Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Closing Time | | Strange, I’ve Seen That Face Before (Libertango)
, door
In de reeks Sargasso’s Zomerklassiekers vandaag Grace Jones, met haar uitvoering van Strange, I’ve Seen That Face Before. Het origineel is geschreven door de bandeonspeler Astor Piazzolla als tango.
Bij de eerste tonen hoor je het al: drummer Sly Dunbar en bassist Robbie Shakespeare, onmiskenbaar. Dat kalme lome, hypnotiserende, pulserende ritme is het fundament van deze reggaeversie. Grace Jones schakelt moeiteloos van Engels naar Frans, als was het een chanson, en tussendoor speelt ze ook nog even op haar accordeon.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Closing Time | Je suis venue te dire que je m’en vais
, door
Dat kon toen allemaal gewoon: rare kleren dragen bij een televisie-optreden. En dat je haren in je ogen hingen. En je liedje zingen met je handen in je zakken. Dat je verder geen danspasjes had, en gewoon op je plek bleef staan. Andere Tijden. Jo Lemaire had in 1981 een hit met dit liedje van Serge Gainsbourg. Een chanson over een voorbije liefde waarin een dichtregel van Paul Verlaine geciteerd wordt.
Closing Time | Tombe La Neige
, door
Hagel in mei heb ik wel gezien, verleden week was dat. Het roffelde ineens tegen de ramen. Blijft toch een sensatie zo’n fenomeen, dat je grasveldje ineens groen/wit is. Sneeuw heb ik nog niet gezien. Wel zag ik de bloesems van de bomen door de lucht wervelen toen het zo waaide. Het wordt dan zo’n plakkerige kledderdrab op de stoep, niets sierlijks meer aan, toch net als echte sneeuw. Waar wou ik ook alweer heen, o ja, naar Adamo die Tombe La Neige zingt. Over echte sneeuw die valt. Een witte wereld terwijl zijn hart zwart is (het zal een keer niet over een vrouw gaan die er niet is). En dan doet Adamo parlando. En hij praat over kou en gemis, wanhoop en eenzaamheid. En de sneeuw die maar blijft vallen.
Closing Time | Tous les garçons et les filles
, door
In de Closing Time van gisteren werd al naar haar verwezen: Françoise Hardy. En Tous les garçons et les filles is natuurlijk een enorme nostalgische kneiter, een romantische klassieker van jewelste. De chanson heeft na bijna 60 jaar nog niets van zijn aantrekkelijkheid verloren. Een lief zoet wiegend weemoedig stemmend zomers walsje. Ik zit hier als vanzelf zachtjes meedeinend achter het toetsenbord. En ja we worden ouder, we laten de jeugd achter ons, we worden sterfelijk. En Françoise Hardy is nu ziek. Klik je nu een artikel over haar aan, dan is het eerste dat je leest: kanker en euthanasie. Dat is wel een erg bruut slotakkoord.
Closing Time | Sandrine Kiberlain
, door
Sandrine Kiberlain is een Franse actrice met twee Césars op de schoorsteenmantel. Tussen de tientallen films door nam ze ook twee albums met chansons op.
Closing Time | Sara Naeini
, door
Sara Naeini is een Iraanse zangeres die in eigen land niet gehoord mag worden (want vrouw), wat uiteraard niets zegt over haar populariteit. Een piano en een loepzuivere stem, meer heeft ze niet nodig om te overtuigen. (meer)
Closing Time | Pomme
, door
Drie exen moeten eraan geloven in dit clipje van Pomme. Maar ze zingt er wel heel gevoelig bij.
Closing Time | Rachid Taha
, door
Vorige maand overleed Rachid Taha, de Frans-Algerijnse zanger die wel genoemd wordt als de inspratiebron van The Clash’ Rock the Casbah. Als bewijs van ’s mans veelzijdigheid hierboven een onvervalst Frans chanson met Arabische melodie en iets wat verdacht veel op een Mariachitrompetje lijkt.
Closing Time | Jill Barber
, door
Wanneer u bovenstaande clipje bekijkt zou u allicht kunnen denken dat Jill Barber een vergeten chansonnière uit de jaren vijftig of zestig is. Maar dat klopt dus niet. Jill Barber is een veelzijdige Canadese singer/songwriter die voor de gelegenheid in een ouderwets Frans jasje is gekropen. Het liedje is van oorsprong Italiaans (oudste opname).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.