Dus nog wat werk te doen.
Uitdagingen op Sargasso worden nogal eens serieus genomen.
Vandaag gooit Sazz de uitdaging in de groep. Die vond het lijstje met onafhankelijke films nogal Amerikaans.
Dat kan beter. Dus bij deze gaan we een Sargasso lijst met beste onafhankelijke films samenstellen.
En u, gewaardeerde reaguurder, bepaalt.
De regels:
Kijken of dit gaat lukken.
Deze week kwam het verzamelde werk van de heren van Kooten en de Bie uit op CD.
Je kunt gerust zeggen dat dit tot het recente culturele erfgoed van ons land behoort.
Terwijl ik me dat bedacht, schoot me ineens een ander fenomenaal werk uit de VPRO hoek te binnen: “Een Schitterend Ongeluk” van Wim Kayser.
Een zeer inspirerende serie die velen meegesleept heeft in de fascinerende wereld van de wetenschap.
Dus ik op zoek naar een DVD of video uitgave, want zelf heb ik het niet in mijn archief.
Wat schetst mijn verbazing, niets, nada, noppes!
Het is niet meer beschikbaar. Dat is toch wel heel jammer. Ik zou er wel wat voor over hebben als dat op DVD uit komt.
Maar dat leidt gelijk tot de vraag, wat zijn eigenlijk TV programma’s die we echt rekenen tot het culturele erfgoed en die dus bewaard en toegankelijk moeten blijven?
Update (2007-02-26): De DVD is inmiddels wel te bestellen. Maak €87,00 over op giro nummer 44 46 00 tnv VPRO te
Hilversum ovv “Een schitterend ongeluk”.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.