In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Libanon Calling
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton was op 26 april jl. op bezoek bij de Libanese president Michel Suleiman. Op 7 juni zijn er verkiezingen in het land. De partijen zetten van alles in, bleek ook uit deze post van Carlos. Momenteel wordt een regering gevormd door zowel (Maronitisch) Christenen als Moslims, maar er bestaat een kans dat de Hezbollah de grootste partij wordt. Welke gevolgen zal dit kunnen hebben voor de, jawel, vrijheid van meningsuiting?
In Libanon zijn bepaalde kunstuitingen verboden. Niet alleen het oeuvre van Jane Fonda (!) wordt verbannen door de zogenaamde veiligheidsdienst Sûreté General. (Fonda zou in 1982 in Israël hebben gelobbyd om stemmen te werven voor haar toenmalige man en senaatskandidaat Tom Hayden). Ook boeken van (joodse) schrijvers als Philip Roth, Saul Bellow en Isaac Bashevis Singer schijn je in Libanon niet te vinden. Althans, dat beweert William Marling in The Wall Street Journal, die het daarom extra betreurt dat Beiroet tot UNESCO’s 2009 World Book Capital City is benoemd.
Er is geen officiële ‘zwarte’ lijst van deze Sûreté General. En dat censureren heeft niet alleen met Israël te maken, kan regisseur Marc Abi Rached beamen. Op 16 februari kreeg de Libanese regisseur te horen dat hij zijn film ‘Help’ niet mocht vertonen. Officieel heeft hij nooit de ware toedracht van het verbod mogen vernemen. Maar in de film komen taboes als prostitutie, dakloosheid en drugs aan bod. “We hebben nooit een statement ontvangen van de autoriteiten. Niets,” zegt Abi Rached.
Onmogelijke censuur van internet door Australië
In Australië speelt nu een real-life klucht. Onder politieke druk is er in dat land sprake van verplichte censuur op bepaalde internetsites. Met name sites met kinderporno wel te verstaan. Daar wil men de bevolking voor beschermen. Een nobel streven, maar helaas niet heel erg realistisch.
Zo blijkt de manier waarop sites op de lijst terecht komen nogal dubieus te zijn. Iemand gaf een melding van een pagina op een anti-abortus site op. En prompt stond de hele site op de zwarte lijst. Toen de site vervolgens (bewust) genoemd werd op een forum, kreeg dat forum een dwangsom opgelegd om te zorgen dat ze het verwijderden.
Op die manier is het dus mogelijk om politiek ongewenste content in Autralië te censureren.
De klucht werd nog wat groter toen men wikileaks op de blacklist plaatste omdat daar de blacklist van de Deense overheid verscheen. En de klucht was helemaal compleet toen vervolgens de wikileaks ook nog eens de blacklist van Australië zelf had, alhoewel daarover getwijfeld wordt.
Bijzonder bij deze discussie is ook te melden dat de wetgeving nog hangt. De echte goedkeuring is nog niet gegeven. Dus hoe dat wettelijk nu zit, is onduidelijk.
Verder is dit natuurlijk een klucht vanwege het feit dat je op internet eigenlijk niets kunt censureren, tenzij je China heet. Gebruikers weten altijd wel de censuur te omzeilen of er worden hele nieuwe manieren gevonden om de ongewenste informatie alsnog bij de afnemers te krijgen.
Nederland werkt ook met een, vrijwillige, zwarte lijst overigens. Maar een rapport vorig jaar maakte al duidelijk dat het effect hiervan beperkt is. Dit heeft er in ieder geval toe geleid dat in Nederland geen poging wordt gedaan om dit wettelijk verder vorm te geven. De aandacht zal toch meer gaan naar bestrijding en het pakken van de foute gebruikers.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Quote du Jour | Vijanden van het internet
“The 12 ‘Enemies of the Internet’ – Burma, China, Cuba, Egypt, Iran, North Korea, Saudi Arabia, Syria, Tunisia, Turkmenistan, Uzbekistan and Vietnam – have all transformed their Internet into an Intranet in order to prevent their population from accessing ‘undesirable’ online information.”
De ‘Reporters Zonder Grenzen’ scannen de internets en stellen een lijst op van landen waar reaguren en posten je meer kan kosten dan een weekban. Er zijn natuurlijk veel meer vormen van censuur, die vaak uit een vage term als ‘zelfcensuur’ spruiten – en is het bannen van trollen eigenlijk ook niet gewoon censuur?
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.