Kredietcrisis doet China kapitalisme omarmen

Terwijl in het Westen de kredietcrisis aanleiding is voor grondige twijfel over het (fundamentalistische) kapitalisme lijkt in het communistische China de crisis juist tot een omarming van het kapitalisme? Dit blijkt uit een voorzichtig communiqué van de top van de Chinese communistische partij over over de impact van de financiële crisis (IPS). In Beijing ziet men in dat de rol van China als 'fabriek van de wereld' het land kwetsbaar maakt als die wereld opeens door geldproblemen haar producten niet meer koopt. Om dit te voorkomen moet de binnenlandse consumptie worden aangewakkerd en zal voor boeren landbezit worden toegestaan. De term 'privébezit' wordt hierbij omzichtig vermeden want zelfs de meest vooruitstrevende hervormers zijn er als de dood voor dat er opnieuw iets zou kunnen ontstaan als een klasse van grootgrondbezitters. Die zijn immers resoluut uitgeroeid onder het autoritaire bewind van Mao. Men praat liever over een pachtperiode van 30 tot 70 jaar in plaats van landbezit.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Europese Schriftelijke vraag van de maand (I)

Vlag EU (Foto: Flickr/opendemocracy)

In een nieuwe, en ongetwijfeld onregelmatige, serie op Geencommentaar kijken we naar een stiefkindje van de Europese parlementaire democratie, de schriftelijke vraag. Het is een van de weinige machtsmiddelen die Europarlementariers hebben, en ze maken er dan ook gretig gebruik van (zo’n 6000 stuks in 2008). Toch halen ze zelden het nieuws. Dat is niet onbegrijpelijk, want in de eerste plaats duurt de beantwoording door (in de meeste gevallen) de Europese Commissie al gauw een maand of drie, zodat de politieke relevantie dan vaak al weg is, en bovendien blinken de antwoorden van de Commissie over het algemeen niet uit in helderheid. Europarlementariers kunnen Commissieleden ook niet ter verantwoording roepen om hun antwoorden, zoals hun collega’s in de Tweede Kamer.

Dat betekent natuurlijk niet dat ze onopgemerkt moeten blijven. Een flink aantal vragen gaat over serieuze, belangrijke onderwerpen, een nog veel groter deel gaat om politiek scoren voor de eigen achterban en een laatste deel bestaat uit simpelweg belachelijke vragen. Omdat in de Europese politiek al weinig genoeg te lachen valt, zullen wij ons concentreren (maar niet beperken tot) de laatste categorie.

Daarom, om het spits af te bijten, hieronder de schriftelijke vragen van de Spaanse Conservatief Florencio Luque Aguilar over Chinese knoflook:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Chinezen nieuwe slavendrijvers Afrika?

china_africa.jpgToegegeven de “Chinees in Afrika” zit bij Sargasso ook regelmatig op het verdachtenbankje. Om de enorme productie van de Chinese fabrieken van grondstoffen te voorzien investeert China steeds meer in de olie- en mijnbouw sector van Afrikaanse landen. Twee jaar geleden werd hier al het begin van de Chinees Afrikaanse eeuw gesignaleerd. Inmiddels nemen steeds meer journalisten de Afrikaans-Chinese betrekkingen onder de loep, vaak met schokkende vondsten.

Optimisten zien de Chinees-Afrikaanse zakenrelaties zich voltrekken op een gelijkere basis dan de contacten van Afrika met voormalige kolonisatoren uit het Westen. Inmiddels prefereren veel Afrikaanse overheden Chinese investeringen boven Westerse omdat deze laatste partij in toenemende mate sociale en ecologische criteria aan haar investeringen (en leningen) verbindt. China handelt eenvoudiger: “wij geven jullie een brug, drie scholen en een weg en als tegenprestatie wij mogen jullie koperaderen afgraven”. Voor beide benaderingen valt wat te zeggen maar de Britse journalist Peter Hitchens is een stuk minder optimistisch over de Chinezen in Afrika.

Hitchens is een tikkie controversieel, volgens zijn Wiki zou hij nooit iemand ‘nigger’ noemen. Maar na het lezen van het artikel How China has created a new slave empire in Africa vraag je je af of hij niet af en toe off the record het woord ‘spleetogen’ gebruikt? Het anti-Chinese sentiment druipt werkelijk van zijn teksten af. Maar als je leest wat hij allemaal tegenkomt tijdens zijn bezoek aan Zambia en DR Congo is dat misschien ook wel weer begrijpelijk?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn – Galileo

Logo kamerstukken van de dagBeetje vreemd om in de dagelijks stroom kamerstukken vandaag eentje te vinden uit 2003. Het betreft een overeenkomst tussen de Europese Unie en China over samenwerking bij het tot stand brengen van Galileo, het Europese alternatief voor GPS.
Waarom de publicatie pas naar vijf jaar is, is mij een raadsel.
Maar door de publicatie werd ik me er wel van bewust dat Galileo allang geen puur Europees project meer is. Landen als Israël, Zuid-Korea, Oekraïne en Marokko doen ook mee. Daar kan je op een (geo-) politieke manier naar kijken en op economische.
Economisch gezien is het natuurlijk verstandig om zoveel mogelijk partijen te laten deelnemen, ook financieel, om later de markt zo groot mogelijk te maken. Zeker als je een land als China betrekt, kan je eigenlijk al niet meer stuk. Uiteraard is het maar de vraag hoe het uitpakt. De Chinezen zijn ook nog met een eigen systeem bezig en wedden misschien op twee paarden. Als Galileo te laat is, laten ze het misschien gewoon vallen. Daarnaast is het voor landen buiten de Europese Unie natuurlijk wel lucratief om met een relatief geringe deelname (enkele tientallen miljoenen euro’s) toegang te krijgen tot deze ontwikkeling.

Geo-politiek gezien is het natuurlijk weer een heel andere discussie. Galileo is, in tegenstelling tot het oorspronkelijke GPS, in eerste instantie een civiel systeem met daarnaast militaire mogelijkheden. Maar die militaire toepassingen zijn er wel degelijk. En dan komen landen als China, maar misschien ook Oekraïne, in een ander daglicht te staan. Hierover heb ik eigenlijk nergens een discussie over kunnen terugvinden. Dat zal nu trouwens wel een gepasseerd station zijn.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende