Closing Time | Michael Kiwanuka

https://www.youtube.com/watch?v=aMZ4QL0orw0 Michael Kiwanuka is een Brit met Oegandese roots. Je zou hem kunnen kennen van Home Again. Het album met de gelijknamige titel deed het in Nederland ook goed. Dit nummer komt van zijn tweede album, alweer met dezelfde naam als het nummer. Een later nummer, Cold Little Heart, deed het eigenlijk beter, gezien de noteringen in de top 2000, maar die vind ik een beetje overgeproduceerd. Deze hangt er ook tegenaan trouwens, ik zou wel benieuwd zijn hoe het zonder al die opsmuk klinkt. Wel met die lekkere gitaarsolo natuurlijk. Afijn, luister en oordeel zelf.

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Closing Time | Arthur Ebeling

, door

Vorige week was ik bij een optreden van Arthur Ebeling. Mijn vriend vroeg me mee en omdat het in een kroegje in Weesp was, ging ik er eigenlijk van uit dat het om een kennis uit de muziekwereld ging. Maar nee, hij is bewonderaar en aasde op een gelegenheid om hem een keer te spreken. Wist ik veel dat die gast een begenadigd gitarist is, die met grote Nederlandse namen heeft gespeeld als Henny Vrienten en Huub van der Lubbe.

Closing Time | Kaleo

, door

Kaleo is een IJslandse 4-mansformatie, die inmiddels verkast is naar de VS. Ik denk dat ze een goede kans hebben om het daar te maken. Niet in het minst vanwege de ontzettend lekkere voorman (Julius Son). Als ik nog een bakvisje was, zou ik vast op slag verliefd zijn geweest. Seksistisch? Jazeker, maar dat is wel hoe het nog steeds werkt. Met alleen talent kom je er niet, zeker niet daar. Maar talent hebben ze beslist.

Closing Time | Wende Snijders (2) – Vrij Me

, door

Niet zo lang geleden zat Wende Snijders ook al in Closing Times. Het is niet de gewoonte om een artiest zo snel alweer op te voeren in deze rubriek. Maar ja, het is wel Wende. Ik zou elke week wel een lichtje op haar willen schijnen, omdat ze zoveel moois heeft gemaakt. Haar zang is al zo prachtig*, maar de muziek die ze schrijft is werkelijk betoverend. Hoezeer waren wij in awe van Voor Alles, de tekst van Joost Zwagerman, die zij op muziek heeft gezet.

Closing Time | Marcus Mumford

, door

Marcus Mumford doet zonder Sons ook wel eens wat. En van artiesten die normaal niet samenwerken, die samenkomen om een lekker riedeltje te doen, kan ik echt warm worden. Daar gaat vaak een bijzondere, frisse energie van uit.

Marcus is te gast bij Chris Eldridge, die ook al zo’n genot is om naar te kijken. Niet vanwege zijn uiterlijk, maar omdat hij heel erg bezig is met de muziek en zijn medemuzikanten. Grappig om te zien hoe Chris met haast spastische bewegingen en grote ogen de band dirigeert. Terwijl Marcus vooral in zichzelf lijkt gekeerd en zijn ogen de hele tijd dicht knijpt. Twee totaal verschillende stijlen die prima samengaan. Het is ook een sympathiek liedje. Niet wereldschokkend, maar hier wordt ik best warm van.

Closing Time | Rollins Band

, door

Een vrolijke meezinger met lekkere feel good vibe, van multi-artiest Henry Rollins (schrijver, acteur, podiumkunstenaar, en niet te vergeten oude hardcore punker) zijn Rollins Band. Liar is een van de bekendste nummers, de clip kwam vroeger regelmatig voorbij op MTV’s Headbangers Ball.

De clip is mooi, al is de kwaliteit van deze YouTube-versie wat pixelig. Maar goed, zoals altijd telt de kwaliteit van het geluid.

Voor de mensen die nu denken “wat een vet nummer!”, dit is een ingekorte versie (voor tv, dan krijg je dat), de volledige uitvoering is ook niet te versmaden.

Closing Time | Jack Savoretti

, door

Tot ik Jack Savoretti toevallig tegenkwam op YouTube had ik nog nooit van hem gehoord. Dat is best raar want in Groot Britannië timmert hij al ruim 10 jaar aan de weg, zijn songs worden gebruikt in Amerikaanse films en tv-series en vorig jaar stond hij op Pinkpop. Het zal dus wel aan mij liggen.

Dit was het eerste nummer dat ik van hem hoorde en ik was behoorlijk onder de indruk. Alles klopt, die hese stem, het gitaarspel, de pakkende melodie. En het protestsonggehalte past helemaal in deze tijd, al is het nummer al wat ouder.

Closing Time | Dissection

, door

In de laatste ‘Geen bal op de tv’ kwam Bill Cosby voorbij. En, naar aanleiding daarvan hoe (on)gemakkelijk het is om te kijken naar films en series van/met mensen die allerlei akelige dingen hebben gedaan. Voor sommigen geen probleem, voor anderen een onoverkomelijk obstakel. In hoeverre is kunst en cultuur nog genietbaar, wanneer de maker evident fout is en verschrikkelijke dingen heeft gedaan?

In de metal kun je over die discussie ook wel een boompje opzetten. Extreme muziek trekt (ook) extreme lieden aan. Jon Nödtveidt, muzikaal brein achter de Zweede death/black metalband Dissection, is zo’n type. Overtuigt satanist, om te beginnen, zo eentje die er echt in gelooft; in tegenstelling tot die talloze bands die zich tot de duivel wenden toen ze iets extreems zochten om hun muziek mee te garneren (en beter te verkopen).

Closing Time | Jason Mraz

, door

Toen ik begon met Closing Time had ik bedacht dat ik een duik in mijn muzikale verleden en – ontwikkeling zou nemen. Dat is aardig gelukt. Het was ook leuk om de commentaren te lezen, die soms tot iets anders hebben geleid dan ik vooraf bedacht had. Omdat mijn geheugen was getriggerd, al deed de trip down memory lane dat zelf ook veelvuldig.

Vanaf halverwege de jaren ’90 ging het vooral over dance in mijn leven, al was dat natuurlijk niet het enige dat ik luisterde. Maar in al die tijd was er eigenlijk niet één artiest die er echt uitsprong. Tot een jaar of 3 geleden.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende